Η κυβέρνηση κέρδισε την εξουσία με ψεύτικες υποσχέσεις, διχαστικά μηνύματα κατά των αντιπάλων της και αυτοπροβολή του τάχα «ηθικού πλεονεκτήματος» και της κοινωνικής της ευαισθησίας.
Της Ιωάννας Καλαντζάκου-Τσατσαρώνη
Στις τελευταίες ώρες αυτής της Βουλής συμπυκνώθηκαν με τον πλέον θλιβερό τρόπο όλες οι παθογένειες μιας κυβερνητικής θητείας 4,5 ετών. Δεν είναι ασφαλώς έκπληξη η αντιμετώπιση του Δημοσίου ως «λάφυρου» και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ως πεδίου διαπλοκής. Γνωρίζαμε από καιρό ότι το «ηθικό πλεονέκτημα» της «πρώτη φορά Αριστεράς» είχε χαθεί κάπου ανάμεσα στους διορισμούς και στις αποσπάσεις ημετέρων και στις στρατιές μετακλητών, στα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου και σε κάποια βοσκοτόπια ως εγγύηση συμμετοχής στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Η κυβέρνηση κέρδισε την εξουσία με ψεύτικες υποσχέσεις, διχαστικά μηνύματα κατά των αντιπάλων της και αυτοπροβολή του τάχα «ηθικού πλεονεκτήματος» και της κοινωνικής της ευαισθησίας. Στην εξουσία αποκάλυψε το αληθινό της πρόσωπο: καθεστωτική νοοτροπία, διχασμός και φτωχοποίηση των Ελλήνων, κοινωνική αναλγησία, θεσμική εκτροπή, «βόλεμα» στελεχών και «ημετέρων».
Εκείνο που εξακολουθεί να εντυπωσιάζει είναι η εικόνα της αποδρομής της κυβερνώσας πλειοψηφίας. Ποτέ άλλοτε δεν έχουμε δει μια Κυβέρνηση, υπό το φάσμα της εκλογικής ήττας, όχι μόνο να την προεξοφλεί, αλλά να σπεύδει να περισώσει υπολείμματα ενός «καθεστώτος», είτε από φόβο για τα αληθή πεπραγμένα του που θα δουν το φως της δημοσιότητας, είτε με την ελπίδα της επιστροφής του με ερείσματα που θα τορπιλίζουν «εκ των έσω» τη διαφαινόμενη πολιτική αλλαγή. Στη Δικαιοσύνη, στη Βουλή, στη Δημόσια Διοίκηση…
Μοιραία η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση προσλαμβάνει έτσι χαρακτηριστικά αξιακής σύγκρισης. Δεν είναι μόνο αντιπαράθεση δύο πολιτικών κόσμων. Είναι, χωρίς αμφιβολία, και σύγκρουση δύο διαφορετικών συστημάτων αξιών. Από τη μία πλευρά, η απερχόμενη Κυβέρνηση ως το ηχηρότερο παράδειγμα της λαίλαπας του κρατισμού, της φαυλότητας και της πελατειακής λογικής, που καταρρέουν. Από την άλλη πλευρά, η κυβερνητική πρόταση της Ν.Δ. ως η τελευταία ευκαιρία της αξιοκρατίας και του σεβασμού στο κράτος δικαίου, στους θεσμούς και στον πολίτη.
Πολλές φορές μια τέτοια συγκριτική προσέγγιση μοιάζει απλοϊκή. Το πώς απέρχεται κανείς είναι όμως η μεγαλύτερη απόδειξη για το πώς πολιτεύθηκε…
*Υποψήφια Βουλευτής Βορείου Τομέα Β΄Αθηνών (Ν.Δ.)
