Λίνα Βερτμίλερ: Η Λίνα Βερτμίλερ υπήρξε η πρώτη γυναίκα γυναίκα υποψήφια για Όσκαρ το 1977 για την ταινία της Pasqualino Settebellezze (Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές). Πέντε χρόνια νωρίτερα, η σπουδαία σκηνοθέτιδα με τη μοναδική «ματιά» ήταν η πρώτη γυναίκα υποψήφια στις Κάννες για την ταινία «Μίμης ο σιδεράς». Πολλοί λοιπόν πίστευαν ότι η ακαδημία των Όσκαρ «χρωστούσε» ένα βραβείο συνολικής προσφοράς σε μια γυναίκα που έγραψε ιστορία με τις ταινίες της, δίνοντας το δικό της στίγμα στον κινηματογράφο μιας ολόκληρης δεκαετίες. Αυτό το «χρέος» θα ξεπληρωθεί σύντομα αφού ανακοινώθηκε ότι η 90χρονη Βερτμίλερ θα τιμηθεί με το χρυσό αγαλματίδιο για την πλούσια καριέρα της.
Το αγαλματίδιο, το οποίο θα της παραδώσει ο ένθερμος θαυμαστής της Λεονάρντο Ντι Κάπριο, είναι το ιδανικό επιστέγασμα μιας εξαιρετικής φιλμογραφία και μιας ιδιαίτερα περιπετειώδους προσωπικής ζωής. Μετά την ανακοίνωση της βράβευσής της από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, η Βερτμίλερ δήλωσε στο ιταλικό πρακτορείο ANSA: «Είμαι ευτυχής για την είδηση αυτή. Δεν το περίμενα το Όσκαρ, αλλά θα το παραλάβω ευχαρίστως. Θα ήθελα τούτο το Όσκαρ να το αφιερώσω στον Ενρίκο Γιόμπ, τον σύντροφό μου μίας ολάκερης ζωής και συνεργάτη και στην κόρη μας Μαρία».
Μαζί με την Βερτμίλερ θα τιμηθούν στην ειδική τελετή για τα Όσκαρ Καριέρας και οι Ντέιβιντ Λιντς, Γουέστ Στάντι και Τζίνα Ντέιβις.
Σκηνή από το «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας»
Λίνα Βερτμίλερ: Ο μοναδικός «Πασκουαλίνο»
Ανάμεσα στα τόσα σημαντικά έργα της, από την «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας», τον «Μίμη τον Σιδερά», ή την «Κυρία και τον Ναύτη», ο «Πασκουαλίνο και οι εφτά καλλονές» παραμένει η πιο δημοφιλής της ταινία, που επιστέφει τη σημαντική της συνεργασία με τον ηθοποιό Τζανκάρλο Τζανίνι. Πρόσφατα στο Φεστιβάλ των Καννών, η Βερτμίλερ κλήθηκε να παρουσιάσει την καινούργια, επεξεργασμένη με νέες τεχνολογίες από το Πειραματικό Κέντρο Κινηματογραφίας της Ιταλίας, κόπια του «Πασκουαλίνο».
Η ταινία κέρδισε μία υποψηφιότητα για τις «Χρυσές Σφαίρες» και τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ (καλύτερης σκηνοθεσίας, για πρώτη φορά στα χρονικά του θεσμού για μία γυναίκα).
Ο Τζανίνι είναι ένας από τους “λεβέντες” (guappi) που το 1936 σκοτώνει στη Νάπολι τον άνθρωπο που πλάνεψε τη μία από τις επτά άσχημες αδελφές του, κλείνεται σε ψυχιατρείο, από το οποίο βγαίνει για να πολεμήσει ως εθελοντής στον πόλεμο και μετά καταλήγει σε ένα ναζιστικό “λάγκερ” και γίνεται επικεφαλής.