Λιποθύμησε παιδί: «Δεν πάει άλλο, έχουν σπάσει τα νεύρα μας, ξεφτιλιστήκαμε ακόμα και στα παιδιά μας που δεν μπορούμε ούτε τα απαραίτητα να τους προσφέρουμε».
Λιποθύμησε παιδί: Κραυγή αγωνίας από γονείς ανέργους που δεν έχουν να προσφέρουν τα απαραίτητα στα παιδιά τους με αποτέλεσμα εν έτη 2020 να λιποθυμούν στην μέση του δρόμου από την πείνα. Δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την ημέρα που μία μαθήτρια του γυμνασίου επιστρέφοντας στο σπίτι της λιποθύμησε στην μέση του δρόμου μπροστά στα μάτια δεκάδων περαστικών και όλοι αναρωτιόντουσαν γιατί. Το μυαλό όλων πήγε σε αδυναμία του οργανισμού αλλά κανείς δεν υποψιάστηκε πως είναι ένα θύμα…της κρίσης… αφού οι άνεργοι γονείς της τα ελάχιστα χρήματα που ήταν για το φαγητό τα είχαν δώσει για να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ ενός μισοτελειωμένου σπιτιού….με αποτέλεσμα το κορίτσι να μην έχει φάει, έμεινε νηστικό, δεν αντέξει και λύγισε.
“Είναι απαράδεκτο να είμαστε στην οικογένεια και οι δυο γονείς άνεργοι και να πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ για την πρώτη κατοικία που έχουμε και να είναι ημιτελής και άλλους φόρους που δεν μας αναλογούν”, αναφέρεται στην επιστολή που έφθασε στα χέρια μας από τους δύο γονείς του κοριτσιού, που η αξιοπρέπειά τους δεν του αφήνει να αποκαλύψουν την ταυτότητα τους, γιατί όπως λένε, δεν θέλουν ελεημοσύνη αλλά δικαιοσύνη από το κράτος…
Λιποθύμησε παιδί: «Ξεφτιλιστήκαμε ακόμα και στα παιδιά μας»
“Δεν πάει άλλο, έχουν σπάσει τα νεύρα μας, ξεφτιλιστήκαμε ακόμα και στα παιδιά μας που δεν μπορούμε ούτε τα απαραίτητα να τους προσφέρουμε. Για το λόγο αυτό ζητάμε να κάνετε μια υπηρεσία αλληλεγγύης για να εξετάσει τους ανέργους που έχουν μόνιμη κατοικία να μην πληρώνουν και να μην τους βάζουν στην ίδια μοίρα με τα κοράκια που εκμεταλλεύονται και παίρνουν νοίκια από τα σπίτια που έχουν” καταλήγει η επιστολή του άνεργου πατέρα που δεν είναι τίποτα άλλο από μία κραυγή αγωνίας απέναντι σε ένα σύστημα που τα ισοπεδώνει όλα βάζοντας στο ίδιο καζάνι τους έχοντες και τους μη έχοντες οδηγώντας του μη έχοντες στην εξαθλίωση, στην φτώχεια, στην καταρράκωση της ίδιας της αξιοπρέπειάς τους, στο περιθώριο της ζωής, στερώντας τους το δικαίωμα να αισθάνονται και να ζουν ως άνθρωποι.
