Πώς να περνάω καλά: Σε βαρετά τραπέζια με το συγγενολόι, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, πάντα υπάρχει τρόπος να περάσεις καλά.
Πώς να περνάω καλά: Όλοι έχουμε βρεθεί σε μέρη που ευχόμασταν να μην βρισκόμασταν ποτέ. Είτε με συγγενείς, είτε γενικά με άτομα που ίσως να μην ταιριάξαμε με τους χαρακτήρες τους. Σε βαρετά τραπέζια με το συγγενολόι, σε καγκούρικα μπητσόμπαρα στα ηπειρωτικά, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, πάντα υπάρχει τρόπος να περάσεις καλά. «Δε βαριέσαι, καλή παρέα να υπάρχει…». Θα το σκεφτείς, κάθε φορά που η ζωή θα σε ρίχνει στα Καμένα Βούρλα ενώ θεωρείς πως σου αξίζει μια Καραϊβική.
Τι γίνεται, όμως, αν δεν υπάρχει καλή παρέα; Στις βαρετές οικογενειακές μαζώξεις, ας πούμε, στα τραπέζια των γάμων, στις επισκέψεις στης θείας Σούλας, σε μια καινούρια δουλειά; Γίνεται όντως να περνάς καλά όπου και αν είσαι; Κι όμως πάντα γίνεται. Έχουν υπάρξει αλλά θα υπάρξουν και στο μέλλον εκείνες οι στιγμές που θα ευχόμαστε να είχαμε μείνει σπίτι…Γιατί ακόμα και αυτή την επιλογή, καμιά φορά όταν βγαίνουμε την προτιμάμε.
Πώς να περνάω καλά: Την καλή παρέα την φτιάχνεις ❗
Την καλή παρέα, άμα δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις. Στο τραπέζι του γάμου που δεν ξέρεις κανέναν πέρα από τους νεόνυμφους, ας πούμε, μπορείς να φέρεις το έτερό σου ήμισυ ή τον/την κολλητό/ή σου (τους γάμους πολύ εμίσησαν, το τζάμπα φαΐ και αλκοόλ ουδείς, θύμισέ του εκεί που θα γκρινιάζει πως βαριέται) και να χορέψετε/ αράξετε/ πείτε τα δικά σας/ κουτσομπολέψετε στον γυρισμό τις καλύτερες εμφανίσεις. Στις παρέες με μεγάλους ανθρώπους (στην επίσκεψη στης θείας Σούλας που λέγαμε, πχ) πολλές φορές μια ερώτηση είναι αρκετή για να ξεκινήσει ένα μίνι σεμινάριο Ιστορίας που όσο και αν δεν το περιμένεις μπορεί να είναι ενδιαφέρον. Από το να λέτε για τον καιρό και για τη γνώμη που έχει η θεία για τον Τσίπρα, χίλιες φορές να μάθεις πώς φλερτάραν’ στα πανηγύρια στο χωριό το 1960.
Πώς να περνάω καλά: Ο αρνητισμός φέρνει αρνητισμό ❗
Σε συνέχεια του παραπάνω, σκέψου ότι όλοι έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία να πουν –απλώς χρειάζονται το κατάλληλο έναυσμα. Δώσε αυτό το έναυσμα, και θα ξεχάσεις πόσο δε σου αρέσει η μουσική που παίζει/ το μέρος που είσαι/ η ζωή σου που σε ανάγκασε να βρεθείς εδώ. Πες εσύ μια ιστορία: Κατά προτίμηση σύντομη, μην μιλάς όλο το βράδυ μόνος σου.
Κάτι αστείο, κάτι που σου συνέβη στο δρόμο για εκεί που βρίσκεσαι, κάτι που να «χωράει» σχολιασμό. Όχι, η κίνηση στην οποία κόλλησες και έκανες μιάμιση ώρα να φτάσεις στο ρημαδοτραπέζι δεν είναι καλό παράδειγμα ιστορίας για να ανοίξεις κουβέντα. Ο αρνητισμός φέρνει αρνητισμό, και η γκρίνια φέρνει γκρίνια, και κανείς δεν πέρασε καλά σε τέτοιες κουβέντες. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε γκρινιάρηδες, και δύσκολα θα αντισταθούμε στον πειρασμό να συνεισφέρουμε και το δικό μας λιθαράκι σε μια πυραμίδα μιζέριας που χτίζεται μπροστά στα μάτια μας.
Πώς να περνάω καλά: Δώσε την ευκαιρία σε κάποιον να λάμψει ❗
Ένα μυστικό για να κάνεις φίλους τους αγνώστους με τους οποίους σε έριξε η μοίρα στο ίδιο τραπέζι λέει πως για να σε συμπαθήσει κάποιος αρκεί να τον κάνεις να αισθανθεί καλά με τον εαυτό του. Δε χρειάζεται, ας πούμε, να είσαι ξεκαρδιστικά αστείος (καλό χαρτί βέβαια κι αυτό) ή σούπερ ενδιαφέρων –το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα έχει και το να κάνεις κάποιον να νιώσει σούπερ ενδιαφέρων, επειδή πχ τον ακούς με ενδιαφέρον όταν μιλάει ή επειδή ανοίγεις μια κουβέντα στην οποία έχει πολλά να πει. Ναι, άτιμη ανθρώπινη ψυχολογία, και όχι, δεν το άκουσες από εμάς.
