Ποτζιορεάλε Σικελίας: Τη νύχτα της 15ης Ιανουαρίου του 1968, ο χρόνος στο Ποτζιορεάλε (Poggioreale) της Ιταλίας πάγωσε για πάντα. Ένας ισχυρός σεισμός συγκλόνισε την πόλη της Σικελίας.
Ποτζιορεάλε Σικελίας: Τη νύχτα της 15ης Ιανουαρίου του 1968, ο χρόνος στο Ποτζιορεάλε (Poggioreale) της Ιταλίας πάγωσε για πάντα. Ένας ισχυρός σεισμός συγκλόνισε τη μικρή γραφική πόλη της Σικελίας, εξαναγκάζοντας τους κατοίκους της σε άμεση και βίαιη φυγή. Τα πάντα έμειναν όπως ήταν. Το Ποτζιορεάλε έχασε την ψυχή του, τους ανθρώπους του, αλλά έμεινε “ζωντανό” χάρη στην ομορφιά των τοπίων του και την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του.
Μια πόλη με πλακόστρωτα καλντερίμια, κτήρια με θεαματικές νωπογραφίες και αυλές σε αραβικό στυλ. Πατώματα με μαγιόλικα πλακάκια, πέτρινες προσόψεις που άλλοτε φιλοξενούσε εύπορους κτηματίες και αγρότες και σήμερα στέκεται έρημη, με μόνους «επισκέπτες» τα λιγοστά σκυλιά της ιταλικής υπαίθρου.
Ποτζιορεάλε Σικελίας: Η σύγχρονη Πομπηία
Οι Σισιλιάνοι αποκαλούν την μικρή εκείνη πόλη ως τη «σύγχρονη Πομπηία». Πρόκειται για ένα ανοιχτό «μουσείο» εντυπωσιακής αρχιτεκτονικής που αντιστάθηκε στη φθορά του χρόνου και των στοιχείων της φύσης. Γι’αυτό ακριβώς, ο δήμαρχος του νέου Ποτζιορεάλε, της πόλης που χτύπησε ο σεισμός του ’68, σχεδιάζει να «αναστήσει» τουριστικά την πόλη φάντασμα – με τη βοήθεια των Ιταλοαμερικανών.
«Από τον σεισμό του 1968, αυτό το εκπληκτικό χωριό παραμένει έρημο. Θέλω να το αναστήσω και να το κάνω να λάμψει ξανά», αναφέρει Girolamo Cangelosi στο CNN. Το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Cangelosi δεν είναι μία προϊόν της φαντασίας ενός αιθεροβάμονος ρομαντικού αλλά πέρα για πέρα εφικτό. Το μόνο πρόβλημα – σημαντικό μέχρι στιγμής – για την εφαρμογή του είναι η έλλειψη κονδυλίων.
Από “χωριό – φάντασμα” σε τουριστικό προορισμό
Αυτός είναι και ο λόγος που, στην προσπάθειά του να συγκεντρώσει χρήματα, ο Girolamo Cangelosi απευθύνθηκε σε πρώην κατοίκους του Ποτζιορεάλε και τους απογόνους τους που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στόχος του, μακροπρόθεσμα να μετατρέψει το Ποτζιορεάλε σε τουριστικό προορισμό. Με γραφικά σπίτια, καταστήματα με χειροποίητα είδη, εστιατόρια με τοπικά προϊόντα και μπαρ με πλούσια λίστα ντόπιων κρασιών.
Οι λόφοι τριγύρω καθώς και η πλούσια χλωρίδα της κατάφυτης αυτής περιοχής προσφέρονται, όπως λέει, για περπάτημα και ποδηλασία. Το ίδιο το χωριό είναι σημείο περιήγησης στην κουλτούρα και την αρχιτεκτονική αλλοτινών καιρών.
«Γυρίζω τον κόσμο για να έρθω σε επαφή με τις οικογένειες που έζησαν εδώ και, παρότι έχουν φύγει εδώ και καιρό, διατηρούν τους δεσμούς τους με την πατρίδα τους και θέλουν να βοηθήσουν», λέει, μεταξύ άλλων, ο ίδιος, στη νοσταλγική αυτή έκκλησή του στους Ιταλούς της διασποράς.
Τα τελευταία χρόνια, η Ιταλία ακολουθεί μια δυναμική στρατηγική για την αναβίωση περιοχών που έχουν ερημώσει. Σπίτια σε πολλές περιοχές πωλούνται έναντι ευτελών ποσών, ακόμη και για ένα ευρώ – ή ένα δολάριο – εν είδει κινήτρου προς κάθε ενδιαφερόμενο που θέλει να τις κατοικήσει.
