UEFA: Καμία ποινή και αντίδραση με τους χαιρετισμούς των Τούρκων ποδοσφαιριστών για δεύτερη φορά στο παχνίδι με τη Γαλλία, ενώ κλήθηκε σε απολογία η Βουλγαρία για τους ναζιστικούς χαιρετισμούς μερίδας οπαδών
UEFA: Το «no politica» που πρεσβεύει η UEFA και φυσικά η FIFA πήγε περίπατο. Όχι ότι κάνει εντύπωση, αλλά τα κορυφαία θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου θα έπρεπε να δείξουν τουλάχιστον μια αντίδραση στην περίπτωση της Τουρκίας. Όπου τους παίρνει τιμωρούν με άνεση και παραδειγματισμό αδύναμους συλλόγους, ακόμη και ποδοσφαιριστές, ενώ τώρα σφυρίζουν αδιάφορα. Η απάθεια με την οποία αντιμετώπισαν τον χαιρετισμό των Τούρκων ποδοσφαιριστών στους αγώνες με την Γαλλία και την Αλβανία, έπειτα από την εισβολή του στρατού της χώρας τους στην Συρία, προκαλεί θλίψη.
Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να επιβάλλουν άμεσα ποινές για έναν και μόνο λόγο. Ο χώρος του ποδοσφαίρου δεν προσφέρεται για πολιτικά μηνύματα και τέτοιου είδους αντιδράσεις, που είναι μάλιστα ιδιαίτερα προκλητικές. Τα προηγούμενα χρόνια, υποτίθεται, το είχαν ως βασικό κανόνα. Αντιθέτως, κάλεσε την βουλγαρική ομοσπονδία σε απολογία για όσα συνέβησαν στην Σόφια στο παιχνίδι της Βουλγαρίας με την Αγγλία, όπου ακούγονταν ήχοι μαϊμούδων κάθε φορά που είχαν την μπάλα ο Στέρλινγκ και ο Ράσφορντ. Γεγονός που αποδοκίμασε έντονα η ίδια η βουλγαρική κυβέρνηση τη μειονότητα που βρέθηκε στο γήπεδο και έκανε αυτά τα αίσχη.
Τσέφεριν: «Οι κυβερνήσεις να κάνουν περισσότερα»
«Η οικογένεια του ποδοσφαίρου πρέπει να συνεργαστεί με τις κυβερνήσεις προκειμένου να διεξάγουμε από κοινού πόλεμο εναντίον των ρατσιστών και να περιθωριοποιήσουμε τις απεχθείς απόψεις τους» ήταν η ανακοίνωση που εξέδωσε ο πρόεδρος της UEFA Αλεξάντερ Τσέφεριν, αποδεικνύοντας την αδυναμία με την οποία αντιμετωπίζει την κατάσταση. Πιο αναλυτικά στην ανακοίνωση του Σλοβένου, που δεν αγγίζει το θέμα επί της ουσίας, αναφέρεται:
“Υπήρχαν φορές, όχι πολύ καιρό πριν, όταν η οικογένεια του ποδοσφαίρου θεώρησε ότι η μάστιγα του ρατσισμού ήταν μια μακρινή ανάμνηση. Τα τελευταία δύο χρόνια μας έχουν διδάξει ότι αυτή η σκέψη ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, εφησυχασμός.
Η άνοδος του εθνικισμού σε ολόκληρη την ήπειρο έχει πυροδοτήσει μια απαράδεκτη συμπεριφορά και μερικοί έχουν αναλάβει να σκεφτούν ότι ένα ποδοσφαιρικό πλήθος είναι το σωστό μέρος για να δώσει φωνή στις τρομερές απόψεις τους.
Ως διοικητικό όργανο, γνωρίζω ότι δεν πρόκειται να κερδίσουμε κανένα διαγωνισμό δημοτικότητας. Όμως, ορισμένες από τις απόψεις που εκφράστηκαν σχετικά με την προσέγγιση της UEFA για την καταπολέμηση του ρατσισμού απέχουν πολύ από την αλήθεια.
Αδυναμία της UEFA να αντιμετωπίσει τα προβλήματα
»Η UEFA, σε στενή συνεργασία με το δίκτυο FARE (Football Against Racism Europe), καθιέρωσε το πρωτόκολλο τριών σταδίων για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της ρατσιστικής συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Οι κυρώσεις της UEFA είναι από τις πιο δύσκολες στον αθλητισμό για τους συλλόγους και τις Ομοσπονδίες των οποίων οι υποστηρικτές φέρονται ρατσιστικά στους αγώνες μας. Η ελάχιστη κύρωση είναι το μερικό κλείσιμο του γηπέδου – μια κίνηση που κοστίζει στους οικοδεσπότες τουλάχιστον εκατοντάδες χιλιάδες σε χαμένα έσοδα και αποδίδει στίγμα στους υποστηρικτές τους.
Η UEFA είναι το μόνο σώμα ποδοσφαίρου που αποκλείει τον παίκτη για δέκα αγώνες για ρατσιστική συμπεριφορά – το πιο σοβαρό επίπεδο τιμωρίας στο παιχνίδι”. Πιστέψτε με, η UEFA δεσμεύεται να κάνει ό, τι μπορεί για να εξαλείψει αυτή την ασθένεια από το ποδόσφαιρο. Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό. Πρέπει πάντα να προσπαθούμε να ενισχύσουμε την αποφασιστικότητά μας.
Γενικότερα, η οικογένεια του ποδοσφαίρου – όλοι από τις διοικήσεις μέχρι τους παίκτες, τους προπονητές και τους οπαδούς – πρέπει να συνεργαστεί με κυβερνήσεις και ΜΚΟ για να διεξάγουμε πόλεμο στους ρατσιστές και να θέσουμε τις αποτρόπαιες απόψεις τους στα περιθώρια της κοινωνίας.
Οι ίδιες οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες δεν μπορούν να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Οι κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν περισσότερα σε αυτόν τον τομέα, μόνο όταν συνεργαστούμε στο όνομα της ευπρέπειας και της τιμής θα σημειώσουμε πρόοδο».
Τώρα ξέρει
Η πρώτη αντίδραση του Τσέφεριν, πριν φτάσει στην ανακοίνωση, ήταν ότι δεν είδε και δεν άκουσε. Κάποια στιγμή, επειδή υπάρχει και το διαδίκτυο, είδε και κατάλαβε. Ωστόσο, τα αντανακλαστικά του αποδεικνύονται τραγικά. Και με τη συμπεριφορά του δημιουργεί δεδικασμένο. Εκτός αν έχει αναλάβει να γίνει μέρος της τουρκικής πρόκλησης και προπαγάνδας. Όποιος δεν μπορεί στα δύσκολα, είναι απλό. Παραιτείται από τα καθήκοντά του. Στην προκειμένη περίπτωση ο Τσέφεριν και οι γύρω του αποδεικνύουν ότι δεν είναι άξιοι να ηγούνται της ποδοσφαιρικής ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
