Ντέμης Νικολαΐδης συνέντευξη: Ο Ντέμης Νικολαΐδης ρωτήθηκε τι θα ήθελε να έχει μαζί του αν ναυαγούσε μόνος του σε ένα νησί.
Ντέμης Νικολαΐδης συνέντευξη: Ο Ντέμης Νικολαΐδης μίλησε για την ΑΕΚ, την καριέρα του, πως πήγε στην Ένωση, την ζωή του και τις συζητήσεις που είχε με την κυβέρνηση για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένα, μίλησε στην ιστοσελίδα pod.gr και τον Παύλο Τσίμα. Το πρώτο σχόλιο του Ντέμη αφορούσε το πόσο σημαντικό είναι το ποδόσφαιρο στη ζωή του. «Πάντα το ποδόσφαιρο πρέπει να είναι κάτω από το δεύτερο σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σου. Έχεις οικογένεια, έχεις φίλους. Μετά μπορεί να είναι το ποδόσφαιρο. Σε εμένα είναι τρίτο. Αυτό ίσχυε και όταν έπαιζα, παρόλο το προφίλ μου μπορεί να μην έβαζε κάτι τέτοιο. Πάντα ήταν αυτές οι προτεραιότητες. Όταν ήμουν ποδοσφαιριστής δεν έπαιζε ποτέ ματς στο σπίτι. Ήθελα να απέχω. Να τα δίνω όλα στην προπόνηση και τα παιχνίδια και στην καθημερινότητα μου δεν υπήρχε καθόλου. Δεν ήξερα παίκτες, ήμουν το αστείο. Με κορόιδευαν οι συμπαίκτες μου» τόνισε.
Ο Ντέμης Νικολαΐδης ρωτήθηκε τι θα ήθελε να έχει μαζί του αν ναυαγούσε μόνος του σε ένα νησί. «Βιβλία, σίγουρα», τόνισε και όταν του ζητήθηκε να επιλέξει δύο είπε την «Αντιγνώση» της Λιλής Ζωγράφου και τη «Δημιουργία» του Γκορ Βιντάλ. Όσο για τη μουσική τόνισε ότι «έχω αλλάξει πλέον γούστα και έχω καταλήξει». «Ξεκίνησα με Rn’B, ραπ και ελληνικά. Λίγο πριν τα 30 άρχισα να ακούω ροκ, alternative ροκ», τόνισε.
Για τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο
«Επειδή δεν έχω καλή μνήμη από την παιδική μου ηλικία πήγα και πήρε κατά κάποιο τρόπο συνεντεύξεις από δικούς μου ανθρώπους, τη μάνα μου, τον πατέρα μου, την αδελφή μου. Ανθρώπους που ήταν δίπλα μου. Κάποια πράγματα μου φαίνονταν σαν καινούργια. Περίπου δέκα χρονών ο πατέρας μου με πήγε στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης και άρχισαν να ξεχωρίζω. Ρώτησαν τον μπαμπά μου πότε κατάλαβε ότι έχω ταλέντο. Μου είπα ότι το κατάλαβε όταν άκουγε τους διπλανούς τους στην κερκίδα, επειδή όλο έλεγαν για εμένα. Δεν κατάλαβε επειδή με είδε. Κάποια στιγμή με κάλεσαν στην εθνική ομάδα Παίδων και τότε η απόφαση πάρθηκε ότι αυτό πρέπει να κάνω. Η μεταγραφή μου ήρθε αργά. Δεν ξέρω, δεν τους έπειθα; Με έβλεπαν πάντως. Είχε έρθει ο Παναθηναϊκός 2-3 φορές, μετά η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, που ήταν και πιο κοντά ας πούμε. Η Ξάνθη, η Δόξα Δράμας. Θυμάμαι μια χρονιά πριν φύγω που προσπαθούσε να με πάρει ο Εδεσσαϊκός. Είχαν έρθει και σπίτι αλλά δεν ήθελα να πάω».
Ο Ντέμης για το πως πήγε στην ΑΕΚ
«Ήταν γνωστό ότι είμαι ΑΕΚ. Θυμάμαι κάποια στιγμή είχε έρθει και ο κύριος Σταματιάδης να με δει. Ήξερα τα παιδιά του κλαμπ της Originalστην περιοχή. Κάναμε μια συνάντηση με τον κ.Σταματιάδη και μέλη του κλαμπ. Ντρεπόμουν θυμάμαι. Δεν γινόταν όμως κάποια κίνηση. Κάποια στιγμή επειδή νομίζω έφυγε ο Καρασαβίδης για τον Ολυμπιακό ήρθε, Δεκέμβριο αν θυμάμαι καλά, πρόταση από τον Απόλλωνα. Πριν μερικούς μήνες μίλησα με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και μου είπε ότι με ήξερε γιατί με είχαν παρακολουθήσει. Είχε έρθει να με παρακολουθήσει ο Μπόνεφ. Ο Βαρδινογιάννης είπε στον Αλαμάνο ότι είμαι καλός. Έτσι πήγα στον Απόλλωνα. Υπέγραψε ένα συμβόλαιο πέντε ετών με το ποσό να είναι κενό».
