Σε ποιους τομείς διέπρεψαν όλοι αυτοί οι επιστήμονες υψηλού επιπέδου τον επαναπατρισμό και τη βοήθεια των οποίων σχεδόν εκλιπαρούμε;
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Ο έξυπνος άνθρωπος θα βρει διέξοδο από μια δύσκολη κατάσταση. Ο σοφός δεν θα βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση.
Ζαν-Πωλ Ρίχτερ
Τα περιβόητα «φωτεινά μυαλά», που εγκαταλείπουν τη χώρα μας αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη, ήταν πάντα θέμα αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Σύριζα και Νέα Δημοκρατία, όσο αυτά τα κόμματα βρίσκονταν στην αντιπολίτευση το ένα, στην εξουσία το άλλο.
Αυτές οι μίζερες αναφορές, σε μια Ελλάδα που «διώχνει τα παιδιά της», μια Ελλάδα που παράγει επιστήμονες υψηλού επιπέδου αλλά δε μπορεί να τους εξασφαλίσει εργασία, δημιουργούν την εντύπωση πως όσα παιδιά της Ελλάδας επιμένουν ελληνικά, ίσως και από πατριωτισμό, είναι κατά κάποιο τρόπο επιστήμονες «δεύτερης διαλογής». Οι οποίοι – υποθέτω- πρέπει να κάνουν στην άκρη και να παραχωρήσουν τη θέση τους σε όλους αυτούς τους «με υψηλού επιπέδου διεθνή επιστημονική και επαγγελματική εμπειρία (τουλάχιστον ενός έτους) και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών», που ο υπουργός Εργασίας εκλιπαρεί με προσφορές να επαναπατριστούν, να μεταναστεύσουν για δεύτερη φορά μιας και το σύνδρομο φυγής καθοδηγεί την πορεία πολλών ανθρώπων στη ζωή τους αδιακρίτως εθνικότητας παρά η ίδια ανάγκη αναζήτησης καλύτερης ζωής.
Τι είναι αυτό που μας κάνει να θεωρούμε ως a priori υψηλής κατάρτισης αυτούς τους επιστήμονες που στα χρόνια της κρίσης εγκατέλειψαν τη χώρα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό; Έτσι ώστε να τους προσλάβουν ελληνικές επιχειρήσεις με αυτές τις αδιανόητες για τους εναπομείναντες δικούς μας, ντόπιους επιστήμονες, αμοιβές;
Σίγουρα, μια διεθνής επιστημονική και επαγγελματική εμπειρία ενός έτους όσο υψηλού επιπέδου κι αν είναι δεν υποδηλώνει κατ΄ανάγκη και την επαγγελματική επάρκεια. Η καταξίωση και η ικανότητα σε μια δραστηριότητα αναδεικνύεται από το αποτέλεσμα που παράγει κάποιος κι όχι από την αμοιβή που παίρνει ή διεκδικεί.
Σε ποιους τομείς διέπρεψαν όλοι αυτοί οι επιστήμονες υψηλού επιπέδου τον επαναπατρισμό και τη βοήθεια των οποίων σχεδόν εκλιπαρούμε; Έχουν συνεισφέρει με τη γνώση τους και τις ικανότητές τους στην ανάπτυξη της επιχείρησης στην οποία εργάζονται;
Παρ’ όλο που ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται ο επαναπατρισμός αυτών των «φωτεινών επιστημόνων» προσβάλλει την αξιοπρέπεια, αμφισβητεί την επάρκεια των δικών μας που παρέμειναν εδώ και δημιουργεί μία ελίτ εισαγόμενων επιστημόνων, ας δεχτούμε εξ ορισμού ότι πράγματι όλοι αυτοί είναι άξιοι και υψηλής κατάρτισης. Και πληρώνουμε εμείς, οι πολίτες δηλαδή μέσω της επιδότησης, για δύο χρόνια με πέντε, έξι χιλιάδες το μήνα αυτούς τους επιστήμονες. Θα πρέπει τότε σε αυτά τα δύο χρόνια αυτοί να αποδείξουν ότι άξιζαν αυτά τα χρήματα, ενδεχομένως και περισσότερα. Και θα το αποδείξουν, όταν οι καινοτόμες ιδέες τους και η υψηλού επιπέδου κατάρτισή τους συμβάλλουν αισθητά στην ανάπτυξη της επιχείρησης. Δηλαδή περισσότερα κέρδη.
Και με αυτό το σκεπτικό, οι πραγματικά ικανοί, δεν έχουν ανάγκη να εγκαταλείψουν μια υπέροχη χώρα σαν την Ελλάδα και να γίνουν μετανάστες. Αλλά αν αυτό συμβεί, ο επαναπατρισμός δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν θα επιστρέψουν οι πραγματικά ικανοί! Και δεν θα αναλώσουν την ενεργητικότητά τους ως οιονεί μετανάστες που σαν τυχοδιώκτες αναζητούν την τύχη τους εναλλάξ από τη μία χώρα στην άλλη…
Από την Ευτυχία Παπούλια, για την Έντυπη Έκδοση
