Χρήστος Σωτηρακόπουλος: Με ένα πολύ συγκινητικό μήνυμα που ανέβασε στον λογαριασμό του στο Instagram, ο γνωστός αθλητικογράφος Χρήστος Σωτηρακόπουλος αποχαιρετά την αγαπημένη του σύζυγο, που έφυγε πριν από λίγες ημέρες από την ζωή.
Η Άντζελα Σωτηρακοπούλου που είχε αφήσει τη γενέτειρά της, το Λίβερπουλ για να ζήσει στο πλευρό του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στην Αθήνα – είχαν παντρευτεί το 1987- αντιμετώπιζε χρόνια προβλήματα υγείας. Πριν από τρεις εβδομάδες υποβλήθηκε σε ιδιωτικό θεραπευτήριο σε επέμβαση στο ισχίο.
Κατά τη νοσηλεία της, τα χρόνια προβλήματα που αντιμετώπιζε επιβάρυναν την κατάστασή της, ενώ τελικά προσεβλήθη από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη με αποτέλεσμα να καταλήξει.
Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, έναν γιο και μία κόρη.
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος νωρίτερα μίλησε στον αέρα του Σπορ FM, και επιβεβαίωσε τα προβλήματα υγείας της συζύγου του, ενώ ευχαρίστησε και το ιατρικό προσωπικό που την φρόντισε όλο αυτό το διάστημα.
Μάλιστα, ο γνωστός αθλητικογράφος εξέφρασε το παράπονό του για το γεγονός ότι η ίδια επιθυμούσε να γίνει καύση της σορού της, αλλά αυτό δεν μπορεί να το κάνει στην Ελλάδα.
Επίσης, τόνισε πως «είναι πάρα πολύ σημαντικό τη ζωή να τη ζεις» και πρόσθεσε πως, «όπως είχε πει κάποτε ένας φιλόσοφος “στο σκάκι και ο βασιλιάς και το πιόνι, στο τέλος στο ίδιο κουτί μπαίνουν”».
Στο μήνυμά του στο Instagram, αναφέρει πως η γυναίκα του «κατάφερε στο παρελθόν να δραπετεύσει δυο φορές από του χάρου τα δόντια αλλά τούτη της φύλαξε καρτέρι»…
Γράφει ακόμα για την κοινή τους πορεία στη ζωή, αλλά και για τα δύο παιδιά τους, «που ήταν για εκείνη όλη η ζωή της», όπως λέει.
Τα τελευταία λόγια της ανάρτησής του, ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος τα απευθύνει στην Άντζελα στη μητρική της γλώσσα, τα αγγλικά:
«Αναπαύσου εν ειρήνη Άντζελα… Γελάσαμε, κλάψαμε, ερωτευτήκαμε, πληγωθήκαμε, υπήρξαμε λυπημένοι, υπήρξαμε χαρούμενοι, αλλά το πιο σημαντικό, ζήσαμε τις ζωές μας…».
Ολόκληρη η ανάρτηση:
Επέλεξε να δώσει τη μάχη της όρθια και έπεσε όπως ταίριαζε στον επίμονο χαρακτήρα της… καταφερε στο παρελθόν να δραπετεύσει δυο φορές από του χάρου τα δόντια αλλά τούτη της φύλαξε καρτέρι… μου χάρισε τον Ρομπερτ και την Χριστίνα που ήταν για εκείνη όλη η ζωή της… τα μάτια τους και τα πρόσωπα τους μου υπενθυμίζουν πως κάποια μέρα, κάποτε, δυο άγνωστοι συναντήθηκαν, αγαπήθηκαν,αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους in sickness and in health… γέλασαν, έκλαψαν μάλωσαν,προσπάθησαν πολύ και δημιούργησαν μαζί… και έφεραν στον κόσμο δυο ζωές … πρόλαβε να τα δει να σπουδάζουν, να δουλεύουν… να γίνονται σωστοί άνθρωποι πάνω σε αρχές που έδωσε η ίδια, γιατί οι μητέρες είναι οι τεχνικοί διευθυντές μέσα σε κάθε σπίτι και εκείνες διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των παιδιών… ένα ευχαριστώ από καρδιας σε όλες και ολους για τα αμέτρητα μηνύματα συμπαράστασης, το εκτιμάμε όλοι μας από τα βάθη της καρδιας… και κάτι συμπληρωματικό γιατί είναι άδικο να υπάρχει οποιαδήποτε υπόνοια ιατρικης παράλειψης, οι γιατροί και οι νοσηλευτές έδωσαν τεράστια μάχη αλλά τα μικρόβια παραμονεύουν παντού και αν βρουν ευάλωτο οργανισμό επιτίθενται… τους ευχαριστώ ολους για την προσπάθεια και την φροντίδα που είχε έως το τέλος … R.I.P.Angela… we laughed, we cried, we fell in love, we got hurt, we got sad, we got happy, but more importantly, we lived our lives. …