Ισπανική γρίπη – κορονοϊός: Σε συμπεράσματα βαρύνουσας σημασίας για την άρση του lockdown για τον νέο κορωνοϊό καταλήγει νέα έρευνα, σύμφωνα με την οποία τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης κατά την πανδημία της Ισπανικής γρίπης του 1918 δεν κατάφεραν να μειώσουν δραματικά τον αριθμό των θανάτων επειδή δεν διατηρήθηκαν επί αρκετό διάστημα σε ισχύ. Tην ώρα που η μία μετά την άλλη κυβερνήσεις ανά την υφήλιο χαλαρώνουν σταδιακά τα περιοριστικά μέτρα κι ο Ντόναλντ Τραμπ βιάζεται να ακολουθήσει, εκτιμώντας μεταξύ άλλων ότι ο κορωνοϊός θα εξαφανιστεί κάποια στιγμή μόνος του, χωρίς εμβόλιο, ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ, Ρόμπερτ Μπάρο, γράφει, σύμφωνα με το Bloomberg, ότι «ο πιθανός λόγος» που το κλείσιμο των σχολείων, η απαγόρευση δημόσιων συναθροίσεων και οι καραντίνες σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ δεν έσωσαν πολλές ζωές είναι ότι «είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια μόλις ενός μήνα».
«Το μάθημα για τη συνεχιζόμενη πανδημία του κορωνοϊού σήμερα είναι ότι για να μειωθεί ο συνολικός αριθμός των θανάτων οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις που χρησιμοποιούνται, πρέπει να διατηρηθούν αρκετά περισσότερο από ένα διάστημα λίγων εβδομάδων. Το πιθανότερο είναι ότι 12 εβδομάδες αποδίδουν πολύ περισσότερο από 4-6 εβδομάδες», σημειώνει στο κείμενό του στο National Bureau of Economic Research. O οικονομολόγος του Χάρβαρντ δεν συνυπολογίζει στην έρευνά του τις οικονομικές συνέπειες ενός παρατεταμένου lockdown, αλλά σε email του σημειώνει ότι η πτώση του ΑΕΠ θα πρέπει να ζυγιστεί έναντι της οικονομικής αξίας από τη σωτηρία ανθρώπων. Και αποτιμώντας στα 10 εκατ. δολάρια την αξία κάθε ανθρώπινης ζωής βάσει εκτιμήσεων για τα πρόσθετα χρήματα που απαιτούν να πληρωθούν οι άνθρωποι για εργασίες που αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου, σημειώνει ότι στις 12 εβδομάδες τα οφέλη του lockdown είναι περισσότερα από το κόστος.
50 έως 100 εκ. νεκροί
Η Ισπανική γρίπη εκδηλώθηκε το 1918 και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 100 εκατομμυρίων ανθρώπων ή κατά άλλους υπολογισμούς 50 εκ. Ο ιός μεταπήδησε από τα πτηνά στον άνθρωπο και στη συνέχεια άρχισε να μεταδίδεται μεταξύ των ανθρώπων. Η ισπανική γρίπη πιθανότατα προήλθε από την Άπω Ανατολή, ονομάστηκε όμως έτσι επειδή οι πρώτες αναφορές για την πανδημία προήλθαν από τον Τύπο της Ισπανίας, η οποία δεν συμμετείχε στον πόλεμο.
«Οι ερευνητές μελέτησαν δείγματα του ιού που είχαν διατηρηθεί σε εργαστήρια ή βρέθηκαν σε πτώματα θαμμένα στο παγωμένο έδαφος της Αλάσκας. Διαπίστωσαν ότι μια μικρή μετάλλαξη του ιού επέτρεψε στις πρωτεΐνες της επιφάνειάς του, που χρησιμοποιούνται για να προσκολληθεί ο ιός στα κύτταρα, να αναγνωρίζουν και τους αντίστοιχους ανθρώπινους υποδοχείς». «Ο θάνατος επερχόταν από οξύ φλεγμονώδες πνευμονικό οίδημα, αιμορραγική πνευμονίτιδα ή πνευμονία με οξύ αιμορραγικό οίδημα. Παρατηρούνταν κυάνωση του δέρματος ιδιαίτερα γύρω από το πρόσωπο, στο στόμα, στον λαιμό και στα δάκτυλα. Η πανδημία του 1918-19 έπληξε σε ποσοστό 99% στις ΗΠΑ ανθρώπους ηλικίας κάτω των 65, με περίπου τους μισούς ανάμεσα στα 20 και τα 40 έτη. Ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά θνησιμότητας εμφανίστηκαν σε έγκυες γυναίκες, με ποσοστά ανάμεσα στο 23% και 71%.
Η ισπανική γρίπη εξαφανίστηκε ξαφνικά το 1919. Η διάρκεια της ήταν 18 μήνες. …