Για τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα
«Στον Απόλλωνα ήταν ένας τερματοφύλακας που ήταν φίλος μου από Αλεξανδρούπολη, ο Μενέλαος ο Καβαρατζής. Μέχρι να βρω σπίτι έμεινα μαζί με του κάπου στη Λιοσίων σε ένα διαμέρισμα. Θυμάμαι ότι ήθελα να τρώω στα Goody’s. Σταματούσαμε για να πάω να φάω εκεί γιατί δεν υπήρχαν στην Αλεξανδρούπολη. Μετά βρήκα σπίτι πίσω από τη Ριζούπολη. Ήταν πολύ εύκολο γιατί ήξερα τον Μενέλαο».
Ο Πάυλος Τσίμας τον ρώτησε για την πρώτη συνέντευξη που είχαν κάνει και ο Ντέμης Νικολαΐδης ανέφερε: «Δεν ήμουν τόσο ώριμος για να δω το ποδόσφαιρο στην πιο μεγάλη και γενική του εικόνα. Ήθελα να κάνω χαρούμενους τους οπαδούς της ΑΕΚ, ήθελα να μεγαλώσει η ομάδα μου. Κι έτσι σου είχα απαντήσει σε μια συνέντευξη ότι ήθελα να μεγαλώσει η λίμνη».
Αναφερόμενος στη συμφωνία με την Άντερλεχτ
«Ευκαιρία να φύγω είχα σχεδόν όλες τις χρονιές. Στην Άντερλεχτ όμως είχα πάει για να υπογράψω. Είχαν συμφωνήσει και εγώ πήγα εκεί να βάλω την υπογραφή μου. Δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν το έκανα. Θυμάμαι να μην με αφήνουν, να μου λένε βάλε τώρα την υπογραφή. Τους είπα θα γυρίσω λίγο πίσω και θα βάλω μετά την υπογραφή. Δεν ξέρω γιατί δεν το έκανε. Η ΑΕΚ είχε συμφωνήσει. Δεν ξέρω, δεν μου άρεσε;»
Ο Ντέμης για το «όχι» στον Ολυμπιακό
«Το όνειρο μου ήταν να πάω στην ΑΕΚ. Δεν νομίζω ότι στο ποδόσφαιρο έχω πάρει απόφαση με λογική ενώ νομίζω ότι είμαι λογικός άνθρωπος. Ήθελα να πάω στην ΑΕΚ, έπρεπε το όνειρο μου να γίνει πραγματικότητα. Δεν ήταν γινάτι, ήταν όνειρο. Ήθελα να παίξω με τη φανέλα της ΑΕΚ. Από την άλλη είχαμε τον Ολυμπιακό που ο κ.Κόκκαλης είχε ρίξει πολλά λεφτά. Είχε πάρει και τον Μπάγεβιτς. Τι να πω, ότι θα με συγκινούσαν τα λεφτά; Όταν ένας μικρός, πιτσιρικάς έχει όνειρο να πάει να παίξει σε μια ομάδα θα του κάνουν διαφορά στα 20 του κάποια λεφτά παραπάνω; Δεν νομίζω. Δεν ήταν και κανένας ηρωισμός. Ήθελα το όνειρο μου να γίνει πραγματικότητα. Ήθελα να φορέσω τη φανέλα της ΑΕΚ, τόσο απλά».
Για το γκολ με το χέρι στον Τελικό με τον Ιωνικό
«Ήταν μια εντελώς αυθόρμητη κίνηση. Μέχρι τότε που έγινε ο Τελικός είχαμε υποστεί πολλές αδικίες ως ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ. Είχαμε απέναντι μας μια μικρότερη ομάδα, δεν γίνεται να κερδίσεις έτσι, θα ήταν η μεγαλύτερη ντροπή της ζωής μου αν μετρούσε το γκολ. Δεν θα τον άφηνα να φύγει τον διαιτητή. Δεν γινόταν».
Ο Ντέμης για τον Μάκη Ψωμιάδη και τους παράγοντες
«Το παράλογο είναι να μην έχεις κόντρα με τον Ψωμιάδη. Να αφήνει η κοινωνία, το κράτος οι πάντες στο ποδόσφαιρο έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται έτσι. Αυτό ήταν το παράλογο. Εγώ το αυτονόητο έκανα».
