Αρλέτα άγαλμα – Εξάρχεια: Στην αγαπημένη της γειτονιά στα Εξάρχεια, «επιστρέφει» η Αρλέτα την Κυριακή. Η τραγουδοποιός γεννήθηκε στο Μεταξουργείο αλλά έζησε για πάρα πολλά χρόνια στα Εξάρχεια, τα οποία αγάπησε με πάθος. Την Κυριακή 12 το μεσημέρι, στη συμβολή των οδών Ιουστινιανού και Καλλιδρομίου, απέναντι από το σπίτι της, θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος της.
Το έργο έχει φιλοτεχνήσει ο Κυριάκος Ρόκος, γλύπτης και συμφοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ τα έξοδα για το μνημείο ανέλαβε η στενή της φίλη Άννα Σταματοπούλου. Τον χώρο παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων. Το άγαλμα θα τοποθετηθεί ακριβώς απέναντι από το πατρικό της, όπου έχει ήδη μπει πλακέτα που αναγράφει ότι εκεί έζησε η Αρλέτα αλλά και ο Γιώργος Ιωάννου.
Η πορεία της στον χρόνο
Η Αρλέτα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Ξεκίνησε τη δισκογραφική της καριέρα τη δεκαετία του 1960, συμμετέχοντας στο λεγόμενο νέο κύμα της ελληνικής μουσικής. Στα πρώτα της δισκογραφικά βήματα συνεργάστηκε με αρκετούς γνωστούς συνθέτες, όπως οι Γιάννης Σπανός, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Χουλιαράς, Γιώργος Κοντογιώργος. Στη συνέχεια πραγματοποίησε έναν δίσκο με διασκευές τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι για το θέατρο. Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 προλαβαίνει τις ηχογραφήσεις της συνεργασίας της με τον Μίκη Θεοδωράκη για το Romancero Gitano, το οποίο τελικά ηχογραφεί μετά την μεταπολίτευση, το 1978.
Πρωτοτραγούδησε στη μπουάτ “Κιβωτός” του Μίνου Αργυράκη. Ανέλαβε τη μπουάτ “Ταβάνια”, αλλά κυνηγήθηκε από τη χούντα των συνταγματαρχών, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός τραγουδιού για περίπου τέσσερα χρόνια. Μία πρόσκληση του Georges Moustaki για συμμετοχή στις συναυλίες του στο Παρίσι, την επαναφέρει και επιστρέφει ύστερα από καιρό ξανατραγουδώντας, στο θέατρο Bobino. Τραγουδάει σε χώρους όπως το “Καφεθέατρο” στην Αθήνα και το “Λιόγερμα” της Θεσσαλονίκης.
Το 1981 ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο με δικό της υλικό (“Ένα Καπέλο με Τραγούδια”). Το 1984 και το 1985 γνώρισε μεγάλη επιτυχία, με τραγούδια που της έγραψαν ο συνθέτης Λάκης Παπαδόπουλος και η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή στους δίσκους Περίπου και Τσάι Γιασεμιού. Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1986 γιορτάζοντας τα 20 χρόνια της στο τραγούδι, δίνει την πρώτη μεγάλη της συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού, στην οποία παρευρίσκονται πάνω από 6.000 άτομα.
Κυκλοφόρησε και βιβλίο
Τα χρόνια που ακολουθούν εμφανίζεται σε υπαίθριες συναυλίες (θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου, θέατρο Βράχων, Βεάκειο θέατρο Πειραιά, Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας στην Πεντέλη, κ.α) και στους χώρους “Μετρό” (Γκύζη), θέατρο “Περοκέ” (περίοδος 1987-1988), “Ροντέο” μαζί με τον Νότη Μαυρουδή, κ.α. Παίρνει μέρος μαζί με τον Νότη Μαυρουδή στη μεγάλη συναυλία που διοργανώνει το Υπουργείο πολιτισμού για τους σεισμόπληκτους της Αρμενίας, στο ΣΕΦ. Τον Δεκέμβριο του 1991 κυκλοφορεί ο δίσκος της “Άσε τα κρυφά κρυμμένα”, που περιέχει τη μεγάλη της επιτυχία “Μπαρ το Ναυάγιο”. Κάποιες από τις επιτυχίες της είναι τα: “Μια Φορά Θυμάμαι”, “Τα Μικρά Παιδιά”, “Το Λέει Και Το Τραγούδι”, “Ο Λύκος”, “Το Τραγούδι Της Δραχμής”, “Καφενείο”, “Σερενάτα”, “Έρχεται Κρύο”, “Τσάι Γιασεμιού”, “Τα Ήσυχα Βράδυα”, “Batida de Coco”, “Μπαρ το Ναυάγιο”, “Λεωφορείο το 2”.
Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Από πού πάνε για την Άνοιξη» με κείμενα, στίχους, σχέδια και ζωγραφιές όλα δικά της. (Εκδόσεις «Καστανιώτη»). Το 2009, κυκλοφορεί τον διπλό δίσκο “Και πάλι χαίρετε!” Στις 11 Φεβρουαρίου 2008, ελάχιστα λεπτά πριν από την προγραμματισμένη της συναυλία στο Βόλο, λιποθύμησε, καθώς υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο νοσοκομείο του Βόλου και οι γιατροί χαρακτήρισαν την κατάστασή της “σοβαρή”. Παρέμεινε στην εντατική σε καταστολή και σταθερή αλλά κρίσιμη κατάσταση, ωστόσο κατάφερε να αναρρώσει.
Μετά από πολύμηνη νοσηλεία στην εντατική του νοσοκομείου «Αγία Όλγα», έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο παράλληλα με έμφραγμα, έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου 2017.
