Το σύνδρομο του παγωμένου ώμου είναι μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία οι κινήσεις του ώμου περιορίζονται λόγω πόνου και φλεγμονής. Ονομάζεται επίσης συμφυτική θυλακίτιδα και μπορεί να εξελιχθεί σε μια κατάσταση όπου ο ασθενής να μην μπορεί να κινήσει τον ώμο του. Είναι συχνότερο σε ασθενείς με ηλικίες μεταξύ των 40 και 60 […]
Το σύνδρομο του παγωμένου ώμου είναι μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία οι κινήσεις του ώμου περιορίζονται λόγω πόνου και φλεγμονής.
Ονομάζεται επίσης συμφυτική θυλακίτιδα και μπορεί να εξελιχθεί σε μια κατάσταση όπου ο ασθενής να μην μπορεί να κινήσει τον ώμο του.
Είναι συχνότερο σε ασθενείς με ηλικίες μεταξύ των 40 και 60 ετών και εμφανίζεται συνηθέστερα σε γυναίκες.
Αιτίες:
Το σύνδρομο του παγωμένου ώμου προκαλείται από φλεγμονή των συνδέσμων που συμμετέχουν στην σταθερότητα της άρθρωσης του ώμου.
Ο θύλακος της άρθρωσης παχύνεται και βρίσκεται σε τάση, ενώ άκαμπτες δέσμες ιστού που ονομάζονται συμφύσεις μπορεί να δημιουργηθούν.
Άτομα με τραυματισμούς ή χειρουργικές επεμβάσεις στους ώμους, με παρατεταμένη ακινητοποίηση των ώμων, με άλλες καταστάσεις όπως σακχαρώδης διαβήτης, υποθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός, νόσος του Parkinson και καρδιακή νόσος βρίσκονται σε κίνδυνο εμφάνισης παγωμένου ώμου.
Συμπτώματα:
Συνήθως, η κλινική πορεία του συνδρόμου περιλαμβάνει 3 διαφορετικές φάσεις που συνολικά διαρκούν περίπου ένα έτος. Σπανιότερα, μπορεί να διαρκέσει έως τρία έτη.
Η φάση της ψύξης – Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, ο ασθενής εμφανίζει σταδιακά πόνο. Με την αύξηση της έντασης του πόνου, μειώνεται και η κίνηση του ώμου.
Η φάση του παγωμένου – Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης παρατηρείται μια αργή βελτίωση του πόνου με παράλληλη διατήρηση της δυσκαμψίας.
Η φάση της λύσης – Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, η κίνηση του ώμου επανέρχεται με αργό ρυθμό στο φυσιολογικό.
Το σύνδρομο του παγωμένου ώμου μπορεί να προκαλέσει πόνο και δυσκαμψία με περιορισμό των κινήσεων του ώμου. Η διάγνωση θα τεθεί με βάση το ιστορικό, την κλινική εικόνα – εξέταση και τις ακτινολογικές εξετάσεις (ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία).
Θεραπεία:
Το σύνδρομο του παγωμένου ώμου είναι μια αυτοπεριοριζόμενη νόσος και τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν μετά από ένα χρόνο.
Η θεραπεία έχει ως στόχο τη μείωση του πόνο και την αποκατάσταση της κίνησης.
Η συντηρητική αγωγή παριλαμβάνει τη χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, ενέσεις κορτικοστεροειδών τοπικά και τη θεραπεία των υποκείμενων παραγόντων κινδύνου.