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο
«Θα έπρεπε να γίνει μια έρευνα για τα τελευταία χρόνια πόσες φορές έχουν αναφερθεί το ονόματα των παραγόντων, των ποδοσφαιριστών, των διαιτητών. Να δούμε πεντακάθαρα πόσες φορές έχουν αναφερθεί τα ονόματα τους στα μίντια. Οι πιο διάσημοι άνθρωποι των ομάδων μας είναι οι ιδιοκτήτες, πράγμα το οποίο στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου δεν συμβαίνει. Εγώ το έλεγα από παλιά ως παράδειγμα ότι δεν θυμάμαι ότι όνομα του ιδιοκτήτη της Λίβερπουλ. Δεν συμφωνώ βέβαια με αυτό που έλεγε ο Σάνκλι, δεν είναι περιττοί. Ανήκουν στο κόσμο του ποδοσφαίρου».
Για την περίοδο που διοίκησε την ΑΕΚ
«Καλά έχω να θυμάμαι. Δείξαμε ότι το γήπεδο και το ποδόσφαιρο αφορά κι άλλο κόσμο. Έρχονταν άνθρωποι για πρώτη φορά στη ζωή τους. Κάναμε κοινή κερκίδα σε μας με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Προσπαθήσαμε να γίνουμε όπως στο εξωτερικά. Θετικά έχει να μου αφήσει. Έγινα πιο ώριμο. Εννοείται ότι έκανε λάθη και θα τα έκανα διαφορετικά αλλά μάθαινα. Ήμουν 31 και είχε να κάνει με αγάπη. Το να κάνουμε κάτι ωραίο και σωστό και ίσως αυτό το πράγμα συμπαρασύρει κι άλλες ομάδες στην Ελλάδα και αλλάξει η κατάσταση. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι το ποδόσφαιρο δεν αλλάζει στην Ελλάδα».
Για το αν θα σκεφτόταν να εμπλακεί στα διοικητικά
«Θα ήταν κάτι πολύ ωραίο να είσαι σε μια ομάδα που θα φτιάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο και θα το αλλάξει. προς το καλύτερο. Ξέρω τι θέλω, το ξέρω πάρα πολύ καλά αυτό αλλά δεν νομίζω να γινόταν ποτέ αυτό. Θα ήθελα πάρα πολλά πράγματα που όσο περνούν τα χρόνια βλέπουμε ότι δεν γίνονται. Έχω μια απορία γιατί καμία κυβέρνηση δεν έχει καταλάβει ότι το να αφήνει το ποδόσφαιρο έτσι και να έχει σχέσεις με κάποιους ιδιοκτήτες το κέρδος της είναι πολύ μικρό σε σχέση με αυτό που θα είχε αν έφτιαχνε το άθλημα. Είναι μια απόφαση. Θέλει φυσικά σχέδιο και κάποια άτομα αλλά είναι κυρίως απόφαση που αν παρθεί το ποδόσφαιρο θα φτιαχτεί. Η κυβέρνηση που θα το κάνει αυτό που θα πάρει πίσω ως δόξα ή ως κάτι πολύ θετικό από τους ψηφοφόρους είναι δυσανάλογο με το έργο που θα κάνει γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα μικρό, πολύ μικρό κομμάτι της κοινωνίας. Επειδή όμως είναι τόσο δημοφιλές και η διαφορά θα φανεί γιατί θα είναι πολύ μεγάλη θα κερδίσουν και ψήφους. Επίσης είναι ένας πολύ μεγάλος οικονομικός τομέας. Θα εργάζονται πολύ περισσότερα άτομα, θα παράγονται χρήματα. Δεν έχω καταλάβει γιατί δεν έχει γίνει».
Για το τι θα άλλαζε στο ελληνικό ποδόσφαιρο
«Κατ’ αρχάς πρέπει να διαλυθεί η καχυποψία. Τα τελευταία χρόνια που παίζουν ξένοι διαιτητές τους αντιμετωπίζουμε αλλιώς. Μπορεί να κάνουν λάθη αλλά δεν είμαστε καχύποπτοι. Άρα η κουβέντα τελειώνει. Να υπάρχει οργάνωση, να τηρούνται οι νόμοι για όλους το ίδιο. Απλά πράγματα. Υπάρχουν τόσοι νόμοι αλλά εφαρμόζονται διαφορετικά τον καθένα. Πρέπει να αισθάνονται όλοι ότι υπάρχει δικαιοσύνη».
