Για τον κίνδυνο που ελοχεύει η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων προειδοποιεί η Die Zeit, ενόψει των ευρωεκλογών. «Ματέο Σαλβίνι, Βίκτορ Όρμπαν, Μαρίν Λεπέν, Αλεξάντερ Γκόλαντ του AFD στη Γερμανία – όλοι θέλουν μια διαφορετική Ευρώπη. Σε τι θα μοιάζει αυτή η Ευρώπη των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων;» διερωτάται η γερμανική εφημερίδα. «Αυτή η ερώτηση πρέπει να […]
Για τον κίνδυνο που ελοχεύει η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων προειδοποιεί η Die Zeit, ενόψει των ευρωεκλογών.
«Ματέο Σαλβίνι, Βίκτορ Όρμπαν, Μαρίν Λεπέν, Αλεξάντερ Γκόλαντ του AFD στη Γερμανία – όλοι θέλουν μια διαφορετική Ευρώπη. Σε τι θα μοιάζει αυτή η Ευρώπη των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων;» διερωτάται η γερμανική εφημερίδα.
«Αυτή η ερώτηση πρέπει να τεθεί εγκαίρως, καθώς στις επικείμενες ευρωεκλογές του Μαΐου προβλέπονται μεγάλα κέρδη γι ‘αυτούς. Τα κόμματα αυτά δεν θα γίνουν τόσο δυνατά ώστε να μπορέσουν να οικοδομήσουν την Ευρώπη από ηγετική θέση. Αλλά θα αποκτήσουν τόσο μεγάλο βάρος στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα ώστε θα μπορέσουν να κατευθύνουν πολλά θέματα προς τη δική τους άποψη», προειδοποιεί η Zeit.
Τα ακροδεξιά λαϊκίστικα κόμματα έχουν κάτι κοινό: θέλουν να δώσουν στη χώρα τους τον κύριο ρόλο σε όλα τα θέματα. Υπόσχονται στους ψηφοφόρους ότι θα τους προστατεύσουν από τους κινδύνους που προέρχονται από το εξωτερικό και το εσωτερικό. Αυτοί οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τη μετανάστευση, αλλά όχι τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αυτοί οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν τους ευρωκράτες των Βρυξελλών, αλλά όχι τον Ντόναλντ Τραμπ. Οι δεξιοί λαϊκιστές εμφανίζονται στους ψηφοφόρους ως η προστάτιδα δύναμη της εθνικής ταυτότητας, σημειώνει το δημοσίευμα, σύμφωνα με το ΑΠΕ.
Τα ιδεολογικά θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι διαμετρικά αντίθετα σε αυτή τη σκέψη. Η Ένωση βασίζεται στην εμπιστοσύνη μεταξύ των εθνικών κρατών. Σε γενικές γραμμές, κάθε μέλος συμμορφώνεται με τους κανόνες, ακόμη και αν οι κοινές αποφάσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βραχυπρόθεσμα μειονεκτήματα.
Όμως, οι λαϊκιστές δεν θέλουν να αποδεχτούν αυτά τα μειονεκτήματα, ακόμη και αν έχουν συνάψει συμβατικές υποχρεώσεις. Αυτό το ονομάζουν κυριαρχία. Ο Ντόναλντ Τραμπ το έκανε ήδη. Έχει παραιτηθεί από όλες τις συμβάσεις που δεν του ταιριάζουν. Αλλά αυτό καταστρέφει την εμπιστοσύνη, τη βάση της κάθε συνεργασίας, σημειώνει η Zeit.
Ο Σαλβίνι και ο Όρμπαν θέλουν να κάνουν τις χώρες τους «μεγάλες πάλι»
Όμως, μόνο με συμβιβασμούς μπορούν όλοι να βγουν κερδισμένοι. Η γερμανική εφημερίδα φέρνει ως παράδειγμα το ζήτημα της μετανάστευσης. Ο Σαλβίνι θέλει να διανείμει τους μετανάστες και πρόσφυγες που φτάνουν στην Ιταλία. Ο Όρμπαν αρνείται να δεχθεί ακόμη και έναν πρόσφυγα.
Για να βγουν από αυτή τη σύγκρουση συμφερόντων, και οι δύο βασίζονται στο πλήρες κλείσιμο των συνόρων. Εάν δεν έρχονται περισσότεροι πρόσφυγες, τότε δεν θα χρειάζεται να τους διανείμουμε – το πρόβλημα λύθηκε! Μόνο, που το θέμα δεν είναι τόσο εύκολο. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να έρχονται στην Ευρώπη, αν και ο αριθμός τους είναι πολύ μικρότερος από ό,τι το 2015. Και κατά συνέπεια, το ζήτημα της υποδοχής και της διανομής θα συνεχίσει να υπάρχει.
Άλλο παράδειγμα που φέρνει η Zeit είναι εκείνο της οικονομικής στήριξης σε αδύναμες χώρες. Η Ουγγαρία και η Πολωνία επιθυμούν να πάρουν κεφάλαια από τις Βρυξέλλες, αλλά οι συνεισφέροντες όπως η Ιταλία και η Αυστρία θέλουν να πληρώσουν λιγότερα στις Βρυξέλλες.
Επίσης, το ζήτημα της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων: Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης θα ήθελαν να τη διατηρήσουν στο μέτρο του δυνατού, επειδή πολλοί από τους πολίτες τους βρίσκουν εργασία στη δυτική Ευρώπη. Τα εθνικιστικά κόμματα στη Δύση θέλουν να περιορίσουν τη μετανάστευση .
Μακροπρόθεσμα ο Σαλβίνι και ο Όρμπαν, η Λεπέν και ο Γκόλαντ δεν θα μπορέσουν να κρύψουν αυτά τα αντικρουόμενα συμφέροντα, σημειώνει η Zeit. Όσο πιο ισχυροί είναι στην ΕΕ, τόσο πιο ορατό θα γίνεται το δίλημμα. Θα υπάρξουν βίαιες συγκρούσεις, επειδή αυτοί οι πολιτικοί είναι ξένοι με την κουλτούρα του συμβιβασμού.
«Η Ευρώπη των λαϊκιστών θα είναι επομένως μια πιο ασταθής Ευρώπη, που χαρακτηρίζεται από θορυβώδη, ύποπτα, επιθετικά και εγωιστικά έθνη-κράτη», καταλήγει το δημοσίευμα.
