Σαν “βόμβα” – όπως λένε ολοένα και τα ελληνικά tabloints – έπεσε στα κεφάλια μας ο αριθμός “97” πριν λίγα 24ωρα, με τη συζήτηση για ένα νέο δεύτερο κύμα Covid να έρχεται ξανά στο προσκήνιο και όλοι οι τίτλοι να έχουν κοινό παρονομαστή τις ίδιες λέξεις, αυτές που κατά τις σχολές Δημοσιογραφίας καταφέρνουν να προσελκύσουν το διψασμένο για τρόμο κοινό. “Σοκ, ανησυχία, συναγερμός“.
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Το μόνο πράγμα που μπορούμε να προβλέψουμε είναι η πιθανότητα διαφορετικών εκβάσεων.
Richard Feynman
Οι ειδικοί, που γίνονται εντωμεταξύ όλο και περισσότεροι, προειδοποιούν συνεχώς για ένα δεύτερο “γύρο” που θα υπάρξει οπωσδήποτε ίσως πριν το φθινόπωρο και που θα κλιμακωθεί ως τον Δεκέμβριο. Όταν σπανίως ερωτώνται πώς το γνωρίζουν, δηλώνουν πως καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα με βάση την συμπεριφορά άλλων επιδημιών, άλλων εποχών σε… άλλες χώρες, ενδεχομένως με ανεπάρκεια και ελλείψεις στο σύστημα υγείας. Στην Ελλάδα είχαμε την τύχη να διαχειριστούν την επιδημία του κορονοϊού άνθρωποι με αποφασιστικότητα. Κυρίως όμως, ένας επιστήμονας ο οποίος διέθετε το χάρισμα να επικοινωνεί με τους πολίτες χωρίς να τους τρομοκρατεί. Εκείνοι λοιπόν πείστηκαν, υπέφεραν, κυρίως όμως πήραν το μήνυμα πως δεν τελειώσαμε.
Το μέχρι τώρα αποτέλεσμα επιβεβαίωσε την ορθότητα των μέτρων και δικαίωσε όλες τις θυσίες, που στέρησαν από τον λαό την ελευθερία αλλά και το αναγκαίο μεροκάματο, βυθίζοντάς τους στην απόγνωση. Αλλά δεν πειράζει, θα το παλέψουμε, σκεφτόμασταν.
Ωστόσο, την επισήμανση πως δεν τελειώσαμε, την έκανε πολύ συχνά σε ήπιους τόνους ο ίδιος ο Τσιόδρας και ο σκληρός Χαρδαλιάς, κουνώντας μας αυστηρά το δάχτυλο. Αν χαλαρώσουμε, αν απαξιώσουμε και πετάξουμε στα σκουπίδια αυτό που κερδίσαμε, τότε η καραντίνα θα είναι πιο αυστηρή. Δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά το υπονόησε. Γιατί αυτό μάθαμε, αυτό ξέρουμε για την ώρα και αυτό θα κάνουμε μέχρι να βρεθεί “αποτελεσματική λύση”. Βέβαια, μετά από αυτήν την εμπειρία και την γνώση, ξέρουμε πώς να προφυλαχθούμε και δεν θα αφήσουμε να επαναληφθεί μια δεύτερη καραντίνα.
Γνωρίζουμε καλά πως από τη στιγμή που αίρονται σταδιακά οι περιορισμοί, έχει ανέβει αισθητά η ψυχολογία και η αισιοδοξία, κυρίως όσων την είχαν χάσει κι αγωνιούσαν για την επόμενη μέρα. Πιο πολύ όμως οι πολίτες και οι επαγγελματίες που επλήγησαν ξέρουν πως όσο περισσότερο χαλαρώνουν τα μέτρα, τόσο η ευθύνη βαραίνει τους ίδιους και θα δείξουν την ίδια υπευθυνότητα για την προστασία της υγείας των πελατών τους και των ιδίων τους φυσικά.
Σε αυτή την ευχάριστη συγκυρία, μία τέτοια πρόβλεψη ακόμη κι ως πιθανότητα, όταν εκφέρεται από επιστημονικά χείλη, μόνο ηθική βλάβη μπορεί να προκαλέσει σε όσους αγωνιούν για το επαγγελματικό τους μέλλον, στον απόηχο μάλλον ενός χρησμού που επαναλαμβάνεται από πολλούς σκεπτικιστές πως “η επόμενη μέρα δεν θα είναι ίδια με τις προηγούμενες”. Εντείνοντας την αβεβαιότητα για το επαγγελματικό τους αύριο.
Με όλο τον σεβασμό στην επιστημονική επάρκεια των καθηγητών, ας αφήσουν τις πιθανότητες να εξελιχθούν με τους δικούς τους σε εμάς άγνωστους νόμους κι ας μην προδιαθέτουν για το χειρότερο, γιατί αν ένας νέος που έχει σοβαρή απώλεια από το lockdown, πάρει στα σοβαρά αυτές τις δυσοίωνες προβλέψεις και πιθανότητες, με τι διάθεση θα ξεκινήσει πάλι την δραστηριότητα του, όταν η επιστήμη προβλέπει κορύφωση τον Δεκέμβρη;
Αν μέχρι σήμερα αντιμετωπίσαμε με επιτυχία ένα εχθρό που μας αιφνιδίασε, δεν είναι λογικό να τον αντιμετωπίσουμε τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματικά τώρα που θα είμαστε σε ετοιμότητα; Η θεωρία των πιθανοτήτων είναι ένα ευχάριστο κεφάλαιο της φιλοσοφίας. Στην ιατρική όμως, οι πιθανότητες για την εξέλιξη της υγείας ενός ασθενούς μετά από μια θεραπεία ή επέμβαση μόνο σύγχυση, αγωνία και φόβο μπορούν να προκαλέσουν.
Άρα εν κατακλείδι… είναι στο χέρι του καθενός αν θα επιλέξει τις επικοινωνιακές πομφόλυγες ή τα κατάλληλα φίλτρα αναζητώντας την ψύχραιμη άποψη, μακριά από άναρθρες κραυγές που τροφοδοτούν την παραπληροφόρηση και κυρίως τον τρόμο. Ο οποίος, κι ας μην γίνεται με την πρώτη ματιά ορατό, φέρνει πάντα το αντίθετο αποτέλεσμα…
