Κερκ Ντάγκλας πέθανε: Ο θρύλος της έβδομης τέχνης είχε αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας από τη δεκαετία του 1990 και μετά.
Κερκ Ντάγκλας πέθανε: Ο Κερκ Ντάγκλας, ηθοποιός, παραγωγός και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, εμβληματική μορφή μιας χρυσής εποχής για το Χόλιγουντ, πολλές ερμηνείες του οποίου θεωρούνται κλασικές, όπως αυτή στην ταινία Σπάρτακος (1960, σε σκηνοθεσία Στάνλεϊ Κιούμπρικ), πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 103 ετών, όπως ανακοίνωσε ο γιος του, Μάικλ Ντάγκλας. Ο θρύλος της έβδομης τέχνης είχε αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας από τη δεκαετία του 1990 και μετά. Υπέστη εγκεφαλικό το 1996 και καρδιακή προσβολή το 2001. Ο Κερκ Ντάγκλας έπαιξε τις επτά δεκαετίες της καριέρας του σε περίπου εκατό ταινίες, ανάμεσά τους στη μεταφορά του βιβλίου «Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ιουλίου Βερν (1954), αλλά και φιλμ γουέστερν, δραματικές, αστυνομικές, πολεμικές ταινίες, πολύ συχνά στον ρόλο του σκληρού.
«Με τεράστια θλίψη, οι αδελφοί μου και εγώ ανακοινώνουμε ότι ο Κερκ Ντάγκλας μας άφησε σήμερα στην ηλικία των 103 ετών», έγραψε ο γιος του, Μάικλ Ντάγκλας, στο λογαριασμό που διατηρεί στο Instagram. «Για τον κόσμο, ήταν ένας θρύλος, ένας ηθοποιός από τη Χρυσή Εποχή των ταινιών που έζησε καλά στα χρυσά του χρόνια, ένας ανθρωπιστής η δέσμευση του οποίου στη δικαιοσύνη και στις υποθέσεις στις οποίες πίστευε τον μετέτρεψαν σε πρότυπο και πηγή έμπνευσης για όλους μας», πάντως για εμένα και τ’ αδέρφια μου, τον Τζόελ και τον Πίτερ, ήταν απλά ο μπαμπάς».
Η καριέρα του
Ο Κερκ Ντάγκλας, που το πραγματικό όνομα ήταν Ισούρ Ντανιέλοβιτς, ήταν γιος Εβραίων μεταναστών από τη Λευκορωσία και είχε γίνει γνωστός για το εκρηκτικό στιλ πολλών ερμηνειών του, διότι αποτύπωνε στη μεγάλη οθόνη ιδίως το αίσθημα της οργής και της εξέγερσης εναντίον «της αδικίας», όπως έλεγε ο ίδιος. Μετατράπηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας τις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Πρωταγωνίστησε επίσης στην προσπάθεια να σπάσει η λεγόμενη «μαύρη λίστα» στο Χόλιγουντ, ο αποκλεισμός ηθοποιών, σκηνοθετών και σεναριογράφων διότι συνδέονταν με το κομμουνιστικό κίνημα ή θεωρούνταν συμπαθούντες και συνοδοιπόροι τη δεκαετία του 1950. Ο ίδιος είχε εξομολογηθεί πως αισθανόταν μεγαλύτερη υπερηφάνεια για αυτό, παρά για οποιονδήποτε ρόλο του.
Είναι γνωστός για τις ταινίες:
Αμάρτημα του Παρελθόντος (Out of the Past, 1947)
Φλογισμένα Πάθη (Champion, 1949)
Αστυνομική Ιστορία (Detective Story , 1951)
Το Τελευταίο Ατού (Ace in the Hole, 1951)
Η Ωραία και το Κτήνος (The Bad and the Beautiful, 1952)
20 Χιλιάδες Λεύγες Υπό την Θάλασσα (20000 Leagues Under the Sea, 1954)
Η ζωή ενός ανθρώπου (Lust for Life, 1956)
Σταυροί στο Μέτωπο (Paths of Glory, 1957)
Σπάρτακος (Spartacus, 1960)
Επτά Ημέρες του Μαΐου (Seven Days in May, 1964)
Προτάθηκε τρεις φορές για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου χωρίς να το κερδίσει ποτέ και το 1996 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών του απένειμε Τιμητικό Όσκαρ για τα 50 χρόνια παρουσίας ως δημιουργική και ηθική δύναμη στον κόσμο του κινηματογράφου.
Υποψηφιότητες:
1949 – Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία: Φλογισμένα Πάθη
1952 – Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία: Η Ωραία και το Κτήνος
1956 – Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία: Η Ζωή ενός Ανθρώπου
Έχει επίσης βραβευτεί από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου με βραβείο προσφοράς στην 7η τέχνη.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στη 17η θέση της λίστας με τους μεγαλύτερους αστέρες όλων των εποχών.
Η προσωπική του ζωή και η σχέση που είχε με την Ελλάδα
Ο Ντάγκλας υπήρξε παντρεμένος από το 1944 μέχρι το 1951 με την Νταϊάνα Ντιλ με την οποία απέκτησε δυο γιους τον Μάικλ και τον Τζόελ.
Ο μεγαλύτερος του υιός, ο Μάικλ Ντάγκλας είναι επίσης ηθοποιός.
Ξαναπαντρεύτηκε το 1954 με την Αν Μπάιντενς με την οποία είναι παντρεμένος μέχρι το τέλος της ζωής του και με την οποία είχε αποκτήσει άλλους δυο γιους τον Πίτερ και τον Έρικ. Ο Έρικ Ντάγκλας πέθανε από χρήση ναρκωτικών το 2004.
Το 1964, ο Κερκ Ντάγκλας περιόδευσε σε ελληνικά χωριά ως πρεσβευτής καλής θελήσεως.
Απεσταλμένος του Σχεδίου Μαθητικών Συσσιτίων επισκέφτηκε σχολεία, μίλησε και για τη δική του παιδική ηλικία, τονίζοντας ότι και εκείνος έπαιρνε σχολικό συσσίτιο, και για «το χρέος της ανθρωπότητας στον ελληνικό πολιτισμό».
Οι δημοσιογράφοι τον βρήκαν προσηνή και ευφυή.
Στην Αθήνα συνομίλησε με τους φοιτητές στο πανεπιστήμιο, έδωσε διαλέξεις, φωτογραφήθηκε με τη γυναίκα του στην Ακρόπολη και αποχώρησε ύστερα από ολιγοήμερη παραμονή.
