Πιτίνο – ΠΑΟ: Ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε τελικά να κρατήσει τον Ρικ Πιτίνο στην Αθήνα, καθώς ο Αμερικανός τεχνικός ήταν αναγκασμένος να επιστρέψει στις ΗΠΑ και την οικογένειά του. Μιλώντας στο gazzetta.gr, ο Αμερικανός τεχνικός εξήγησε τους λόγους της απόφασής του, συγκλονίζοντας με τις ιστορίες για τον εγγονό του και την κόρη του. Ο 66χρονος Hall of Famer Αμερικανός τεχνικός αποχαιρετά το ελληνικό μπάσκετ και τους φίλους του «τριφυλλιού» και συγκλονίζει με όσα λέει. Ο Ρικ Πιτίνο οδήγησε τους «πράσινους» στην κατάκτηση του double κι συνέβαλε τα μέγιστα στην ολική επαναφορά τους στην Euroleague, την ώρα που ο αποκλεισμός από τα playoffs φαινόταν ως το πλέον ρεαλιστικό σενάριο.
«Το προσωπικό μου πρόβλημα έχει να κάνει με τον ενός έτους εγγονό μου, που αντιμετωπίζει ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Πρόκειται για μία πολύ σπάνια ασθένεια με μόλις 300 κρούσματα σε όλον τον κόσμο! Σαν οικογένεια είμαστε όλοι πολύ συντετριμμένοι και προσπαθώ να βοηθήσω με οποιοδήποτε τρόπο μπορώ».
Η συνέντευξη του Πιτίνο
Καλησπέρα coach! Ελπίζω να είστε καλά. Ο ισχυρός άνδρας του Παναθηναϊκού στην πρόσφατη απολογιστική συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, αποκάλυψε ότι ένα προσωπικό σας θέμα σας κράτησε στην Αμερική. Θα θέλατε να μας πείτε τι συνέβη;
«Το προσωπικό μου πρόβλημα έχει να κάνει με τον ενός έτους εγγονό μου, που αντιμετωπίζει ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Πρόκειται για μία πολύ σπάνια ασθένεια με μόλις 300 κρούσματα σε όλον τον κόσμο! Σαν οικογένεια είμαστε όλοι πολύ συντετριμμένοι και προσπαθώ να βοηθήσω με οποιοδήποτε τρόπο μπορώ!»
Είχατε πράγματι συμφωνήσει σε όλα;
«Δεν θα το έθετα έτσι ακριβώς, αλλά είχαμε μιλήσει και μου είχε γίνει πρόταση. Οφείλω να πω ότι ο Δημήτρης αντιμετώπισε με συμπάθεια το πρόβλημά μου. Θα μου λείψει πολύ το κοουτσάρισμα και όλα τα παιδιά της ομάδας! Ήθελα πραγματικά να επιστρέψω.»
Γνωρίζατε εδώ και καιρό την σοβαρότητα της κατάστασης του εγγονού σας;
«Να σας πω την αλήθεια, όχι! Έμαθα για το μέγεθος του προβλήματος, μόλις γύρισα πίσω στη Νέα Υόρκη! Η αρχική διάγνωση έγινε περίπου έναν μήνα πριν το τέλος της σεζόν, αλλά τότε πραγματικά δεν ήξερα πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα. Μέχρι που γύρισα και μίλησα αυτοπροσώπως με τους γιατρούς!»
Λυπάμαι πολύ coach, γιατί όσο και να λείψει ένας προπονητής του δικού σας βεληνεκούς από το ελληνικό μπάσκετ η υγεία της οικογένειας έρχεται πάντα πρώτη. Γι’ αυτό θέλω να σας ευχηθώ το καλύτερο και φυσικά ταχεία ανάρρωση…
«Ευχαριστώ πολύ! Πίστεψέ με μου λείπετε όλοι εκεί πίσω, υπερβολικά πολύ! Έζησα 6,5 εκπληκτικούς μήνες, που αναζωογόνησαν πλήρως τα μπασκετικά μου κύτταρα και με βοήθησαν να μάθω πάρα πολλά νέα πράγματα.»
Σκέφτεστε να έχετε κάποια παράλληλη ενασχόληση, από τη στιγμή που είστε πλέον κοντά στους δικούς σας ανθρώπους;
«Ψάχνω για μία συμβουλευτική θέση στο τεχνικό επιτελείο κάποιας ομάδας του ΝΒΑ, στην οποία θα υπάρχει χώρος να δουλέψω και να λείψω για μίνιμουμ έναν χρόνο από τη Νέα Υόρκη. Χωρίς ταυτόχρονα, όμως, να είμαι πολύ μακριά».
Είναι απολύτως κατανοητό γιατί η οικογένεια σας χρειάζεται…
«Ελπίζουμε να μάθουμε σύντομα περισσότερα για το τι μπορεί να γίνει με την περίπτωση του εγγονού μου. Τι θεραπεία μπορεί ακολουθηθεί και αν υπάρχει! Το σημαντικότερο όμως, είναι να είμαι δίπλα στον πατέρα του, τον μικρό μου γιο δηλαδή για να τον στηρίξω ψυχικά και ψυχολογικά. Προσπάθησε να με πείσει να γυρίσω στην Αθήνα και να συνεχίσω στον πάγκο του Παναθηναϊκού, αλλά ήξερα ότι αυτό δεν γινόταν να συμβεί, διότι πραγματικά με χρειάζεται. Ίσως αυτό να συμβεί όταν πλέον ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με ποιο είναι το μέλλον σ’ αυτή την δύσκολη περιπέτεια που περνάμε σαν οικογένεια.»
Επομένως, όλα είναι ανοιχτά;
«Ίσως να ξανακοουτσάρω του χρόνου! Ποιος ξέρει; Αλλά πραγματικά, μεγαλώνοντας και βλέποντας τα παιδιά σου να σου εκδηλώνουν πόσο σε θέλουν δίπλα τους, στις ζωές τους, είναι πολύ πιο δύσκολο να συνεχίσω αυτό που έκανα τόσα χρόνια και μάλιστα μακριά από την Αμερική… Ξέρετε η κόρη μου είναι έγκυος στο πρώτο της παιδί και πραγματικά την εβδομάδα που σκεφτόμουν τι θα απαντήσω στον Παναθηναϊκό, μου έστειλε ένα GIF και με έκανε να δακρύσω…
Τι περιεχόμενο είχε;
«Ήταν ένα μικρό κορίτσι με μεγάλα παραπονιάρικα μάτια που σε κοιτούσε και σου έλεγε «σε παρακαλώ, μην φύγεις»! Εσείς τι θα κάνατε στην θέση μου; Κι όλα αυτά, ενώ μέσα μου ήθελα πάρα πολύ να γυρίσω, γιατί πέρασα εκπληκτικά και πραγματικά θα ήθελα κάποια στιγμή να το ξαναζήσω και πάλι! Ο χρόνος θα δείξει… Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον…».
