Απιστία: Η απιστία όχι μόνο συγχωρείται, αλλά και παραβλέπεται σε κάποιες περιπτώσεις κι όχι απαραίτητα για χάρη των παιδιών.
Απιστία: Η ανάγκη για απόδραση, η έλξη για την εξουσία και ο σεξουαλικός εθισμός είναι μερικά μόνο από τα κίνητρα των άπιστων, όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου.
Η έρευνα αυτή ανέλυσε την τυπολογία της απιστίας στην Ελλάδα, μέσα από συνεντεύξεις 350 ζευγαριών και «φωτογραφίζει» τους έξι τύπους απιστίας στα ζευγάρια.
Απιστία: Είναι τελικά λόγος χωρισμού;
Τα καλά – και ίσως απρόσμενα – νέα είναι ότι η απιστία όχι μόνο συγχωρείται, αλλά και παραβλέπεται σε κάποιες περιπτώσεις, «χωρίς να αποτελεί λόγο χωρισμού», όπως αναφέρει ο Δρ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Που σημαίνει ότι η απιστία δε θανατώνει τη σχέση μια που, σύμφωνα με την έρευνα, μόνο δύο στα εκατό ζευγάρια χωρίζουν λόγω της γνωστής αυτής συνήθειας των ανθρώπων να ξενοκοιτούν ή να ξενοκοιμούνται. Και το παραπάνω «αξίωμα» αφορά σε όλες τις ηλικίες και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Υπάρχει το τέλειο ζευγάρι;
Ναι, η ψευδαίσθηση της τελειότητας είναι και ένας από τους λόγους της απιστίας των Ελλήνων. Ο κύριος και η κυρία Tέλειοι, συχνά κρύβουν τα προβλήματα τους «κάτω από το χαλί», ζουν μια επιφανειακά καλή και ήσυχη σχέση, ενώ το ηφαίστειο βράζει. Και όταν γίνει η έκρηξη, η λάβα θα αποκαλύψει πως το πρόβλημα δεν ήταν η απιστία, αλλά η πίστη πως σε μια σχέση όλα είναι ιδανικά ή τουλάχιστον πρέπει να δείχνουν έτσι… Για τα μάτια του κόσμου, των γονιών και των παιδιών… Για την «Αγία» οικογένεια !
Οι άπιστοι εδώ θέλουν -μέσα από την απιστία- να φωνάξουν ο ένας στον άλλον πως είναι ακόμα ζωντανοί και προτιμούν την κόλαση της αμαρτίας για να νιώσουν τουλάχιστον ζωντανοί.
Οικειότητα – Ντροπή – Έλλειψη ρομαντισμού: Άλλοι 3 λόγοι απιστίας
Όταν οι δύο σύντροφοι φοβούνται την εξοικείωση και τη συναισθηματική εξάρτηση, φοβούνται πως αν ανοιχτούν πολύ στη σχέση, θα έχουν να πληρώσουν πληρώσουν το «ακριβό» τίμημα της απόρριψης. Δεν ανοίγω τα χαρτιά μου, δε λέω τα μυστικά μου, αποφεύγω την υπερβολική εξοικείωση και διατηρώ το μυστήριό μου, που ξέρω πως είναι πιο ελκυστικό από την αλήθεια μου.
Φοβάμαι την εξοικείωση και κρατώ τη σχέση μέσα στην σύγκρουση ζωντανή. Το «είμαστε ακόμα ζωντανοί» πρέπει να νικήσει τον φόβο του θανάτου που προκάλεσε η υπερβολική φοβία πως η σχέση μας χωρίς σύγκρουση είναι ανάλατο φαγητό, που δεν το τρώει κανείς.
Σεξουαλικός εθισμός, άλλος ένας λόγος απιστίας
Ενίοτε, όταν ο ένας των συντρόφων είναι καθ’ έξιν αμαρτωλός σεξουαλικά, συνήθως πάσχει από ένα είδος δονζουανισμού, γι’ αυτό και αναζητά μέσα από την κατάκτηση μια ηδονή αλλά και αυτοεκτίμηση.
Η σεξουαλική ηδονή όντας μειωμένης διάρκειας απόλαυση, δημιουργεί μια φυσική έλλειψη όπως η πείνα και η δίψα. Οι άνθρωποι είναι γενετικά εξαρτημένοι από τη συχνότητα της απόλαυσης, μια που η ερωτική ηδονή παράγει ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η τεστοστερόνη, η ωκυτοκίνη κλπ.
Η εντολή δηλαδή για «εξάρτηση από το σεξ» είναι σε πρώτη ερμηνεία βιολογική, αλλά σε δεύτερη και κοινωνική. Οι πολυγαμικοί άνθρωποι μοιάζει να διψούν για μεγαλύτερο βαθμό εξουσίας και θαυμασμό που τους δίνει η σεξουαλική σχέση. Άνδρες κυρίως με πολιτική και οικονομική εξουσία, είναι πιο επιρρεπείς σε απιστία γιατί ποτέ δεν είναι ικανοποιημένοι από αυτά που ήδη κατέχουν.
