Από την Ευτυχία Παπούλια Κοινωνιολόγος Το κουτσομπολιό είναι μια κακή συνήθεια, αρκεί να μην γίνεται ψιθυριστά … για να ακούμε και εμείς. Σταυροφορία κατά των κουτσομπόληδων, με “όπλο” την προσευχή, κήρυξε πριν λίγες ημέρες ο πάπας Φραγκίσκος, διότι, όπως είπε, το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας, χειρότερες κι από αυτήν του κορονοϊού, ενώ απειλεί με […]
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Το κουτσομπολιό είναι μια κακή συνήθεια, αρκεί να μην γίνεται ψιθυριστά … για να ακούμε και εμείς.
Σταυροφορία κατά των κουτσομπόληδων, με “όπλο” την προσευχή, κήρυξε πριν λίγες ημέρες ο πάπας Φραγκίσκος, διότι, όπως είπε, το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας, χειρότερες κι από αυτήν του κορονοϊού, ενώ απειλεί με διχασμό τις τάξεις των πιστών. Προφανώς η πληροφορία γι’ αυτόν τον κίνδυνο έφτασε στα αυτιά του Ποντίφικα εκ των έσω από κάποιους … κουτσομπόληδες.
Βέβαια, το πρόβλημα της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας δεν μας αφορά άμεσα παρόλο που συμβαίνει δίπλα μας, γιατί εμείς είμαστε ορθόδοξοι και εφόσον ο δικός μας προκαθήμενος δεν παίρνει θέση, εμείς θα υπερασπιστούμε την άποψή μας. Πως το κουτσομπολιό δηλαδή, όχι μόνο δεν διχάζει αλλά αντίθετα ενώνει ανθρώπους. Ο πιο απλός ορισμός του κουτσομπόλη είναι ως ο άνθρωπος που σχολιάζει τη συμπεριφορά ενός ή πολλών ανθρώπων συχνά αρνητικά, επειδή διακατέχεται από αρνητικά γι’ αυτούς συναισθήματα: ζήλεια, μίσος, αποστροφή…
Τέτοιου είδους συναισθήματα όμως, όταν τα μοιραζόμαστε με άλλους, δημιουργούμε μια οικειότητα, μία φιλία χαμηλών προσδοκιών από αυτές τις ευκαιριακές που δίνουν διέξοδο στην κοινωνική απομόνωση για έναν καφέ, ανταλλαγή απόψεων και τίποτα περισσότερο… Είναι μία ανθρώπινη ανάγκη, όταν δεν εκτρέπεται σε συκοφαντία.
Πέραν όμως από τη χρησιμότητα του κουτσομπολιού στις κοινωνικές μας σχέσεις, το κουτσομπολιό αποτελεί προϋπόθεση οικονομικής επιβίωσης για αρκετά έντυπα στα ΜΜΕ, αλλά και στον χώρο του θεάματος. Εκεί όμως που το κουτσομπολιό παίρνει την πιο άγρια μορφή του και μάλιστα δημόσια, είναι ο χώρος της πολιτικής. Οι πολιτικοί μας με την συμπεριφορά τους προσφέρουν στο θέατρο και την τέχνη της σάτιρας που τόσο την έχουμε ανάγκη, μιας και οι ευθυμογράφοι έχουν εκλείψει εντελώς από την εποχή μας.
Αυτόν τον καιρό που όλοι μας στροβιλιζόμαστε στη δίνη του κορονοϊού, δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε μία παράσταση που δόθηκε από κάποιους πολιτικούς για τη δική μας διασκέδαση. Ο δικός μας όμως καταξιωμένος κουτσομπόλης κατάφερε να εισχωρήσει στα άδυτα ενός πολιτικού φορέα και να καταγράψει όσα δεν λέγονται δημόσια.
Σας μεταφέρουμε το αποτέλεσμα της σκληρής του προσπάθειας:-Άκου, άκου τι του είπε αυτός! Είσαι, του λέει, ο μεγαλύτερος απατεώνας που πέρασε από δω! -Πω πω!!! Μα λέγονται τέτοια πράγματα… -Και σαν να μην έφτανε αυτό, πετάχτηκε και η άλλη η γλωσσού με την τσιριχτή φωνή από μέσα. Και βέβαια λέγονται, και ακόμα χειρότερα. Και όχι μόνο απατεώνας, είναι και άπατρις, είναι και εθνικιστής… Είναι και … Μια στιγμή να δω τι άλλο είναι… Α, ναι ! Είναι και πιο ψηλός απ’ τον δικό μας.
-Πω πω, ντροπή! -Ναι, ντροπή, πολλή ντροπή! Του το’ πε και ο άλλος. – Τι του είπε ο άλλος; -Ντροπή βρε Αλέξανδρε, τέτοια λόγια δεν ταιριάζουν σε μας. Έχουμε ένα ηθικό πλεονέκτημα, μας εκθέτεις όλους! Θα σου βάλω πιπέρι στη γλώσσα…
-Αλήθεια του είπε και για πιπέρι; -Όπως σου τα λέω! Και τώρα άκου την πιο σημαντική φάση. Πετάγεται που λες απ’ το διπλανό γραφείο μία άγνωστη κυρία. -Ποιος είσαι εσύ βρε τοσοδούλη νάνε που θα βάλεις πιπέρι στη γλώσσα του αρχηγού; Βρε ξέρεις ποια είμαι εγώ; Εγώ είμαι η αδερφή του Μέγα Αλέξανδρου. Κι αν δε σου αρέσει φύγε τώρα.
-Αλήθεια; Τι είναι αυτά που ακούω;-Έτσι όπως σου το λέω… -Κι αυτός τι της είπε;
-Της είπε, αν φύγω εγώ, θα μείνετε τρεις κι ο κούκος. Της είπε και κάτι άλλο, κάτι κακό στα αγγλικά γιατί δεν ξέρει καλά ελληνικά ο άνθρωπος. Πάντως φιλενάδα απ’ ότι κατάλαβα ούτε κι αυτός την ήξερε την κυρία, βλέποντας όμως την αμηχανία του Αλέξανδρου που παρακολουθούσε τη σκηνή, κατάλαβε πως έπρεπε να πάρει στα σοβαρά τις συστάσεις της. Τι να σου πω. Ξέρω πως πίσω από κάθε άβουλο κι ανίσχυρο πολιτικό αρχηγό υπάρχει μια δυναμική γυναίκα που κινεί τα νήματα. Αλλά όχι και η αδερφή του βρε παιδί μου! Σόι θα πάει το βασίλειο; Τι να σου πω…”.
Η γοργόνα πάντως τάραξε τα νερά με την ουρά της, αλλά το καράβι δεν το βούλιαξε … για την ώρα…
