Κατερίνα Σακελλαροπούλου Twitter: Επίσημο λογαριασμό στο Twitter απέκτησε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Πριν από δύο ημέρες, η πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε εγκαινιάσει έναν άλλο τρόπο επικοινωνίας. Συγκεκριμένα, είχε ανοίξει επίσημο λογαριασμό στο Facebook. Έτσι, τώρα ξεκίνησε να χρησιμοποιεί και το Twitter. Tο πρώτο της tweet αφορούσε τη συζήτηση στη Βουλή και τη στάση των πολιτικών αρχηγών. Υπενθυμίζεται ότι στο πρώτο μήνυμά της στο Facebbok είχε στείλει το μήνυμα της ανάγκης, η Πολιτεία να φροντίσει τους πιο αδύναμους. Ο λογαριασμός της στο Twitter είναι @presidencyGR. Ενώ, ο λογαριασμός της στο Facebook είναι “Katerina Sakellaropoulou”. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ήταν ιδιαίτερα ενεργή στα social media και κυρίως στο Facebook πριν ορκιστεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Όταν ανακοινώθηκε το όνομά της ως υποψήφια διέγραψε τον λογαριασμό της και τώρα απέκτησε επίσημους λογαριασμούς στα κοινωνική δίκτυα. «Χαίρομαι για το υψηλό αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης που επικράτησε σήμερα στη Βουλή», έγραψε μεταξύ άλλων η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι ένα ιδιαίτερα αγαπητό πρόσωπο και είναι χαρακτηριστικό πως οι χρήστες στα social media την καλωσόρισαν γράφοντας θετικά σχόλια.
Το tweet της Κατερίνας Σακελλαροπούλου
Η πρόεδρος της Δημοκρατίας έγραψε χαρακτηριστικά στην πρώτη της ανάρτηση στο Twitter: «Χαίρομαι για το υψηλό αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης που επικράτησε σήμερα στη Βουλή. Ακόμα και υπό εξαιρετικές συνθήκες, η Κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία λειτουργεί απρόσκοπτα, διαθέτει γερές βάσεις, τρέφεται από τον διάλογο, την επιχειρηματολογία και την αντίθετη άποψη».
Χαίρομαι για το υψηλό αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης που επικράτησε σήμερα στη #vouli. Ακόμα και υπό εξαιρετικές συνθήκες, η Κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία λειτουργεί απρόσκοπτα, διαθέτει γερές βάσεις, τρέφεται από τον διάλογο, την επιχειρηματολογία και την αντίθετη άποψη.
— President GR (@PresidencyGR) April 2, 2020
Το πρώτο της μήνυμα στο Facebook
Στο μήνυμά της στο facebook η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρει:
«Ζούμε μια πρωτόγνωρη συνθήκη. Η πανδημία του κορωνοϊού ερημώνει τον δημόσιο χώρο και αφυδατώνει τον δημόσιο βίο. Η απομόνωση αυτή είναι αναγκαία, δεν είναι όμως εύκολη. Προκαλεί μια ρήξη με τον κοινωνικό δεσμό και ατομική αναδίπλωση. Μας κλείνει μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας, μακριά από αγαπημένα πρόσωπα, φίλους, κοινωνικές συναναστροφές, και μας φέρνει αντιμέτωπους με την μοναξιά, την συναισθηματική ένταση, ακόμη και την βία.
Άνθρωποι χωρίς οικογένεια, ηλικιωμένοι, άρρωστοι, οικονομικά αδύναμοι, μητέρες – ή και πατέρες – που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους, εργαζόμενοι που χάνουν ξαφνικά τη δουλειά τους, νιώθουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Παράλληλα, η σκόπιμη παραπληροφόρηση των fake news υποσκάπτει την εμπιστοσύνη μας στην επιστημονική γνώση, επιτείνοντας ακόμα περισσότερο την αγωνία με την οποία βιώνουμε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα.
Μέσα, όμως, από την πρωτοφανή αυτή περιπέτεια που ζει ταυτόχρονα όλος ο κόσμος, αναδύεται ο ανθρωπισμός της αλληλεγγύης και της ευθύνης. Η σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία του δίνει μια νέα υπόσταση: διασυνδεδεμένοι με όλο τον κόσμο νιώθουμε ακόμη πιο βαθιά πως μετέχουμε στο πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μια άλλη του μορφή συναντάμε στην καθημερινή εθελοντική προσφορά: μοδίστρες φτιάχνουν μάσκες, δάσκαλοι συνεχίζουν τις παραδόσεις μαθημάτων διαδικτυακά, επιχειρήσεις παρέχουν οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη.
Τέτοιες πράξεις μας δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις ανθρώπινες αξίες και τον τρόπο που οργανώνουμε τις προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές μας σχέσεις. Μας υπενθυμίζουν επίσης ότι, πάνω από όλα, μας δένει μια κοινή μοίρα που δεν είναι άλλη από την πανανθρώπινη υποχρέωση απέναντι στον ‘Αλλον. Σκεφτόμενη αυτό, μου έρχεται στο νου μια φράση του Michel de Montaigne, ενός από τους πιο σημαντικούς ουμανιστές του 16ου αιώνα: «Σε κάθε άνθρωπο αναγνωρίζω τον συμπατριώτη μου».
Είναι απόλυτη ανάγκη τώρα, μέσα στον ζόφο της πανδημίας, η Πολιτεία και όλοι μας να περιβάλουμε με φροντίδα τους πιο αδύναμους, να ακούσουμε εκείνους που μας ζητούν βοήθεια, να μην αδιαφορήσουμε για τον πόνο τους. Σε λίγο καιρό, όταν πια θα έχουμε αφήσει πίσω μας αυτή τη δύσκολη εμπειρία, θα έχουμε ξαναχτίσει την κοινωνία στη βάση της ενσυναίσθησης, της φιλαλληλίας και της συνευθύνης».
