Χρήστος Κωστόπουλος - ραβδομυοσάρκωμα: Η «Ελπίδα», συλλόγος φίλων παιδιών με καρκίνο θα χτίσει παιδική χαρά στη μνήμη του αγοριού, κοντά στο σπίτι του.
Χρήστος Κωστόπουλος – ραβδομυοσάρκωμα: Θλίψη στο πανελλήνιο έχει σκορπίσει ο θάνατος του 8χρονου Χρήστου Κωστόπουλου από τα Καβάσιλα Ηλείας. Ο μικρός αγωνιστής έδινε μάχη τα τελευταία χρόνια, ωστόσο «έσβησε» στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων, του παιδιατρικού νοσοκομείου «Αγία Σοφία», όπου και νοσηλευόταν καθώς από το 2014 είχε διαγνωστεί με ραβδομυοσάρκωμα οφθαλμικού κόγχου.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα ilialive, τα χειρουργεία και οι χημειοθεραπείες που υποβλήθηκε ήταν πολλά, με τον μικρό Χρήστο αλλά και τους γονείς του να προσπαθούν να νικήσουν την επάρατη νόσο. Τελευταία ο 8χρονος εμφάνισε υποτροπή και ξεκίνησε νέα μάχη… Αυτήν όμως δεν κατάφερε να την κερδίσει ο μικρός αγωνιστής. Η κηδεία του θα τελεστεί το πρωί του Σαββάτου στις 11 στον Ι.Ν. Παναγίας Καθολικής στη Γαστούνη.
Συγκινητική η ανάρτηση του «Ελπίδα», συλλόγου φίλων παιδιών με καρκίνο, ο οποίος στη μνήμη του αγοριού θα χτίσει παιδική χαρά κοντά στο σπίτι του:
«Αγαπημένε μου Χρήστο. Ήσουν μόλις 3 ετών όταν πρωτοαρρώστησες. Σε κάθε μας συνάντηση σε ρωτούσα τι δώρο θέλεις να σου φέρω. Τώρα, που δεν είσαι πια κοντά μας να μου απαντήσεις, διάλεξα εγώ ένα δώρο για εσένα: μια παιδική χαρά κοντά στο σπίτι σου. Μια παιδική χαρά για όλες τις ώρες που δεν πρόλαβες να παίξεις. Μια παιδική χαρά που πάντοτε θα συμβολίζει την χαρά των παιδιών και την ελπίδα τους για ζωή. Να πας στο καλό φίλε μου. Παίρνεις μαζί σου ένα κομμάτι από την καρδιά μου. Θα είσαι για πάντα ο μικρός μου άγγελος».
«”Εγώ δεν θα πεθάνω. Θα το νικήσω”» μου είπες πριν από ένα μήνα όταν τα πράγματα ήταν πια πολύ δύσκολα. Και το πίστεψα γιατί στα μάτια μου ήσουν ένας πραγματικός ήρωας. Και ακόμα και αν έφυγες, είσαι νικητής για όλους μας: για τους γιατρούς σου, για τους νοσηλευτές, τους ανθρώπους του Ξενώνα και για τους ανθρώπους της ”ΕΛΠΙΔΑΣ”», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανάρτηση του Συλλόγου στο Facebook.
Τα λόγια του πατέρα είναι συγκλονιστικά:
«Στις 29 Μαΐου παίζαμε στην πλατεία και την 1η Ιουνίου ο Χρήστος μας, έδινε και πάλι μάχη από την ΜΕΘ. «Βυθίστηκε» σε κώμα. Δίπλα του πάντα οι γιατροί. Έδινε σκληρή μάχη ώσπου την Παρασκευή 5 Ιουνίου βγήκε νικητής. Ο Χρήστος ξύπνησε από το κώμα και βγήκε από την ΜΕΘ. Ήταν χαμογελαστός, μας κοιτούσε όπως πάντα κατάματα, μιλούσε με διάθεση, με τα λόγια του μας έδινε δύναμη, είχε όρεξη για φαγητό και έπαιζε με το tablet του. Ήταν μαζί μας μέχρι και το Σάββατο, πάντα με χαμόγελο…Την Κυριακή της Πεντηκοστής έπεσε πάλι σε κώμα, μεταφέρθηκε στην ΜΕΘ και σήμερα μας αποχαιρέτησε…Να ξέρετε ότι ο Χρήστος ήταν παιδί γεμάτο ζωντάνια, πάντα με χαμόγελο, ένας αληθινός αγωνιστής. Και όλα αυτά τα χρόνια αισθάνθηκε μόνο αγάπη όχι μόνο από την οικογένειά του, αλλά από όλους… Την Παρασκευή που ξύπνησε από το κώμα πιστεύω ότι το έκανε για να μας αποχαιρετήσει με χαμόγελο. Ξύπνησε, μας χαμογέλασε και “βυθίστηκε”…»
