Ευρωμπάσκετ 1987: “Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά, πραγματικά είμαστε τόσο κοντά. Η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα. Αργύρης Καμπούρης, 101-102 και μόνο τέσσερα δευτερόλεπτα. Προσοχή μόνο, μην επωφεληθούν οι Σοβιετικοί από αυτά τα τέσσερα δευτερόλεπτα. 101-103! Θέλει προσοχή! Ο Βάλτερς για τον Γιοβάισα, σουτ τριών πόντων και η μπάλα έξω! Είναι το τέλος! Η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης! Σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του παγκόσμιου αθλητισμού”. Τα λόγια αυτά, δεν ανήκουν πια μόνο στον αείμνηστο Φίλιππα Συρίγο. Οι κουβέντες του στα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού του 25ου Ευρωμπάσκετ του 1987, ανήκουν εδώ και χρόνια στην Ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Και ας μην επρόκειτο ποτέ για “πρόκριση” όπως ειπώθηκε στην ένταση και τον πυρετό της στιγμής, αλλά για έναν τίτλο.
Τι σημασία είχε; Στο τέλος, άλλωστε, η Ελλάδα και πάλι είχε πετύχει το απίθανο. Κέρδισε δύο φορές τη Γιουγκοσλαβία του “Μότσαρτ” και της παρέας του, μια φορά (πρώτη στην ιστορία της) τη Σκουάντρα Ατζούρα του Ρίβα και μία φορά τους …μεταλλαγμένους Σοβιετικούς των Τκατσένκο, Μαρτσουλιόνις, Τιχονένκο, Βάλτερς, Γιοβάισα, Βολκόφ, Χόμιτσους κ.ά. Και είχε αναδειχτεί για πρώτη φορά στην ιστορία της, πρώτη ομάδα της ηπείρου της.
Ευρωμπάσκετ 1987: Ο μαέστρος και η ορχήστρα του
Προπονητής, ο γνωστός για όλη την καριέρα του μετά ως “Ευρωκόουτς” ο Κώστας Πολίτης. Που είχε αφήσει στο πόδι του άλλους να “τρέχουν” το ασφαλιστικό του γραφείο στην Καισαριανή για να οδηγήσει την εθνικη ομάδα μπάσκετ σε έναν θρίαμβο. Και μια χώρα στην έκσταση! Οι 12 “απόστολοι” του Πολίτη, οι: Νίκος Γκάλης (Άρης Θ., 29 ετών), Παναγιώτης Γιαννάκης (Άρης Θ., 28 ετών), Παναγιώτης Φασούλας (ΠΑΟΚ, 24 ετών), Φάνης Χριστοδούλου (Πανιώνιος, 22 ετών), Μέμος Ιωάννου (Παναθηναϊκός, 29 ετών), Λιβέρης Ανδρίτσος (Παναθηναϊκός, 27 ετών), Αργύρης Καμπούρης (Ολυμπιακός Π., 25 ετών), Νίκος Σταυρόπουλος (ΠΑΟΚ, 27 ετών), Νίκος Λινάρδος (Πανιώνιος, 23 ετών), Μιχάλης Ρωμανίδης (Άρης Θ., 21 ετών), Νίκος Φιλίππου (Άρης Θ., 24 ετών), Παναγιώτης Καρατζάς (Παγκράτι, 21 ετών).
Ευρωμπάσκετ 1987: Και δύο ήττες
Η Ελλάδα σε αυτό το τουρνουά έκανε δύο ήττες. Αμφότερες στον όμιλο. Από την ΕΣΣΔ και από -ποιον άλλο;- την Ισπανία! Κακός δαίμονας μια ζωή οι φούριας ρόχας. Από την εποχή που ο Λα Μπόμπα Ναβάρο ήταν 7 και ο… αντιπαθής Ρούντι 2 ετών! Τότε άλλοι ήταν “αντιπαθείς” επειδή μας είχαν πελάτες. Και οι κάποιοι δεν ήταν ότι κι ότι. Ήταν κάτι Ιγνάθιο Σολοθάμπαλ, Ζόρντι Βιγιακάμπα, Αντρές Χιμένεθ, Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο, Τσίτσο Σιμπίλιο. Μύθοι!
Αυτές τις δύο ήττες, όμως, τις διαδέχτηκαν οι σερί νίκες που έφεραν το μπάσκετ πρώτο τίτλο στις εφημερίδες της εποχής και τελικά την κούπα στα γραφεία της ΕΟΚ, στη μεγαλύτερη εθνική επιτυχία όλων των εποχών στον αθλητισμό! Πρώτα η Γαλλία των Ντακουρί, Οστρόφσκι και μετά Η Ιταλία, η Γιουγκοσλαβία (ξανά) και ο τελικός με την κορυφαία ομάδα του κόσμου. Την 2η του μουντομπάσκετ 1986 ΕΣΣΔ, που όμως πήρε ένα χρόνο αργότερα (1988) το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη Σεούλ!
Ευρωμπάσκετ 1987: Αλλαξε η Ελλάδα
Ο θρίαμβος του 1987 αποτέλεσε το έτος “0” του ελληνικού μπάσκετ. Τότε άλλαξαν όλα. Τότε κάθε κενός χώρος σε κάθε γειτονιά υποδέχτηκε μια μπασκέτα. Ολα τα παιδάκια δοκίμασαν την τύχη και την ικανότητά τους στην πορτοκαλί μπάλα και όχι την ασπρόμαυρη μόνο. Με αποτέλεσμα να βγουν Διαμαντήδηδες, Σπανούληδες, Παπαλουκάδες και Ρετζιάδες και Λάζοι. Και δημιουργήθηκαν κλειστά και υποδομές να αναδειχτούν παικτάράδες. Στη χώρα που παράγει… διόδια να στείλει στο ΝΒΑ έναν Αντετοκούνμπο.
Το μεγάλο παιχνίδι με τη Σοβιετική Ενωση ήταν κομβικό. Αλλαξε την Ελλάδα. Γι αυτό τα λόγια του Συρίγου, θα είναι άντα λόγια του μπάσκετ, της επιτυχίας, της χαράς, της Ελλάδας. Οχι του Φίλιππου μόνο. Εκείνη τη μέρα, άλλαξε ο ρους της ιστορίας για ένα σπορ, για μία χώρα. Το ατς είχε λήξει 103-101 και το ημερολόγιο έδειχνε 14 Ιουνίου 1987.
