Πολλοί λένε ότι ο οικονομικός πλούτος δεν είναι το κλειδί για την ευτυχία. Τί συμβαίνει όμως σε περίπτωση που κερδίσεις το ΤΖΟΚΕΡ;
7 το πρωί. Το ξυπνητήρι κτυπάει. Το κλείνω. Λογικό. Η ίδια πρωινή ρουτίνα.
Γράφει η Ρέα Ιωάννου
Οι ίδιες υποχρεώσεις και… οι λογαριασμοί να σε πνίγουν. Με μαύρους κύκλους, γκρίνια, μιζέρια και απαισιοδοξία ξεκινάω τη μέρα μου. Και εκεί που είμαι έτοιμη να πιω τον πικρό μου διπλό καφέ και να διαβάσω λίγη εφημερίδα πριν τη δουλειά, αντιλαμβάνομαι πως το δελτίο που είχα συμπληρώσει το ΤΖΟΚΕΡ ήταν όντως μαγικό. Να το πιστέψω; Να χαρώ; Να στεναχωρηθώ; Τα χάνω. Λογικό είναι να τα χάνω. Ένας άνθρωπος που δεν έχει γεννηθεί μέσα στο χρήμα, μέσα στη χλιδή και ξαφνικά βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα τεράστιο χρηματικό ποσό στο λογαριασμό του, δεν ξέρει πώς να αντιδράσει και πώς να τα αξιοποιήσει καλύτερα.
Πολλά είναι και τα ερωτήματα που δημιουργούνται. Ποιόν να εμπιστευτείς; Ποιόν να συμβουλευτείς; Γιατί κακά τα ψέματα και κρυφό να θες να το κρατήσεις δεν μπορείς. Θα σκάσεις. Κάπου θες να μοιραστείς αυτή τη χαρά. Και απ’ την άλλη ένα μυστικό που το ξέρουν δύο, ως γνωστόν, δεν είναι μυστικό.
Και κάπου εκεί παρέα με τους συλλογισμούς μου, αφήνoμαι στην φαντασία μου και έρχομαι αντιμέτωπη με τα πιο τρελά μου όνειρα. Τα όνειρα αυτά που είχα από μικρό παιδί, αλλά μέσα στο χρόνο κάπου χάθηκαν και ξεχάστηκαν. (Λογικό!) Πραγματικά δεν μπορείτε να φανταστείτε τί εικόνες μου περνάνε απ’ το μυαλό. Δεν θα σας κρατήσω όμως σε αγωνία. Βάζω τραγούδια του Βέρτη στην ένταση (γιατί εκεί θα το διασκεδάσω) και θα σας τα πω όλα αμέσως τώρα.
Αρχικά να σας αναφέρω πως σίγουρα θα κρατούσα την ανωνυμία μου γιατί πιστεύω και στο μάτι.
Ναι. Είμαι 25 ετών και πιστεύω στις προκαταλήψεις. – Αν υπάρχει κανένας ενδιαφερόμενος να επικοινωνήσει μαζί μου, γιατί είμαι και ωραία και έχω και τα χρήματα τώρα, ας το κάνει λοιπόν.- Κι αφού κάνω τα πολύ βασικά, να πληρώσω λογαριασμούς, χρέη, δάνεια, να βοηθήσω δικούς μου ανθρώπους που έχουν πραγματική ανάγκη από βοήθεια γιατί ποιος δεν θα το έκανε αυτό…;
Σαν ψωνάρα και του λόγου μου θα έκανα την πρώτη μου αγορά. Ένα σπίτι στο βουνό. Ναι στο βουνό. Γιατί μου αρέσει να συνδυάζω βουνό και θάλασσα. Κι αν δεν έχει θάλασσα, θα φροντίσω να έχω μια τεράστια πισίνα με ένα τεράστιο κήπο. Το όνειρο όμως, ολοκληρώνεται με μια μεγάλη γκαρνταρόμπα, γιατί σαν γυναίκα που είμαι μου αρέσουν τα ρούχα, οι επώνυμες τσάντες και παπούτσια… ε και λίγο τα γουναρικά.
Το ιδανικό τώρα θα ήταν να στολίσω και το γκαράζ μου με ένα χλιδάτο άσπρο αυτοκίνητο. Επειδή είμαι Κύπρια, άρα λάτρης του καλού φαγητού και φιλόξενη, θέλω να κάνω τα καλύτερα τραπέζια στους φίλους μου. Άρα χρειάζομαι κι ένα barbeque της προκοπής στο σπίτι των ονείρων μου.
Ταξίδια; Δεν θα πάω ταξίδι; Αν και φοβάμαι τα αεροπλάνα, αλλά λατρεύω τα ταξίδια, θα είχα γυρίσει τον κόσμο όλο.
Οι πλούσιοι δεν ανοίγουν σαμπάνιες κάθε Κυριακή στα μπουζούκια; Ε και εγώ το ίδιο θα έκανα.
Όμως το όνειρο κάπου εδώ τελειώνει. Γιατί εγώ η ψωνάρα θέλω να κρατήσω και μικρό καλάθι. Γιατί ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στην πι άτσα και χύνει καθημερινά αίμα, κάνοντας 2-3 δουλειές και σπουδάζοντας παράλληλα παλεύοντας για ένα μεροκάματο, δεν θα το έχανε τόσο εύκολα.
Όμως, το συγκεκριμένο θέμα με προβληματίζει αρκετά. Είμαστε μόνο τα παραπάνω; Ένα σπίτι, μια γούνα και ένα αυτοκίνητο;
Και κάπου εκεί κτυπάει το ξανά το ξυπνητήρι ανοίγω τα μάτια χαμογελάω, κάνω και το σταυρό μου που έχω την υγειά μου, την οικογένεια μου και φίλους να με αγαπάνε. Γιατί η αγάπη και η ευτυχία είναι το παν στη ζωή μας και όχι ένα μαγικό χαρτάκι ΤΖΟΚΕΡ.
