Κώστας Γιαννόπουλος - γιος: Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά, εξομολογείται πως μέχρι σήμερα είναι πολύ δύσκολο για τον ίδιο, να συνειδητοποιήσει αυτή τη μεγάλη απώλεια, αλλά και την επιτυχία του.
Κώστας Γιαννόπουλος – γιος: Ο Κώστας Γιαννόπουλος μίλησε για την απώλεια του γιου του, Ανδρέα, που ήταν και η αφορμή για να ιδρύσει το «Χαμόγελο του Παιδιού». Ο μικρός Ανδρέας έφυγε από τη ζωή στις 9 Νοεμβρίου του 1995. Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά, ο πατέρας του μιλά για τον θάνατό του και εξομολογείται πως μέχρι και σήμερα είναι πολύ δύσκολο για τον ίδιο, να συνειδητοποιήσει αυτή τη μεγάλη απώλεια, αλλά και την επιτυχία του.
«Ο Ανδρέας ήταν ένα παιδί που μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου του, το δικό του μήνυμα για το πώς θα ήθελε να είναι ένας σύλλογος, όπως τον είπε εκείνος το «Χαμόγελο του Παιδιού». Μέσα από αυτές προσπάθησε να μας περάσει ένα μήνυμα. Μέσα από την αγωνία του κατά τις στιγμές που ήταν έτοιμος να φύγει από τη ζωή. Κατάφερε να κάνει το «Χαμόγελο του Παιδιού» πραγματικότητα και να στηρίξει πάνω από 1.600.000 παιδιά σε όλη την Ελλάδα. Να δημιουργήσει υποδομές, κουλτούρα, απόψεις γύρω από το πώς πρέπει να στηρίζουμε τα παιδιά. Μακριά από συμπόνια, μακριά από φιλανθρωπίες και όλα αυτά τα ταπεινά συναισθήματα που δεν συνάδουν με την ταπεινή αθωότητα.
Ο Ανδρέας για μένα ήταν ολόκληρος ο κόσμος
Είναι πολύ δύσκολο μερικές φορές να μπορέσω να ισορροπήσω μέσα μου την επιτυχία του Ανδρέα αλλά και την απώλειά του. Είναι δύσκολο μετά από 24 χρόνια να μπορέσω να αποδώσω αυτό που αισθάνομαι, γιατί υπερτερεί, ότι ακόμα υπάρχει μέσα από το «Χαμόγελο του Παιδιού». Τον αναφέρουν οι οικογένειες που σώθηκαν τα παιδιά τους από σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ο Ανδρέας για μένα ήταν ολόκληρος ο κόσμος, όπως είναι και ο Νίκος, ο αδελφός του. Έφυγε δεν υπάρχει πλέον, αλλά υπάρχει το «Χαμόγελο του Παιδιού, που το αντικατέστησε. Υπάρχει για μένα, γιατί αν δεν ήταν αυτός, ίσως κι εγώ να μην υπήρχα. Έτσι προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που έλεγε, αν ενωθούμε όλοι, θα τα καταφέρουμε».
Ο δημιουργός του οργανισμού, «Χαμόγελο του Παιδιού» εξομολογήθηκε το πώς νιώθει σήμερα 24 χρόνια μετά από την απώλεια του γιου του, Ανδρέα, τονίζοντας επίσης τις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται για την προστασία των παιδιών.
