Νησί Λασκέτι: Το Lasqueti είναι ένα από τα λιγότερο ανεπτυγμένα νησιά στην ευρύτερη περιοχή της Βρετανικής Κολομβίας που ζει στην κυριολεξία εντελώς εκτός δικτύου.
Νησί Λασκέτι: Περίπου 1 ώρα μακριά από το Βανκούβερ του Καναδά βρίσκεται το νησί Lasqueti, όπου οι άνθρωποι ζουν λίγο πιο απομακρυσμένα από τον πολιτισμό, παραδίδοντας μαθήματα αυτάρκειας στον επισκέπτη. Στην ανατολική ακτή της νήσου Βανκούβερ, στη βρετανική Κολομβία του Καναδά, βρίσκεται ένα νησί πολύ διαφορετικό από τ’ άλλα. Μπορεί να το επισκεφτεί κάποιος με φέρι από τη νήσο Βανκούβερ, προκειμένου να συναντήσει τους περίπου 350 κατοίκους του και να δει από κοντά πώς ζουν σε ένα νησί, το οποίο δεν είναι ούτε φιλικό, ούτε εχθρικό προς τους τουρίστες. Πρόκειται για ένα από τα λιγότερο ανεπτυγμένα νησιά της περιοχής, με δρόμους μη ασφαλτοστρωμένους στο μεγαλύτερο ποσοστό και με κατοίκους που ζουν απλά, απομονωμένα και πολλοί χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Το νησί δεν είναι συνδεδεμένο με το δίκτυο παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, καταφέρνει όμως και χρησιμοποιεί εναλλακτικές πηγές ενέργειας σε ένα βαθμό, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του.
Στην περιοχή υπάρχει ένα ξενοδοχείο κι ένα εστιατόριο, εκεί που καταφτάνει το φέρι, ενώ παραπέρα υπάρχει μια πιτσαρία και δύο bed & breakfast καταλύματα, αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι οι κάτοικοι ζουν όσο πιο λιτά γίνεται, χρησιμοποιώντας ελάχιστα χρήματα. Γεωργοί, εκπαιδευτικοί, μηχανικοί, δασοκόμοι, υλοτόμοι, ψαράδες, μουσικοί καλλιτέχνες είναι μερικές μόνο από τις ασχολίες των κατοίκων, οι οποίοι διατηρούν υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Μια φορά το χρόνο, μάλιστα, διοργανώνουν το καλλιτεχνικό Arts Festival, όπως και άλλες δραστηριότητες, ενώ δεν λείπει και η γιόγκα από τη ζωή τους, σε εγκαταστάσεις φυσικά που δε θυμίζουν σε τίποτα σύγχρονα γυμναστήρια.
Λασκέτι: Μορφωμένοι, δεν τρελαίνονται με τους τουρίστες
Το σούπερ μάρκετ είναι μια έννοια άγνωστη για τους κατοίκους του νησιού, αφού οι περισσότεροι καλλιεργούν τα δικά τους βιολογικά προϊόντα, εκτρέφοντας και τα δικά τους ζώα. Κι όσο για τουαλέτες; Εκεί τα πράγματα διαφέρουν λίγο από το συνηθισμένο, αφού διαθέτουν κυρίως τουαλέτες κομποστοποίησης που λειτουργούν με ανακυκλώσιμα υλικά, όπως χώμα και πριονίδια αντί του νερού. Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ένα εθελοντικό πυροσβεστικό τμήμα ανταποκρίνεται στο κάλεσμα, ενώ μία νοσοκόμα είναι διαθέσιμη τέσσερις ώρες την εβδομάδα, λαμβάνοντας κλήσεις 24/7 για μη έκτακτες περιπτώσεις.
Σε αντίθεση με αυτά που λέγονται κατά καιρούς για το Λασκέτι, οι κάτοικοί του δεν είναι ούτε εκκεντρικοί καλλιτέχνες, ούτε μέλη μιας σύγχρονης χίπικης κοινότητας, ούτε τίποτα αντίστοιχο. Το μορφωτικό τους επίπεδο είναι υψηλό κατά κανόνα.
Ακούγεται ο τέλειος τουριστικός προορισμός αλλά οι 350 μόνιμοι κάτοικοι του Λασκέτι δεν τρελαίνονται με αυτή την ιδέα. Δεν διαφημίζουν το νησί τους, δεν οργανώνουν καμπάνιες προκειμένου να αυξηθεί ο τουρισμός και γενικά, θέλουν την ησυχία τους. Υπάρχει βέβαια ένα μικρό ξενοδοχείο που κατά καιρούς μένουν διάφοροι επισκέπτες και μια παμπ -η μοναδική του νησιού- που είναι φιλική για αυτούς αλλά αυτό είναι όλο. Και φυσικά, αν βρεθείς στο Λασκέτι θα πρέπει να σεβαστείς στο απόλυτο τους κανόνες του, να μην κουβαλήσεις τις ανέσεις του δυτικού πολιτισμού και να προσαρμοστείς στους ρυθμούς του.
Λασκέτι: Ανταλλακτική κουλτούρα
Πολλές φορές, διάφοροι εθελοντές έρχονται στο νησί και προσφέρονται να βοηθήσουν στις γεωργικές εργασίες, που είναι πολλές και σίγουρα δύσκολες για ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει στην πόλη, με αντάλλαγμα να μείνουν εκεί. Κάποιοι δέχονται με ευχαρίστηση ως ανταμοιβή να ζουν σε έναν τόπο με γελαστούς γείτονες, χαλαρούς ρυθμούς και ανταλλακτική κουλτούρα. Οι περισσότεροι ωστόσο μετά από ένα διάστημα φεύγουν, επιστρέφουν στις πολύβουες πόλεις τους που τόσο τους εκνευρίζουν αλλά κατά βάθος δεν μπορούν να αποχωριστούν για πάντα και αφήνουν στην ησυχία τους, τους κατοίκους αυτού του μικρού παράδεισου μέσα στον Καναδά.
Εκπαιδευτικοί, ψαράδες, υλοτόμοι, γεωργοί, δασοκόμοι, καλλιτέχνες: οι κάτοικοι του Λασκέτι κάνουν όλων των ειδών τα επαγγέλματα. Στο νησί τους δεν υπάρχει ρεύμα, κινείται με εναλλακτικές μορφές ενέργειας, ενώ οι δρόμοι δεν έχουν άσφαλτο και άπαντες κινούνται είτε με τα πόδια είτε με ποδήλατα. Αστυνομία δεν υπάρχει και οι χρηματικές τους ανταλλαγές είναι χαλαρές: μόνο στο Λασκέτι θα δεις στον δρόμο έναν κατασκευαστή μπισκότων να τα πουλάει γελαστός έναντι ελεύθεροι αντιτίμου.
Μοναδικό στο είδος του και το κατάστημα, απ’ όπου ο καθένας μπορεί να πάρει ό,τι χρειάζεται δωρεάν. Τα πάντα στα ράφια του προσφέρονται χωρίς κόστος, επιτρέποντας στους κατοίκους του να ανταλλάσσουν αντικείμενα που δεν χρειάζονται, χωρίς να πρέπει να ταξιδέψουν μέχρι το νησί του Βανκούβερ.
