Τοπαλούδη – δύτες: Λίγο πριν το δικαστήριο ανακοινώσει την ετυμηγορία του, οι επαγγελματίες δύτες, Βασίλης Μαντικός και Κώστας Μπαλάφας, μιλούν για όσα κουβαλούν μέσα στη ψυχή τους επί περίπου 18 μήνες. Οι δύτες που εντόπισαν και ανέσυραν από τη θαλάσσια περιοχή των Πεύκων το άψυχο σώμα της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδης, μιλούν στην rodiaki.gr. Οι εικόνες που αντίκρισαν τους σημάδεψαν για πάντα. Όπως, γράφει η Ροδιακή, παρακολουθώντας της εξέλιξη της δίκης όλες αυτές τις μέρες, οι άνθρωποι αυτοί αδυνατούν να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν οι δύο κατηγορούμενοι, να ρίχνουν ο ένας στον άλλο τις ευθύνες. Ταράζονται στη σκέψη της φρίκης που βίωσε η Ελένη και ως γονείς και οι ίδιοι, τρέμουν για κάθε άλλη Ελένη που μπορεί να καταλήξει νεκρή με τον ίδιο μαρτυρικό τρόπο.
“Δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψουμε όλο αυτό”. Αναζητούν λέξεις μα δεν τις βρίσκουν. Και ξεσπούν μπροστά στην κάμερα. Για να μάθουν όλοι τι ένιωσαν οι ίδιοι, τι βίωσε το κορίτσι και πως δεν πρόκειται ποτέ να κλείσει η ανοιχτή αυτή πληγή, ακόμα και με την βαρύτατη ποινή του δικαστηρίου. “Νιώθουμε οργή και αγανάκτηση. Είμαστε γονείς κι εμείς. Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, κι αυτό που αντικρίσαμε μας άφησε σημάδια. Ήταν πολύ σκληρό. Έχουν δει πολλά τα μάτια μας. Μια κοπέλα σχεδόν 1.90 την είχαν κατακρεουργήσει” αναφέρουν και σε ερώτηση ει είδαν εκείνο το βράδυ, περιγράφουν:
“Κοιτάξτε, από σύμπτωση είχαμε φθάσει νωρίς και συνθήκες ήταν τέτοιες που τυχαία μπορέσαμε να τη βρούμε. Αν ο καιρός την έβγαζε έξω από την αγκάλη του κόλπου, δεν θα την βρίσκαμε ποτέ. Αυτό που είδαμε όταν φθάσαμε κοντά της ήταν φριχτό. Αμέσως καταλάβαμε ότι πρόκειται για έγκλημα. Την βγάλαμε από τη θάλασσα με λύση ανάγκης, δένοντάς της, γιατί φοβηθήκαμε ότι θα την χάναμε.Όταν ο Κώστας την γύρισε ανάποδα και την είδαμε, μας κόπηκε η αναπνοή και τους δύο”.
“Όταν την εντοπίσαμε, ήταν ακόμα ζωντανή”
“Όποια ποινή και να τους δώσουν, η κοπέλα δεν γυρίζει πίσω. Το σπίτι αυτό έχει κλείσει. Για τους γονείς δεν υπάρχει γιατρειά. Είναι φριχτό το έγκλημα. Όλα τα πριν και τα μετά εξοργίζουν. Δεν υπάρχουν λόγια. Δεν βρίσκονται λόγια. Όταν την εντοπίσαμε, ήταν ακόμα ζωντανή”. “Είμαστε επαγγελματίες. Όμως αυτό που αντικρίσαμε ήταν εξαιρετικά φριχτό . Όμως μας άφησε σημάδια όλο αυτό Για μέρες, θέλω να σας πω ότι έβγαινα στο μπαλκόνι κάθε μέρα, περιμένοντας με αγωνία το παιδί μου να επιστρέψει από το φροντιστήριο.
Για να επανέλθω, έκανα καιρό. Ήταν πολύ σκληρό. Σκεφτείτε μόνο ότι ούτε στους γονείς του παιδιού αυτού επιτράπηκε να το δουν και να το αποχαιρετήσουν. Παραμένουμε διαθέσιμοι και όπου μπορούμε να συνδράμουμε στην έρευνα και διάσωση το κάνουμε”.