Η φυλακή των αισθήσεων και των ορμών
Μετά από χρόνια θυσιών της προσωπικής ζωής και των ηδονών στο βωμό μιας «τέλειας» οικογένειας όπως την φαντάζονται οι άνθρωποι, αλλά και όπως την διαφημίζουν τα κοινωνικά και πολιτισμικά πρότυπα, φτάνουν στο σημείο μηδέν όπου τα συναισθήματα έχουν στεγνώσει και ζουν όπως τα χρυσόψαρα στη γυάλα: ασφαλή μεν αλλά με φυλακισμένες τις αισθήσεις, περιμένοντας ένα τέλος που έχουν επιλέξει οι άλλοι για αυτούς, δηλαδή οι γονείς, η εκκλησία και ο υποκριτικός καθωσπρεπισμός.
Οι μόνες ηδονές που έχουν, είναι να θεωρηθούν από τους άλλους πετυχημένοι γονείς και καλοί οικογενειάρχες, με σπίτι στην πόλη και εξοχικό, και βέβαια συνειδητοποιούν με τα χρόνια πως η επιτυχία αυτή είναι μια κινούμενη άμμος που θα τους πνίξει όλα τα πάθη, αφήνοντας στην θέση του οξυγόνου απλές αναπνοές επιβίωσης.
Ζουν κάτω από την ίδια στέγη, σε χωριστές κρεβατοκάμαρες και νιώθουν απελπιστικά μόνοι και δυστυχείς, άδειοι από αισθήματα αλλά με τα ψυγεία τους γεμάτα τροφές και τους καταψύκτες τους αποθήκη των αισθήσεων.
Οι συζητήσεις και οι διάλογοι εξαντλούνται στο φαγητό, το πέταμα των σκουπιδιών και τις ανούσιες κοινωνικές εξόδους, όπου θα σκοτώσουν τη μοναξιά τους με άλλους φίλους που συνήθως θα τους μοιάζουν για να μην τρομάζουν με το διαφορετικό.
Είναι οικονομικά ευκατάστατοι, αλλά ψυχικά φτωχοί, αφού και στις εξωσυζυγικές σχέσεις αρνούνται να δώσουν πάθος για να μην χαλάσουν την οικογενειακή θαλπωρή και ασφάλεια του γάμου που προβάλλουν στους γύρω τους ως την απόλυτη καταξίωση.
Δεν θα χωρίσουν ποτέ, ακόμα και αν διατηρούν μακροχρόνιες παράνομες σχέσεις.
Συνήθως κλείνουν τα μάτια και στην απιστία του άλλου, εξάλλου τα διαζύγια κοστίζουν ακριβά και οι έρωτες δημιουργούν άγχη και ανασφάλειες.
Όταν η απιστία γίνεται «κίνητρο» χωρισμού
Η απιστία κάποιες φορές , γίνεται το ρεαλιστικό κίνητρο για να φύγουν και οι δυο από την σχέση, χωρίς να το πουν κατάμουτρα ο ένας στον άλλον. Όταν μιλά η «πράξη», τα λόγια είναι περιττά. Η σχέση έχει τελειώσει αλλά δεν ομολογείται, απλά αφήνουμε τον σύντροφο να πάρει το βάρος της τελικής ρήξης για να μην έχουμε ενοχές.
Τα ζευγάρια αυτά βιώνουν ένα παράδοξο: δε θέλουν να πληγώσουν τον σύντροφό τους, αλλά και δεν έχουν και καμιά διάθεση να δουλέψουν την σχέση για πιθανή επανασύνδεση. Ο απατημένος θα βιώσει θυμό, ενώ ο απατών θα προσπαθήσει να απενοχοποιηθεί κατηγορώντας τον άλλο για όλα και έτσι να φύγει πιο εύκολα από την σχέση.
Τα βασικά αίτια της ρήξης δεν θα συζητηθούν ποτέ στην σχέση αυτή και τα λάθη θα φορτωθούν πάντα στο ένα μέλος της σχέσης, γεγονός που θα τους οδηγήσει να κάνουν πάντα τα ίδια λάθη και στις επόμενες σχέσεις.
Ο νικητής τα παίρνει όλα
Η εξουσία είναι ένα πολύ δυνατό αφροδισιακό και οι πολύ επιτυχημένοι άνδρες είναι θύματα της ματαιοδοξίας τους, αλλά και θύτες της δικής τους δόξας. Με δεδομένη την αποτελεσματικότητά τους οικονομικά, πολιτικά και διανοητικά, νιώθουν πως οι καρποί που ωριμάζουν δίπλα τους πρέπει να δοκιμαστούν, αφού η ζωή τους αποδεικνύει πως δεν τιμωρούνται όπως στον Παράδεισο με τα φίδια και τα μήλα.
