Εθνική – θέμα: Το Euro 2004 είναι το απόγειο της επιτυχίας του φτωχού σε όλα ελληνικού ποδοσφαίρου. Χωρίς σοβαρές υποδομές, χωρίς έμφαση ποδοσφαιρικής μόρφωσης στις μικρές ηλικίες. Χωρίς τίποτα που να εγγυάται ότι μπορεί κάτι να πάει σωστά σε βάθος χρόνου. Και όμως. Κατακτήθηκε η κορυφή της Ευρώπης παρότι κανείς, κανείς δεν πίστευε κάτι τέτοιο. Όλα, όμως, είχαν ξεκινήσει 24 χρόνια νωρίτερα από το χρυσό 2004. Από την παρθενική εμφάνιση της εθνικής Ελλάδας σε τελική φάση Euro! Στη Ιταλία του 1980!
Αυτό που πρέπει να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεότεροι, είναι πως σε αυτή την τελική φάση δεν έπαιξαν ούτε 32 ομάδες, ούτε 16 ή 12 όπως τα τελευταία 30+ χρόνια. Φιναλίστ στην Ιταλία ήσαν 8 ομάδες. Μέσα στις κορυφαίες 8 της Ευρώπης ήταν και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα! Φυσικά, αξίζει να μνημονευθεί εκ των προτέρων, πως είχαν προηγηθεί συλλογικές επιτυχίες, όπως το Ουέμπλεϊ για τον Παναθηναϊκού (1971) ή οι μεγάλες εμφανίσεις και η τετράδα της ΑΕΚ στο ΟΥΕΦΑ (1977).
Εθνική – θέμα: Προκριματικά, τα χαστούκια
Με τις επιτυχίες των κλαμπ μέσα στην οκταετία (1978 ξεκίνησε η προκριματική φάση του Euro) η πρόκριση δεν ήταν άπιαστο όνειρο. Ευσεβής πόθος ίσως. Και όταν ξεκίνησε η πορεία με την κλήρωση να φέρνει στο διάβα της γαλανόλευκης ΕΣΣΔ, Ουγγαρία και Φινλανδία, οι ελπίδες αναπτερώθηκαν σε κάποιον βαθμο! Απιαστο όμιλο, δεν τον έλεγε κανείς. Μετά την ΕΣΣΔ η Ελλάδα με την Ουγγαρία θα διεκδικούσαν τη δεύτερη θέση. Αυτό φαντάζονταν όλοι, αλλά αυτό δεν αρκούσε. Η Ελλάδα έπρεπε να προσπεράσει την Σοβιετική Ενωση. Πόσο γελαει ο Γεραμπής όταν ο άνθρωπος κάνει πλάνα και προβλέψεις…
Στην πρεμιέρα την αγωνιστική, οι αισιόδοξοι κατάπιαν τη γλώσσα τους και οι haters γλέντησαν με τους Σουόμι το ευρύ 3-0. Οι Ελληνες τη δεύτερη κιόλας αγωνιστική έπρεπε να πάνε να παίξουν με την ΕΣΣΔ. Ματς που έγινε στην Αρμενία και έφερε τη δεύτερη σερί ήττα, 2-0 αυτή τη φορά. Δίχως βαθμό και με 0-5 τέρματα όλοι θα άρχιζαν να κάνουν πλάνα για την επόμενη διοργάνωση. Όχι όμως ο Αλκέτας Παναγούλιας. Ο “Αμερικάνος” είχε προφανέστα εις γνώσιν του το αμερικανικό αθλητικό “ρητό” που λέει “Τίποτα δεν τελειώνει αν δεν βγει να τραγουδήσει η χοντρή”.
Εθνική – θέμα: Προκριματικά, η ανατροπή και η επική πρόκριση!
Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας η εθνική έσπασε το ρόδι το Φθινόπωρο του 1978 με εμφατικότατο τρόπο. Διέσυρε τη Φινλανδία 8-1 και πήρε εκδίκηση. Πήρε όμως και ανάσα, ελπίδες. ιδικά η εμφάνιση Μαύρου (χατ τρικ), τα 2 γκολ Δεληκάρη και γενικά η εμφάνιση των παικτών-κλειδιά, έδωσαν ελπίδες. Οι οποίες όταν η Ελλάδα υπέταξε 4-1 και την Ουγγαρία (όλα τα γκολ στο β’ ημίχρονο -Γαλλάκος x2, Μαύρος, Αρδίζογλου) αυξήθηκαν, έγιναν πίστη για την ανατροπή! Ηδη η κατάσταση είχε γυρίσει άλλωστε!
Έμενε να “λαλήσει” εκτός Ελλάδας η εθνική. Αυτό θα την έκανε από το απόλυτο αουτσάιντερ, κάτι σαν φαβορί. Και Η εθνική μας τα κατάφερε. Πήρε τον πρώτο της εκτός έδρας βαθμό στο 0-0 με την Ουγγαρία το Μάη του 1979 και έφτασε να παίζει την κορυφή κόντρα στους Σοβιετικούς, των Ντασάεφ, Μπλαχίν, Μπεσόνοφ, Χιντιατούλιν. Ο δεύτερος απουσίασε από το ματς-τελικό της 12ης Σεπτέμβρη 1979, όταν η Ελλάδα έδωσε ραντεβού στα γήπεδα της Ιταλίας, με εισιτήριο ένα γκολ του Τάκη Νικολούδη στο 26ο λεπτό του αγώνα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (1-0)! Η Ελλάδα με 7 βαθμούς άφησε τελευταία (!!!) την ΕΣΣΔ και άρχισε να ράβει τις εμφανίσεις για το Euro 1980!
