Αντιδράσεις ερωτευμένου: Οι ερωτευμένοι δαπανούν ένα 85% της μέρας τους στο αντικείμενο του θαυμασμού τους. Αυτού του είδους ο ψυχαναγκασμός προκύπτει από τα μειωμένα επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο, μία κατάσταση που εμφανίζουν και άτομα με ψυχαναγκαστική εμμονική συμπεριφορά. έρωτας λειτουργεί με μυστήριους τρόπους, δεν ρωτάει, δεν ενημερώνει και κάποτε δεν γίνεται καν αντιληπτός. Ούτε καν από τους ενδιαφερόμενους… Το φαινόμενο μελέτησε η ανθρωπολόγος Helen Fisher από το Πανεπιστήμιο Rutgers στο Νιου Τζέρσι διαπιστώνοντας κατ’ αρχάς ότι στη σύγχρονη καθημερινότητα, οι άνθρωποι πολύ συχνά ερωτεύονται, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν, κατά δεύτερον η ίδια και η ομάδα της εστίασαν σε συγκεκριμένες λειτουργίες του εγκεφάλου και αντιδράσεις σε ψυχολογικά ερεθίσματα.
Σε βιβλίο της η ψυχολόγος Dorothy Tennov εστιάζει στην περίπτωση ενός δικού της 50χρονου ασθενή και στελέχους επιχείρησης για να εξηγήσει το παραπάνω, χρησιμοποιώντας τη γραπτή μαρτυρία του: “Αρχικά το αγνοούσα, ωστόσο είμαι πλέον πεπεισμένος ότι αυτό που ένιωθα ήταν ενστικτώδες, χωρίς κανένα εκούσιο ή λογικό έλεγχο. Ήταν κάτι που με κατεύθυνε, τη στιγμή που προσπαθούσα να το χειριστώ, να περιορίσω την επίδραση του, να το αρνηθώ. Παρά το ότι ήξερα ότι δεν είχα καμία ελπίδα να ζήσω μαζί της, η σκέψη μου για εκείνην ήταν εμμονική”.
Αντιδράσεις ερωτευμένου: Βάσει αυτών, ακόμη κι αν κάποιος δεν το αντιλαμβάνεται ή δεν το αποδέχεται είναι ερωτευμένος
1. Αδυναμία έλξης
Αδυναμία έλξης για οποιονδήποτε άλλον, εκτός από το πρόσωπο που (μας) ενδιαφέρει. Ακόμη κι αν κάποιος αρνείται ή δεν αντιλαμβάνεται τι πραγματικά αισθάνεται, η κεντρική ντοπαμίνη δεν λέει ψέματα.Τα επίπεδα της είναι υψηλά και σε περιόδους που ο ανθρώπινος οργανισμός βρίσκεται σε εγρήγορση, λόγω συναισθηματικής έντασης. Το αίσθημα θυμού σε μόνιμη βάση, από μη προφανείς αιτίες ή από ασήμαντες αφορμές, μπορεί να προσδιορίζει τη φύση των ανεκδήλωτων αισθημάτων προς έναν άνθρωπο, σύμφωνα πάντα με τα συμπεράσματα της έρευνας.
2. Συναισθηματική αστάθεια
Συναισθηματική αστάθεια, μικροπροβλήματα στην όρεξη, αυξημένοι καρδιακοί παλμοί, υψηλή πίεση. Ο έρωτας αλλάζει τη χημεία του σώματος, περίπου με τον τρόπο που το κάνουν τα ναρκωτικά. Για την ακρίβεια, στον εγκέφαλο του ερωτευμένου ενεργοποιούνται οι ίδιες ζώνες, που ενεργοποιούνται και από μία ισχυρή εξάρτηση, κατά την έρευνα της Fisher. Η ίδια εξηγεί ότι η ένταση ή η αστάθεια στην επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων που δεν σχετίζονται μπορεί να οφείλεται ακριβώς και στην εκδήλωση μη προφανών αισθημάτων.
3. Εμμονική συμπεριφορά
Οι ερωτευμένοι δαπανούν ένα 85% της μέρας τους στο αντικείμενο του θαυμασμού τους. Αυτού του είδους ο ψυχαναγκασμός προκύπτει από τα μειωμένα επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο, μία κατάσταση που εμφανίζουν και άτομα με ψυχαναγκαστική εμμονική συμπεριφορά. Όπως εξηγεί η ανθρωπολόγος η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή αντιμετωπίζεται με αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης, γι’ αυτό πριν κάποιος καταφύγει στη χημεία, ας βεβαιωθεί ότι δεν είναι ερωτευμένος. Γιατί ο έρωτας είναι μια αρρώστια και μια καταστροφή
4. Έλεγχος και επίγνωση
Δεν ελέγχουν ή δεν έχουν επίγνωση αυτού που νιώθουν και των όσων σκέφτονται. Εδώ η Fisher εστιάζει στο “αθέλητο” και στο ενστικτώδες μιας κατάστασης. “Το 1979 η ψυχολόγος Dorothy Tennov στο βιβλίο της “Έρωτας και Εμμονή” ρώτησε 400 άντρες και γυναίκες την άποψη τους για το θέμα του πλατωνικού έρωτα. Πολλοί εθελοντές απάντησαν ότι ως αίσθημα είναι κάτι που βυθίζει τον άνθρωπο στην απόγνωση ή έστω στο να νιώθει αβοήθητος. Οι περισσότεροι παραδέχθηκαν ότι είχαν μία τέτοια εμμονή παράλογη και απρόκλητη, την οποία καταπίεσαν, μέχρι που εξαφάνισαν ή από ένα σημείο και μετά δεν αντιλαμβάνονταν καν”, λέει η Fisher.
5. Αντιδράσεις
Αντιδρούν, όπως οι οργισμένοι με κάτι ή κάποιον. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα μειώνουν δραστικά τα επίπεδα ανοσοσφαιρίνης, αντίδραση παρόμοια με αυτή που συμβαίνει στο σώμα κατά τη διάρκεια ενός θερμού επεισοδίου.Το αίσθημα θυμού σε μόνιμη βάση, από μη προφανείς αιτίες ή από ασήμαντες αφορμές, μπορεί να προσδιορίζει τη φύση των ανεκδήλωτων αισθημάτων προς έναν άνθρωπο, σύμφωνα πάντα με τα συμπεράσματα της έρευνας. Με στοιχεία από Journal of Neurophysiology, LiveScience
