Από την Ευτυχία Παπούλια Κοινωνιολόγος Εκείνος που κολυμπάει αντίθετα στο ρεύμα ξέρει πόσο δυνατό είναι. Woodrow Wilson -“Δηλαδή με ποιον τρόπο θα πεισθείς ότι ο κορονοϊός είναι μια σοβαρή, υπαρκτή απειλή και όχι προϊόν μίας παγκόσμιας συνωμοσίας;”, ρώτησε τρεις νεαρούς πολίτες ένας δημοσιογράφος. “Να το δω να συμβαίνει σε κοντινό μου πρόσωπο!”, απάντησαν συγχρονισμένα και […]
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Εκείνος που κολυμπάει αντίθετα στο ρεύμα ξέρει πόσο δυνατό είναι.
Woodrow Wilson
-“Δηλαδή με ποιον τρόπο θα πεισθείς ότι ο κορονοϊός είναι μια σοβαρή, υπαρκτή απειλή και όχι προϊόν μίας παγκόσμιας συνωμοσίας;”, ρώτησε τρεις νεαρούς πολίτες ένας δημοσιογράφος. “Να το δω να συμβαίνει σε κοντινό μου πρόσωπο!”, απάντησαν συγχρονισμένα και οι τρεις, θεωρώντας πως αυτό ήταν το πιο ισχυρό επιχείρημα στην προκλητική άρνησή τους να πειθαρχήσουν στα μέτρα της κυβέρνησης και να φορέσουν μάσκα τουλάχιστον εκεί που επιβάλλεται.
Βέβαια, η νεανική τους απερισκεψία δεν τους επιτρέπει να σκεφτούν πως αυτό που θα μπορούσε “να συμβαίνει” θα ήταν ακόμη και ένας θάνατος και θα μπορούσαν οι ίδιοι να είναι “κοντινό πρόσωπο” για δικούς τους ανθρώπους, οπότε η βεβαιότητα για την υπαρκτή απειλή θα ήταν πλέον ανώφελη για τους ίδιους.
Ο φόβος γενικότερα για τη ζωή, είναι ένα συναίσθημα που ευτυχώς δεν καταδιώκει τους νέους στον βαθμό που συμβαίνει με τους ηλικιωμένους, διαφορετικά η νεότητα θα ήταν ένα δώρο της φύσης χωρίς τη δυνατότητα να το απολαύσουν.
Δεν είναι λοιπόν ο φόβος που θα εξαναγκάσει τους νέους να πειθαρχήσουν στα μέτρα, αλλά η αποφασιστικότητα της Κυβέρνησης να τα επιβάλει, που μάλλον είναι υποτονική έως ανύπαρκτη.
Το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να έχουμε και από έναν αστυνομικό σε κάθε αστικό λεωφορείο ή έξω από κάθε σούπερ μάρκετ είναι απλώς μια υπεκφυγή. Και δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για ένα μεγάλο ποσοστό νέων κυρίως, που με την άρνησή τους να φορέσουν μάσκα προκαλούν και εξοργίζουν τους υπόλοιπους νομοταγείς πολίτες. Ναι, ακόμη και αυτούς που διατηρούν πολλές αμφιβολίες για την ύπαρξη της πανδημίας, σέβονται όμως τους άλλους… τα “πρόβατα” όπως αποκαλούν αυτούς που ανησυχούν και προσέχουν την κάθε τους κίνηση.
Κάποτε πρέπει να μάθουμε όλοι, πως η τήρηση των νόμων και η πειθαρχία στις αποφάσεις των κυβερνήσεων δεν πρέπει να επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων όπως ορίζει το Σύνταγμα. Χρειάζεται μαστίγιο, όχι καρότο…
Καινούρια μέτρα δεν πρέπει να εξαγγέλλονται εφόσον μια μεγάλη μάζα πολιτών έχει απαξιώσει τα προηγούμενα. Γιατί το μόνο που θα μπορούν να προσφέρουν είναι ιδέες… για σάτιρα σε επιθεωρήσεις. Κάτι που ο Νίκος Χαρδαλιάς το διαπίστωσε προφανώς, μιας και ήταν από τους πρώτους που έσπευσε να παρακολουθήσει παράσταση που που σχεδόν “γελοιοποιούσε” την κατάσταση που βιώνει η χώρα μας. Δεν ξέρουμε βέβαια αν γέλασε ή αν φεύγοντας συνειδητοποίησε πως η τύχη των μέτρων ήταν να γίνουν αντικείμενο χλευασμού…
