Foreign Policy: Άκρως επικίνδυνη χαρακτηρίζει την κατάσταση στη Μεσόγειο το περιοδικό Foreign Policy, πραγματοποιώντας μία αποτίμηση των τελευταίων εξελίξεων στην περιοχή. Στο δημοσίευμα με τίτλο «Η Τουρκία διψάει για πόλεμο με την Κύπρο» το περιοδικό επισημαίνει ότι, παρόλο που η κατά καιρούς τροφοδότηση των εντάσεων με την Ελλάδα και την Κύπρο ήταν πάντα μέρος της στρατηγικής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη. Όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, τώρα υπάρχουν ενδείξεις ότι η Τουρκία μπορεί να είναι έτοιμη να κλιμακώσει την αντιπαράθεση πέρα από την απλή ρητορική. Εξάλλου, ποτέ άλλοτε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν φαινόταν τόσο αδύναμος στο εσωτερικό ούτε τόσο επιθετικός με τους γείτονές του στη Μεσόγειο!
Το δημοσίευμα ξεκινά με μια αναφορά στην ανακοίνωση που έκανε ο Μπεράτ Αλμπαϊράκ, υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας και γαμπρός του Τούρκου προέδρου, στις 12 Μαΐου ότι η χώρα του θα έστελνε σύντομα ένα πλωτό γεωτρύπανο σε περιοχή που ανήκει στην Κύπρο. «Θα ήταν εύκολο να θεωρηθεί η κίνηση αυτή ως ένα ακόμη ακίνδυνο ξέσπασμα των εδαφικών αμφισβητήσεων που μετρούν δεκαετίες στην Ανατολική Μεσόγειο -η κατά καιρούς τροφοδότηση των εντάσεων με την Ελλάδα και την Κύπρο ήταν πάντα μέρος της στρατηγικής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής» γράφει το περιοδικό Foreign Policy. Και συμπληρώνει: «Ωστόσο αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη, επειδή υπάρχουν ενδείξεις ότι η Τουρκία μπορεί να είναι έτοιμη να κλιμακώσει την αντιπαράθεση πέρα από την απλή ρητορική»
Foreign Policy: Η επίδραση της ήττας του Ερντογάν
«Η ανακοίνωση του Αλμπαϊράκ έγινε μία ημέρα πριν από την έναρξη των ετήσιων ναυτικών γυμνασίων «Θαλασσόλυκος» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Στις 15 Μαΐου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου επανέλαβε την πρόθεση της χώρας του να αγοράσει το αμυντικό σύστημα πυραύλων S-400 από τη Ρωσία, ένα θέμα που είναι από μόνο του πηγή εντάσεων με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ καθ΄όλη αυτή την περίοδο, τουρκικά μαχητικά παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο σχεδόν καθημερινά», εξηγεί ο αρθρογράφος.
Σύμφωνα με τον ίδιο, και πάλι, όλα αυτά θα μπορούσαν να ειδωθούν ως μέρος μιας γενικά προβληματικής σχέσης ανάμεσα στην Τουρκία και στη Δύση μετά τις διαδηλώσεις για το Πάρκο Γκεζί και την κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία, όταν ο Ερντογάν άρχισε να παγιώνει την εξουσία του στο εσωτερικό σχεδόν πριν από έξι χρόνια.
«Ωστόσο οι πρόσφατες τοπικές εκλογές την Κωνσταντινούπολη -κατά τις οποίες ο Ερντογάν έχασε την πόλη που θεωρεί έδρα της εξουσίας του -έχουν σαφώς τρομάξει τον κάποτε ακλόνητο ισχυρό άνδρα κάνοντάς τον να υπερβάλει εαυτόν και να προκαλέσει τη διεξαγωγή νέων εκλογών».
«Αυτό θα μπορούσε να γίνει μπούμερανγκ για τον Τούρκο ηγέτη καθώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης απέσυραν τους υποψηφίους τους και εξέφρασαν τη στήριξή τους στον υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Εκρέμ Ιμάμογλου, ο οποίος αναδείχθηκε νικητής στον πρώτο γύρο», αναφέρει το δημοσίευμα.
Foreign Policy: Χειροτερεύει η οικονομία, διχασμός στο κόμμα Ερντογάν
Την ίδια στιγμή η κατάσταση της οικονομίας επιδεινώνεται όπως δείχνει η πτώση της τουρκικής λίρας και η γκρίνια για τον Ερντογάν μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Η ψυχρή υποδοχή που έλαβε ο πρόεδρος κατά την επίσκεψή του πέρυσι στην “ΤΔΒΚ”, την κατεχόμενη βόρεια Κύπρο, δεν βοήθησε τη θέση του στο εσωτερικό.
Σίγουρα ο Ερντογάν δεν περίμενε αυτές τις εξελίξεις, επισημαίνει ο αρθρογράφος. Οι Τούρκοι μπορεί τελικά να βγουν κερδισμένοι από την αιφνίδια εξασθένιση του απολυταρχικού προέδρου τους. Όμως όσον αφορά τη διεθνή πολιτική, τα αποτελέσματα είναι πολύ πιο αμφίσημα. Η Ιστορία δείχνει πως οι ηγέτες που φαίνεται ότι αρχίζουν να χάνουν τον έλεγχο της εξουσίας έχουν κίνητρο για να οργανώσουν μια επίδειξη δύναμης και να ενώσουν τη βάση τους μπροστά σε μια επικείμενη εξωτερική απειλή. Ο Ερντογάν έχει κάθε λόγο να προκαλέσει εχθροπραξίες με την Ελλάδα προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό.
Η Τουρκία δεν επέτρεψε ποτέ στην Κύπρο να επωφεληθεί από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στα ύδατά της χωρίς κάποιου είδους αντιπαράθεση. Η στρατηγική της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι συνεπής εδώ και πολλές δεκαετίες: ασκώ πίεση, αποτυπώνω απαιτήσεις, περιμένω μια κρίση και στη συνέχεια φέρνω την άλλη πλευρά στο τραπέζι με τους δικούς μου όρους. Αυτό είναι που ο Ερντογάν προσπαθεί να κάνει στην Κύπρο αυτή τη στιγμή, υποστηρίζει ο αρθρογράφος.
Foreign Policy: Πού μπορεί να φτάσει η αντιπαράθεση;
Είναι δύσκολο να πούμε ποια μπορεί να είναι τα όρια της τρέχουσας αντιπαράθεσης. Οι συνθήκες τώρα δημιουργούν ένα επικίνδυνο μείγμα. Ο Ερντογάν έχει απομακρύνει σταθερά την Τουρκία από τους διεθνείς θεσμούς στους οποίους ανήκει (ΝΑΤΟ) και εκείνους στους οποίους κάποτε φιλοδοξούσε να ενταχθεί (Ευρωπαϊκή Ένωση) και την έχει φέρει πιο κοντά στη Ρωσία στην προσπάθειά του να αυτοαναγορευθεί περιφερειακός ηγέτης στη Μέση Ανατολή. Την ίδια ώρα, η Κύπρος και η Ελλάδα είναι και οι δύο μέλη με υπόληψη στην ΕΕ. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έχει κινηθεί πιο κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο ΝΑΤΟ από οποτεδήποτε άλλοτε τα τελευταία 40 χρόνια. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει προωθήσει στενότερες σχέσεις τόσο με το Ισραήλ όσο και με την Αίγυπτο που είναι εταίροι της Κύπρου στις προσπάθειες εκμετάλλευσης των πόρων της σε φυσικό αέριο.
