Else Lasker-Schüler: Θεωρείται ως ένα εξέχων μέλος της καλλιτεχνικής κοινότητας του Βερολίνου, η οποία επηρέασε σημαντικά την πορεία του γερμανικού μοντερνισμού.
Else Lasker-Schüler: Στην Else Lasker-Schüler είναι αφιερωμένο το σημερινό Doodle της Google. H Else Lasker-Schüler ήταν Γερμανοεβραία ποιήτρια, συγγραφέας και σκιτσογράφος (11 Φεβρουαρίου 1869 – 22 Ιανουαρίου 1945). Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους ανθρώπους του πνευματικού κόσμου, που έχουν γράψει έργα τους στη γερμανική γλώσσα. Θεωρείται δε ως ένα εξέχων μέλος της καλλιτεχνικής κοινότητας του Βερολίνου, η οποία επηρέασε σημαντικά την πορεία του γερμανικού μοντερνισμού.
Μια ημέρα σαν την σημερινή του 1937, μια ελβετική εφημερίδα δημοσίευσε το Mein blaues Klavier (Το μπλε πιάνο μου), το περίφημο ποίημα της Else Lasker-Schüler, στο οποίο αναφέρεται το σκίτσο του σημερινού Doodle που είναι εικονογραφημένο από την καλλιτέχνιδα Cynthia Kittler.
Else Lasker-Schüler: Ο ρόλος της μητέρας της
Η Elisabeth Schüler γεννήθηκε στη γερμανική πόλη Elberfeld, στις 11 Φεβρουαρίου του 1869, και ανατράφηκε σε μια εξέχουσα εβραϊκή οικογένεια. Απέκτησε σημαντική μόρφωση μέσα στο σπίτι, από την μητέρα της, η οποία την ενθάρρυνε να πειραματιστεί και να διερευνήσει τα καλλιτεχνικά της ενδιαφέροντα. Το 1894, η Schüler παντρεύτηκε τον Jonathan Lasker και μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου αργότερα δημοσίευσε τα πρώτα της ποιήματα. Εντάχθηκε στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Βερολίνου, συναναστρεφόμενη κορυφαίους λογοτέχνες της πόλης.
Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφυγε για την Ιερουσαλήμ όπου και εγκαταστάθηκε. Συνέχισε να γράφει ποιήματα ·εκεί δημιούργησε το σπουδαίο Mein blaues Klavier. Τον Ιανουάριο του 1945 υπέστη καρδιακή προσβολή και κηδεύτηκε στους πρόποδες του ‘Όρους των Ελαιών.
Else Lasker-Schüler: Τα έργα της
Η Έλζε Λάσκερ-Σίλερ θεωρείται μια από τις σημαντικότερες Γερμανίδες ποιήτριες.Τα περισσότερα ποιήματα της πρώτης της συλλογής με τίτλο «Styx»(«Στυξ», 1902) μπορούν να χαρακτηριστούν εξπρεσιονιστικά, τα σημαντικότερα όμως βρίσκονται στις συλλογές «Meine Wunder» («Τα θαύματά μου», 1911) και «Hebraische Balladen» («Εβραϊκές Μπαλάντες», 1913).
Είναι γραμμένα σε μια γλώσσα πολλή προσωπική, όπου ο μυστικισμός μιας παθιασμένης θρησκευτικότητας, στον οποίο εναρμονίζονται εβραϊκές και χριστιανικές πεποιθήσεις, αναμιγνύεται με τις παραστάσεις που γεννούν οι αισθήσεις. Έγραψε επίσης τα δράματα «Die Wupper» («Ο Βούπερ», 1909) και «Arthur Aronymus und seine Vater» («Ο Αρθούρος Αρόνυμος και ο πατέρας του», 1932) καθώς και νουβέλες.
Else Lasker-Schüler: Η προσωπική ζωή
Η Else Lasker – Schüler γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1869 στο Βούπερταλ από γονείς ιουδαϊκού θρησκεύματος και έζησε μια μποέμικη ζωή στο Βερολίνο μέχρι την άνοδο του Χίτλερ. Το 1894 παντρεύτηκε τον γιατρό Μπέρτολτ Λάσκερ (1860 – 1928), του οποίου το επώνυμο διατήρησε μετά τον χωρισμό τους το 1903. Το ζευγάρι απέκτησε ένα παιδί, το οποίο πέθανε σε νεαρή ηλικία.
Στα τέλη του ίδιου χρόνου παντρεύτηκε τον Γκέοργκ Λέβιν (1879-1941), εικαστικό καλλιτέχνη και τεχνοκριτικό γνωστότερο με το ψευδώνυμο Χέρβαρτ Βάλντεν, με τον οποίο θα χωρίσει το 1911. Μετά το δεύτερο διαζύγιό της έμεινε απένταρη και βασιζόταν στην βοήθεια φίλων της, όπως ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Καρλ Κράους (1874-1936) και ο ποιητής Γκότφριτ Μπεν (1886-1956), στο οποίο αφιέρωσε πολλά ερωτικά της ποιήματα.
Else Lasker-Schüler: «Τέλος του κόσμου»
Είναι ένα κλάμα μες στον κόσμο,
Σαν να ‘χει πεθάνει ο καλός θεός,
Κι ο μολυβένιος ίσκιος, που πέφτει,
Σαν τάφος βαραίνει.
Έλα, ας κρυφτούμε πιο σιμά…
Η ζωή κείτεται σ’ όλες τις καρδιές
Σαν σε φέρετρα.
Εσύ! Ας φιληθούμε βαθιά −
Τον κόσμο κρούει μια νοσταλγία,
Που απ’ αυτήν θα πεθάνουμε.
Else Lasker-Schüler: «Το ερωτικό μου τραγούδι»
Σαν μυστική κρήνη
Μουρμουρίζει το αίμα μου,
Πάντα για σένα, πάντα για μένα..
Κάτω από ένα κλυδωνιζόμενο φεγγάρι
Χορεύουν ψάχνοντας τα γυμνά όνειρά μου,
Παιδιά υπνοβατώντας,
Ανάλαφρα πάνω από θάμνους σκυθρωπούς.
Ω, τα χείλια σου είναι ηλιόλουστα…
Οι μεθυστικές αυτές ευωδιές των χειλιών σου…
Κι από γαλάζιους θυσάνους ασημοκυκλωμένος
Χαμογελάς εσύ…εσύ, εσύ.
Πάντοτε ο φλοίσβος έρποντας
Στο δέρμα μου
Πέρ’ απ’ τους ώμους μου −
Αφουγκράζομαι…
Σαν μυστική κρήνη
Μουρμουρίζει το αίμα μου.
