Προγραμματικές δηλώσεις: Το αφήγημα της επιστροφής στην κανονικότητα αμφισβήτησε ο Γιώργος Παπανδρέου που ανέβηκε μετά από τέσσερα χρόνια στο βήμα της Βουλής. «Αν θεωρούμε ότι βγαίνοντας στις αγορές με χαμηλά επιτόκια, επιστρέφουμε στην κανονικότητα, κάτι που καλλιεργείται είτε από την ΝΔ σήμερα, όπως και από τον ΣΥΡΙΖΑ χθες, κάνουμε λάθος μεγάλο, που ίσως αποδειχθεί και μοιραίο», ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός και διερωτήθηκε για ποια κανονικότητα γίνεται λόγος. «Μήπως εννοούν επιστροφή στη δήθεν κανονικότητα που μας οδήγησε στην κρίση;», υποστήριξε και επανέλαβε θέση που έχει υποστηρίξει και παλαιότερα ότι αποτελεί όρο επιβίωσης, αδήριτη ανάγκη και εθνική επιταγή, η οικοδόμηση μιας άλλης κανονικότητας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, παρά το θόρυβο που είχε προκαλέσει το σύνθημα «Λεφτά υπάρχουν», εμφανίστηκε αμετανόητος, λέγοντας εκτός του κειμένου που είχε διανείμει πως «όταν είπα ‘λεφτά υπάρχουν’ το απέδειξα ότι υπάρχουν, αλλά χάλασα την πιάτσα. Και θα την χαλάμε την πιάτσα για το συμφέρον του ελληνικού λαού». Ο Γιώργος Παπανδρέου υπερασπίστηκε το έργο του, ανέφερε το πελατειακό σύστημα ως το σημαντικότερο πρόβλημα που ταλανίζει τη χώρα και επέρριψε ευθύνες σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. «Ήταν εύκολο, πολύ εύκολο να κατηγορηθεί το ΠΑΣΟΚ και ως εξιλαστήριο θύμα να πληρώσει τα σπασμένα. Να λεηλατηθεί ψηφοθηρικά. Για να γίνει αυτό, χρειάστηκε η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκρύψουν τα πραγματικά και βαθύτερα προβλήματα της χώρας», είπε.
Ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός όταν αναφέρθηκε στην αναβολή ίδρυση Νομικής Σχολής στην Πάτρα. «Αυθαιρεσία είναι ο υπουργός Παιδείας – υπηρέτησα το υπουργείο αυτό, να αποφασίζει ποια τμήματα, ποια πανεπιστήμια, πόσοι θα είναι οι καθηγητές και πόσοι θα είναι οι εισακτέοι. Ένα σοβιετικού τύπου σύστημα, που κινείται με στενά κομματικά ή πελατειακά κριτήρια. Η Νομική Πατρών είναι θύμα αυτής της αντίληψης», υποστήριξε. Σχολιάζοντας τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού αναρωτήθηκε πού θα βρεθούν οι πόροι για τις φοροαπαλλαγές που εξήγγειλε.
Δείτε ΕΔΩ το βίντεο με όσα είπε στη Βουλή
(πηγή In.gr)
Γιώργος Παπανδρέου: Η… ιστορική ατάκα και το σχόλιο σε μια σπάνια τότε συνέντευξη στη Σία Κοσιώνη:
