Ανοίγει πλέον ο δρόμος ώστε να επανέλθουν τα δώρα στο Δημόσιο. Απόφαση – βόμβα κουρεύει τα ποσά για μισθωτούς – συνταξιούχους. Το δώρο γίνεται επίδομα και μειώνεται σε 250 και 300 ευρώ. Το κρίσιμο θέμα των δώρων στο Δημόσιο βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης, με τις αποφάσεις των δικαστηρίων να αποτελούν μεγάλο “αγκάθι” για το οικονομικό επιτελείο. […]
Ανοίγει πλέον ο δρόμος ώστε να επανέλθουν τα δώρα στο Δημόσιο. Απόφαση – βόμβα κουρεύει τα ποσά για μισθωτούς – συνταξιούχους.
Το δώρο γίνεται επίδομα και μειώνεται σε 250 και 300 ευρώ.
Το κρίσιμο θέμα των δώρων στο Δημόσιο βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης, με τις αποφάσεις των δικαστηρίων να αποτελούν μεγάλο “αγκάθι” για το οικονομικό επιτελείο.
Μια δημοσιονομική διέξοδο δίνει απόφαση του Ανώτατου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου, που έκρινε πως ορθά καταργήθηκαν τα δώρα ύψους 800 ευρώ στις συντάξεις άνω των 2.500 ευρώ.
Παράλληλα έκρινε πως ούτε από την εγχώρια, ούτε και από τη διεθνή νομοθεσία προβλέπεται συγκεκριμένο ύψος δώρων.
Όπως αναφέρει ο «Ελεύθερος Τύπος», η απόφαση αυτή μένει «ανοιχτό παράθυρο»για την κυβέρνηση, στην περίπτωση που υποχρεωθεί να επαναφέρει τα δώρα, να καθορίσει ποσά πολύ κάτω ακόμη και από τα «κομμένα» της τάξης των 500+250+250 ευρώ.
Η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο» μπορεί να νομοθετήσει τα δώρα στο Δημόσιο σε μισθωτούς και συνταξιούχους ως έκτακτα βοηθήματα, τα οποία μπορεί να είναι της τάξης των 250 και 300 ευρώ το χρόνο, πολύ κάτω δηλαδή σε σχέση με τα προηγούμενα ποσά.
Την ίδια ώρα, και το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνοντας ότι οι μειώσεις των νόμων 4051 και 4093 θα πρέπει να σταματήσουν, δεν καθόρισε με τις αποφάσεις του που μιλούν για επαναφορά των δώρων το ύψος που θα πρέπει αυτά να έχουν.
Κάπως έτσι η κυβέρνηση εάν υποχρεωθεί να επαναφέρει τα δώρα δεν φαίνεται υποχρεωμένη να επαναφέρει ποσά 800 και 1.000 ευρώ τον χρόνο, αλλά με την επίκληση του κινδύνου εκτροχιασμού των δημόσιων οικονομικών, πιθανόν να δώσει πολύ μικρότερα ποσά.
Το σημείο 8.3 της απόφασης 1388/2018 του Ελεγκτικού Συνεδρίου
«8.3. Επίσης, εν όψει του ιδιαίτερου υπηρεσιακού και συνταξιοδοτικού καθεστώτος που το Σύνταγμα επιφυλάσσει στους δημοσίους λειτουργούς, υπαλλήλους και στρατιωτικούς (βλ. άρθρα 16, 21, 23 παρ. 2, 29 παρ. 3, 45, 87 και επ., 103 και 104 του Συντάγματος, πρβλ. ΑΕΔ 16/1983, Α.Π. 701/2014, 968/2013, Ολ. Ε.Σ. 244/2017), το Κράτος εγγυάται και οφείλει να διασφαλίζει την επάρκεια των συντάξεων και τη βιωσιμότητα του συστήματος συνταξιοδότησης των ανωτέρω (Ελ.Συν. Ολ. 244/2017, Πρακτ. 3ης Ειδ. Συν/σης της 24.6.2010).
Στο πλαίσιο αυτό εναπόκειται, κατ’ αρχήν, στην ευχέρεια του νομοθέτη, εν όψει και των εκάστοτε δημοσιονομικών συνθηκών να μεταβάλλει για το μέλλον το συνταξιοδοτικό καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων, λειτουργών και στρατιωτικών, ως προς το ύψος, μεταξύ άλλων, του ποσού της λαμβανόμενης σύνταξης και των παρακολουθημάτων αυτής, χωρίς να επιβάλλεται η εσαεί διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος, δοθέντος ότι δεν κατοχυρώνεται ούτε από την εθνική ούτε από τη διεθνή έννομη τάξη δικαίωμα σε συντάξεις ή παρακολουθήματα αυτών συγκεκριμένου ύψους (Ελ.Συν. Ολομ. 287/2008 και 11 Τμ. 5110/2015, 177/2012, 836/2009, 1443/2004, πρβλ. ΣτΕ Απόφαση 1388/2018 25 Ολομ. 1286, 1283/2012).
