Την τελευταία του πνοή, την ώρα που δίδασκε άφησε τη Δευτέρα, δάσκαλος του 6ου Δ.Σ. Συκεών στη Θεσσαλονίκη. Ο 52χρονος δάσκαλος, την 3η ώρα της πρωινής βάρδιας του σχολείου, έκατσε στη θέση του, έγειρε και πέθανε. Με ανακοίνωση τους οι Σύλλογοι Διδασκόντων των 3ου και 6ου Δημοτικού Σχολείου Συκεών, αφήνουν αιχμές κατά της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας […]
Την τελευταία του πνοή, την ώρα που δίδασκε άφησε τη Δευτέρα, δάσκαλος του 6ου Δ.Σ. Συκεών στη Θεσσαλονίκη.
Ο 52χρονος δάσκαλος, την 3η ώρα της πρωινής βάρδιας του σχολείου, έκατσε στη θέση του, έγειρε και πέθανε.
Με ανακοίνωση τους οι Σύλλογοι Διδασκόντων των 3ου και 6ου Δημοτικού Σχολείου Συκεών, αφήνουν αιχμές κατά της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Δυτικής Θεσσαλονίκης και του δήμου Νεάπολης Συκεών.
Σημειώνουν πως ενώ «είχαν τη δυνατότητα να κρατήσουν το σχολείο την επόμενη μέρα κλειστό, έμειναν κολλημένοι στο “γράμμα του νόμου”.
Δεν έδειξαν την απαιτούμενη για την περίσταση ευαισθησία, ώστε να κηρύξουν την επόμενη μέρα ως μέρα πένθους».
Αναλυτικά η σχετική ανακοίνωση:
«Σήμερα Τρίτη 20/11/18 και στο γραφείο Διδασκόντων των 3ου – 6ου Δ. Σ. Συκεών συνήλθαν οι Σύλλογοι Διδασκόντων και έθεσαν τα εξής:
Χθες Δευτέρα 19/11/18 κατά τη διάρκεια των μαθημάτων και την ώρα που ασκούσε τα διδακτικά του καθήκοντα, έφυγε από τη ζωή ο συνάδελφος Χρυσαφίδης Δημήτριος, δάσκαλος του 6ου Δ.Σ. Συκεών.
Το γεγονός γέμισε θλίψη όλη την εκπαιδευτική κοινότητα.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια τα περιστατικά των συναδέλφων που φεύγουν από κοντά μας πληθαίνουν.
Χάσαμε κι άλλους συναδέλφους, ο Δημήτρης όμως έφυγε την ώρα που ασκούσε τα διδακτικά του καθήκοντα.
Άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στην έδρα! Σαν το στρατιώτη που έφυγε στη μάχη!
Το γεγονός που βιώσαμε δάσκαλοι/ες και μαθητές/τριες είναι συγκλονιστικό. Το σχολείο γέμισε θλίψη, βουβά μάτια…
Όλοι χρειαζόμαστε το χρόνο και το χώρο να ανασυγκροτηθούμε ψυχολογικά και να επανέλθουμε στις τάξεις μας.
Οι αρμόδιες προϊστάμενες αρχές (Δ/νση Πρωτοβάθμιας Δυτικής Θεσ/νίκης και Δήμος Νεάπολης Συκεών) είχαν τη δυνατότητα να κρατήσουν το σχολείο την επόμενη μέρα.
Έμειναν όμως κολλημένοι στο «γράμμα του νόμου». Δεν έδειξαν την απαιτούμενη για την περίσταση ευαισθησία, ώστε να κηρύξουν την επόμενη μέρα ως μέρα πένθους.
Μπροστάρηδες, και τους ευχαριστούμε γι΄αυτό, οι Σύλλογοι Γονέων και των δυο σχολείων, οι οποίοι κήρυξαν αποχή των μαθητών/τριών.
Έτσι μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε, ως σύλλογοι Διδασκόντων, συνάντηση με τη ψυχολόγο και την κοινωνική λειτουργό του σχολείου.
Συζητήσαμε και αποφασίσαμε δράσεις και τρόπους που θα διαχειριστούμε το πένθος που βιώνουμε. Και ως συνάδελφοί του αλλά κυρίως ως εκπαιδευτικοί με τους μαθητές μας».
