Μεγαλοοικονόμου – Μελέτη: Για το ριφιφί στην επιχείρησή της που σημειώθηκε το 1994, μίλησε η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, αποκαλύπτοντaς άγνωστες λεπτομέρειες. Η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, πρώην βουλευτής βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη «Μεσάνυχτα» και μίλησε για άγνωστα περιστατικά της ζωής της, αλλά και για το κόμμα που θέλει να ιδρύσει με το όνομα ΛΥΣ.ΙΣΟ.ΛΑ. Αναφερόμενη στην ληστεία στο κοσμηματοπωλείο του άνδρα της, το 1994,που διήρκησε τρεις ημέρες και χάθηκε εμπόρευμα αξίας 20 εκατομμυρίων ευρώ, δήλωσε: «Όταν έγινε το ριφιφί είχα δύο παιδιά – φοιτητές και ένα παιδί που ήταν μόλις 4 ετών, τότε έγινα 102 κιλά και άρχισα να καπνίζω. Μας κάνανε φύλλο και φτερό. Κόψανε τα πάντα. Εμείς κάναμε χονδρική. Σημερινά χρήματα, αν ήταν κλειδωμένα σε ένα χρηματοκιβώτιο, αν είχαμε δηλαδή αυτά τα κοσμήματα κλειδωμένα, θα ήταν 20 εκατομμύρια ευρώ. Με την αξία του χρυσού σήμερα, τόσο θα έφτανε».
Σε ερώτηση της Ελεονώρας Μελέτη για το πώς κατάφεραν να πάρουν τα κοσμήματα, η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου απάντησε: «Μας ανοίξανε από παντού. Η ληστεία διήρκησε 3 ημέρες. Η επιχείρηση ήταν κλειστή λόγω της αργίας της Πρωτοχρονιάς. Μας κάνανε ποδαρικό. Πάθαμε σοκ. Ήμασταν στο σπίτι, μεζονέτα, με το μικρό μας το παιδί, και έπιασα τον εαυτό μου κάποια στιγμή να έχω ανοίξει το ψυγείο και να κρατάω μία σαρδέλα στο ένα χέρι και ένα κουτί μαρμελάδα στο άλλο. Έτρωγα ανεξέλεγκτα για να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Και ανεβαίνει το μωρό παιδί τότε και μου λέει: ‘Μαμά, γιατί κλαις;’ και τότε συνειδητοποίησα πως εντάξει, είχαμε ακίνητα, ακίνητη περιουσία.
Μεγαλοοικονόμου – Μελέτη: Το ψυχολογικό βγαίνει σε σωματικό
Τότε δουλεύαμε με διπλά κεφάλαια, δηλαδή όταν έχεις παραγωγή από την μία και κατανάλωση από την άλλη, βάζεις από την μία για να έχεις από την άλλη. Και έπιασα τον εαυτό μου και του είπα. Εντάξει, τα παιδιά μας τα μεγάλα θα επιβιώσουν. Είναι σε μία ηλικία, 20 χρονών ,19 ετών, που θα βρουν τον δρόμο τους, το 4 χρονών τι θα κάνει; Θα το μεγαλώσουν εκείνα; Η η μητέρα μου που ήταν 70 ετών. Γιατί το ψυχολογικό βγαίνει σε σωματικό. Δεν το διαχειρίζεσαι πλέον. Και τότε πήγα σε μία ντουλάπα, κλείδωσα όλα τα καλά μου τα ρούχα και είπα: ‘Δώρα, αύριο ξεκινάς από την αρχή’».
«Σκέφτηκα: θα κάθεσαι να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα; Σκέφτηκα και το είπα και με τον σύζυγό. Αν την ώρα που γινόταν ήμασταν παρόντες με τον σύζυγό και τα παιδιά μας και τους έβαζαν το όπλο στον κρόταφο και έλεγαν @ανοίχτε τα γιατί τα εκτελούμε». Τι θα κάναμε; Θα τους λέγαμε ‘ευχαριστώ. Πάρτε τα, θα σας τα βάλουμε και στο αυτοκίνητο για να μην κουραστείτε’ ή αν θα πάθαινε κάτι ένα παιδί μας, θα έπρεπε να δώσουμε και τα ακίνητά μας για να μπορέσουμε να το κάνουμε καλά. Κι αν το κάναμε. Τι θα γινότανε; Δεν θα λέγαμε ‘σ’ ευχαριστώ Θεέ μου;’. Εγώ βλέπω πάντοτε το ποτήρι μισογεμάτο, όχι μισοάδειο. Έτσι είμαι σαν χαρακτήρας. Έτσι γεννήθηκα».
