Γιορτή της μητέρας: Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, η Ελεονώρα Μελέτη γράφει για όσα... βρήκε μπροστά της.
Γιορτή της μητέρας: «Όταν γίνεις μάνα θα με καταλάβεις”. Πρόκειται για τη φράση που ακούει κάθε παιδί, εκατοντάδες φορές την ημέρα. Πιο σωστά, τα παιδιά που είναι ευλογημένα να έχουν τη μητέρα τους κοντά τους. Μεγαλώνοντας και κρατώντας το μωρό στην αγκαλιά μας, όλοι δεχόμαστε πως αυτή η κλισέ φράση κρύβει μέσα της μόνο αλήθεια! Αυτό ακριβώς ένιωσε και η Ελεονώρα Μελέτη εδώ και ένα χρόνο που έγινε μαμά. Η ύπαρξη της μικρής Αλεξάνδρας, την έκανε να νιώσει πως δεν έκανε για τη μαμά της όσα έπρεπε να είχε κάνει ενώ της είπε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα έκανε για εκείνη όλα αυτά τα χρόνια!
«Είναι ένας χρόνος τώρα που κατάφερα κ σε κατανόησα πιο βαθιά, σε «θυμήθηκα» πολλές φορές κ σε επικαλέστηκα άλλες τόσες. Είναι ένας χρόνος τώρα που σε αναζήτησα για να σε ρωτήσω πράγματα που δεν γνώριζα, όσο δεν έχω κάνει ούτε στο google, κ σε κάλεσα για να μου απαντήσεις σε απορίες που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα είχα. Είναι ένας χρόνος τώρα που σου εκμυστηρεύτηκα αγωνίες μου αναζητώντας τις απαντήσεις στην εμπειρία σου κ που ένιωσα άσχημα για όσες φορές υπήρξα «κακιά» μαζί σου. Είναι ένας χρόνος τώρα που «δικαιώθηκες» για όσες φορές σου έκλεισα στα μούτρα τη πόρτα του δωματίου μου φωνάζοντας «άσε με» κ που σου έβγαλα γλώσσα «σπάζοντας κόκαλα» όπως μου είχες κάποτε πει.
Κ είναι ένας χρόνος τώρα που κατάλαβα πως στην ηλικία που εγώ έκανα ο,τι σε εκνευρίζει περισσότερο για να σου πάω κόντρα κ το μόνο που με ένοιαζε ήταν ποτέ θα πάω στη Μύκονο κ σε ποιο club θα βγω, εσύ είχες εμένα μωρό κ έπρεπε να με φροντίσεις. Φτωχός μέσα του ο άνθρωπος κ άτυχος , που δεν κατάφερε σε αυτή τη ζωή να κατανοήσει πως η κάθε μητέρα είναι γήινη , με ατέλειες, λάθη, δύσκολες δικές της στιγμές, που όμως προσπαθεί για το καλύτερο με όποιον τρόπο εκείνη μπορεί να υποστηρίξει. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο μητρότητας… ούτε κ βέβαια η ουτοπική «παντοδυναμία» που βλέπουν τα μωρά στο πρόσωπο της μητέρας, υφίσταται.
Το ποσό δύσκολο αλλά κ όμορφο είναι για κάθε μια μητέρα το ταξίδι της, κανείς δεν μπορεί να το κρίνει. Παρά μόνο η ίδια. Αν κ κ δεν είμαι κ τόσο «υπέρ» στη συμμετοχή μαζικών ποστάρισματων σε γιορτές, επετείους, θανάτους κλπ , σήμερα επειδή είμαι μακρυά από τη δίκη μου μαμά, η οποία προσέχει το δικό μου παιδί που της εμπιστεύτηκα φεύγοντας για πρώτη φορά, ξέροντας πως η Αλεξάνδρα μου περνάει υπέροχα, θέλω να της πως ένα μεγάλο, τεράστιο, «ευχαριστώ» για όλα όσα έχει κάνει για μένα κ όλα όσα ΔΕΝ έχει κάνει για εκείνη για να μπορώ σήμερα να αναγνωρίζω ποσό σπουδαία είναι σαν άνθρωπος κ μητέρα. Ελπίζω η φωνή μου να φτάσει εκεί μέσα από τα βάθη αυτής της Medina… χρόνια πολλά σε όλες τις «μάνες» «μανούλες» «μαμάδες» «μητέρες»..