Εθνική – θέμα: Ο όμιλος, η αποστολή και το παρθενικό ματς
Στην τελική φάση του Euro που έγινε από τις 11 έως τις 22 Ιούνη 1980, η Ελλάδα έπεσε στον Α’ όμιλο με αντιπάλους τη Δυτική Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία και την Ολλανδία! (Ιταλία, Βέλγιο, Αγγλία και Ισπανία στον Β’ όμιλο). Η 22μελής αποστολή που επέλεξε ο Παναγούλιας συμπεριλάμβανε τους παρακάτω. ΓΚΟΛΚΙΠΕΡ: Βασίλης Κωνσταντίνου, Λεετέρης Πουπάκης, Στέλιος Παπαφλωράτος. ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ: Κώστας Ιωσηφίδης, Άνθιμος Καψής, Γιάννης Κυράστας, Γιάννης Γούναρης, Γιώργος Φοιρός, Πέτρος Ραβούσης, Λάκης Νικολάου, Μπάμπης Ξανθόπουλος. ΜΕΣΟΙ: Χρήστος Τερζανίδης, Γιάννης Δαμανάκης, Γιώργος Κούδας, Γιώργος Κωστίκος, Σπύρος Λιβαθηνός, Χρήστος Αρδίζογλου, Ντίνος Κούης, Τάκης Νικολούδης, Μάικ Γαλάκος. ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ: Θωμάς Μαύρος, Νίκος Αναστόπουλος.
Μία μέρα σαν τη σημερινή, την 11η Ιουνίου 1980 η Ελλάδα έπαιξε το παρθενικό της ματς σε τελική φάση Euro, στο θρυλικό «Σαν Πάολο» της Νάπολι. Εκεί όπου θα μεγαλουργούσε και θα λατρευόταν λίγα χρόνια μετά ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Αντίπαλος, η Ολλανδία των Βαν ντε Κέρκοφ, του Χάαν, του Νανίγκα. Η ήττα τιμητική, 1-0 και με παράπονα από τα σφυρίγματα (και το πέναλτι-ψέμα που έκρινε το ματς) του -γνωστού και μη εξαιρετέου- Ανατολικογερμανού Πρόκοπ. Που έσφαξε στο γόνατο και τον Παναθηναϊκό 6 χρόνια αργότερα! Αν ο Καψής, βέβαια, δεν ήταν άτυχος στο δοκάρι του 87’ ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί αλλιώς. Αν…
Εθνική – θέμα: Ο πρώτος βαθμός και ο αποκλεισμός
Στον δεύτερο αγώνα της κόντρα στην Τσεχοσλοβακία (των Πανένκα, Νέχοντα, Βίτσεκ), στις 14 Ιούνη στο Ολύμπικο (Ρώμης), η Ελλάδα ρίσκαρε. Ανοιξε το σχηματισμό και το παιχνίδι της. Ο Αλκέτας ήξερε πως μόνο με νίκη θα ελπίζαμε. Και έπαιξε με Αναστό, Μαύρο, Κωστίκο, Κούη και στο β’ μέρος και Γαλάκο (!) στην ίδια 11άδα. Φευ. Τα αναπόφευκτα κενά στην άμυνα μια άνετη και καθαρή ήττα με 3-1. ΚΑι τον Νικόλα Αναστόπουλο πρώτο Ελληνα διεθνή που σκόραρε σε τελικό τουρνουά!
Το τρίτο ματς του ομίλου ήταν πια διαδικαστικό. Στο Κομουνάλε του Τορίνου την 17η Ιουνίου. Εκεί πήραμε και τον πρώτο βαθμό στην Ιστορία μας στο θεσμό των τελικών φάσεων πάντως. Ακρως τιμητικό το 0-0 με τη Δυτική Γερμανία. Η οποία διέθετε Καλτς, Στίλικε, Φέρστερ, Ρουμενίγκε, Μπρίγκελ, Χρούμπες, Μίλερ και όχι μόνο! Και φυσικά λίγες μέρες αργότερα (22 Ιουνίου) πήρε και την κούπα με 2-1 κόντρα στο Βέλγιο!
Η Ελλάδα τερμάτισε τελευταία στον όμιλο. Και έβαλε υποθήκη για το μέλλον, την οποία ΠΟΤΕ δεν εκμεταλλεύτηκε. Ο θρύλος του 2004, το θαύμα του… Ρεχακλή και των κομάντος του, ήταν μία άλλη -εντελώς ξεχωριστή από την ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία- υπόθεση!
Τα βίντεο των τριών αγώνων της τελικής φάσης του Euro 1980:
Ολλανδία Ελλάδα 1-0
Τσεχοσλοβακία – Ελλάδα 3-1
Δυτ. Γερμανία – Ελλάδα 0-0