Η Ευρώπη, εξασφάλισε την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς της. Όχι μόνο στους δικούς της, αλλά και στους γειτονικούς.
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Στα Κινέζικα, η λέξη «κρίση» γράφεται με δύο γράμματα. Το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο σημαίνει ευκαιρία.
Μετά την Γκρέτα Τούνμπεργκ (αλήθεια, τι γίνεται με αυτήν την ακτιβίστρια;), μια άλλη αγωνίστρια, η Μαρί Ντουτρεπόν, δικηγόρος από το Βέλγιο, επισκέφτηκε τη Μόρια για να προσφέρει τις νομικές της υπηρεσίες στους μετανάστες. Δεν ξέρουμε αν πρόσφερε ουσιαστική βοήθεια σε αυτούς, σίγουρα όμως η ίδια θα κερδίσει αρκετά χρήματα από το βιβλίο της που μεταφράστηκε και στα ελληνικά.
Η Βελγίδα νομικός, ισχυρίζεται ανάμεσα στα άλλα, πως “οι πρόσφυγες προέρχονται από πολέμους που υποθάλψαμε, υποστηρίξαμε και συντηρήσαμε από λιμούς που προκαλέσαμε εξαιτίας του τρόπου ζωής μας και του ξέφρενου καταναλωτισμού μας…”. Εμείς οι Ευρωπαίοι τα κάναμε όλα αυτά! Είμαστε με δυο λόγια οι ηθικοί αυτουργοί του δράματος που συντελείται στη Μόρια, σύμφωνα με το κατηγορητήριο της Μαρί Ντουτρεπόν.
Βέβαια, η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεννήθηκε ως επιτακτική ανάγκη ύστερα από ένα ισχυρό σοκ που υπέστησαν οι λαοί της αντικρύζοντας οι εναπομείναντες νικητές και νικημένοι, τα ερείπια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Μία απέραντη Μόρια μετά τον πρόσφατο πυρπολισμό της.
Με μια ιδιαιτερότητα, που κάνει τη Μόρια να μοιάζει παιδική χαρά: ανθρώπινα πτώματα κάθε ηλικίας πάνω στα καμένα ερείπια… Και σαν να ήταν συντονισμένοι στον ίδιο ρυθμό έδωσαν έναν όρκο κραυγάζοντας όλοι μαζί με όση δύναμη τους είχε απομείνει από τις ενοχές τους: Ποτέ πια πόλεμος! Κι αυτό πέτυχε. Η Ευρώπη, εξασφάλισε την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς της. Όχι μόνο στους δικούς της, αλλά και στους γειτονικούς. Δεν συγκροτήθηκε και δεν έχει καμία υποχρέωση ούτε και τη δυνατότητα να λύσει προβλήματα τρίτων χωρών, όσους Χάρτες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αν καταρτίσει. Οι τρίτες χώρες οφείλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά της και να δώσουν οριστικό τέλος στις διενέξεις τους και στον εμφύλιο σπαραγμό τους.
Ωστόσο, αν η ΕΕ κατάφερε να απαλλάξει τους λαούς της από τον εφιάλτη, η ίδια κινδυνεύει από τον ιδεολογικό πόλεμο που ασκεί εκ του ασφαλούς η βολεμένη στους κόλπους της Αριστερά και απειλεί τη συνοχή της, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα και τα προνόμια.
Ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη την οποία δεν επιδεικνύει η Ευρώπη απέναντι στους μετανάστες, στο βαθμό που η αριστερά θεωρεί ότι αυτό πρέπει να συμβαίνει, είναι έννοιες ασύμβατες με τον καπιταλισμό και τη δυτική φιλοσοφία ζωής. Το μεταναστευτικό δεν είναι πρόβλημα της Ευρώπης και δεν μπορεί η Ευρώπη να το αντιμετωπίσει! Δεν το δημιούργησε η Ευρώπη στους πρόσφυγες. Αντίθετα, οι μετανάστες δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στις κοινωνίες που εισβάλλουν και στην πλειοψηφία τους δεν είναι καθόλου κατατρεγμένοι.
“Η αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής” που προβάλλουν οι μετανάστες σαν αιτία ξεριζωμού τους απ’ τις πατρίδες τους ακούγεται σαν συγκινητικό μελόδραμα κατάλληλο για ποίηση και λογοτεχνία…
Όμως η πραγματική ζωή δεν είναι τραγούδι, ούτε μελόδραμα με αίσιο τέλος. Οι μετανάστες που εισβάλλουν μαζικά με παράνομο τρόπο στη Δύση, δεν έχουν καμία ελπίδα να αφομοιωθούν. Είναι ένα μήνυμα που οι επαγγελματίες κήρυκες του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης πρέπει μαζί με τις φωτογραφίες της Μόριας και της πλατείας Βικτωρίας να στείλουν στη σωστή διεύθυνση: στις πατρίδες των ξεριζωμένων που τους έχει ανάγκη για να την ανοικοδομήσουν, κι όχι στην Ευρώπη…
