Από την Ευτυχία Παπούλια Κοινωνιολόγος Δεν με προσβάλεις εσύ αλλά η θέση στην οποία βρίσκεσαι. Αίσωπος “Στην τέχνη ο λαός δεν αναζητά την ανακούφιση και την εξύψωση, αναζητά το καινούριο, το παράδοξο, το σκανδαλώδες, κάποτε και το χυδαίο και το αποκρουστικό… Κι εγώ ικανοποίησα το κοινό με όλες αυτές τις σαχλαμάρες που μου έρχονται στο […]
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Δεν με προσβάλεις εσύ αλλά η θέση στην οποία βρίσκεσαι.
Αίσωπος
“Στην τέχνη ο λαός δεν αναζητά την ανακούφιση και την εξύψωση, αναζητά το καινούριο, το παράδοξο, το σκανδαλώδες, κάποτε και το χυδαίο και το αποκρουστικό… Κι εγώ ικανοποίησα το κοινό με όλες αυτές τις σαχλαμάρες που μου έρχονται στο κεφάλι. Έτσι έγινα διάσημος και πλούσιος…Όμως δεν είμαι παρά ένας κοινός σαλτιμπάγκος που κατάλαβε το πνεύμα των καιρών και αξιοποίησε όσο καλύτερα μπορούσε την βλακεία των συγχρόνων του. Είναι πικρή η εξομολόγησή μου, πιο θλιβερή απ΄ όσο φαίνεται, έχει όμως τη χάρη να είναι ειλικρινής”.
Είναι ένα μικρό μέρος από μία συνταγή – απολογία του μεγάλου ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο, στον Ιταλό δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζιοβάνι Παπίνι. Και λέω απολογία, γιατί αυτός ο διάσημος ζωγράφος έπρεπε να εξηγήσει πώς “κατέληξε” να κατασκευάζει αυτές τις τρομακτικές καρικατούρες που εξιλεώνονται ως Μοντέρνα Τέχνη και έκαναν τους συλλέκτες να τους χρυσοπληρώνουν και τους φιλότεχνους να τις θαυμάζουν χωρίς να τις … καταλαβαίνουν. Πράγματι πικρή η εξομολόγηση του Πικάσο.
Όμως αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας για πολλούς “καλλιτέχνες” στον χώρο του θεάματος. Να βιάσουν την αισθητική του ανυποψίαστου θεατή, να προκαλέσουν σκληρή κριτική και αν μπορέσουν και την παρέμβαση της δικαιοσύνης ακόμα καλύτερα.
Θα χειροκροτούσα αυτήν την αφύπνιση του ΕΣΡ να βάλει κάποια αναχώματα στην κατρακύλα των τηλεοπτικών προϊόντων, αν δεν είχα τις επιφυλάξεις μου πως και το ίδιο το ΕΣΡ έπεσε θύμα της ίδιας συνταγής. Να προκαλέσουν κάποιο ντόρο γύρω από ονόματα και φυσικά να αποσπάσουν κάποια ποινή – επιβράβευση γιατί τελικά πέτυχαν το στόχο τους. Και η σκηνή στην Πανεπιστημίου, κι αυτή στο παιχνίδι για προσωπική προβολή.
Ωστόσο, ο λόγος που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι η διάθεση να συμβάλω στην αναβάθμιση του τηλεοπτικού θεάματος, όσο να στείλω ένα μήνυμα σε αυτά τα νέα αγόρια και κορίτσια που “εκθέτουν” το σώμα τους και την ψυχή τους, πειθαρχούν στα πιο αντιαισθητικά κελεύσματα μιας επιτροπής από δήθεν ειδικούς που με μια ακατανόητη υπεροψία ειρωνεύονται, χλευάζουν και πετάνε στα σκουπίδια τις φιλοδοξίες τους, θυσία στην δική τους ιδιοτέλεια να προβάλλουν τη χυδαιότητα ως τέχνη ή την τέχνη της χυδαιότητας που απευθύνεται σε ένα ευνουχισμένο τηλεοπτικό κοινό.
Και το μήνυμα αυτούσιο, προφητικό για την εποχή μας για τη Βίβλο: Μη δώτε τα άγια τοις κυσί, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοίς ποσίν αυτών…”.
Με λίγα λόγια, μην εμπιστεύεστε τα όνειρά σας και τη νεανική σας αθωότητα σε οποιονδήποτε. Μην τα εμπιστεύεστε, θα έλεγα εγώ, ακόμα και στους πιο κοντινούς σας φίλους. Όλοι αυτοί θα παρακολουθούν όχι πάντα με καλή διάθεση τη διαδρομή σας και θα πρέπει να τους δίνετε λογαριασμό σε κάθε σας βήμα. Αν όμως τελικά παγιδευτείτε σε ένα περιβάλλον όπου η χυδαιότητα σαν ξεκίνημα είναι η συνταγή της επιτυχίας, μην γίνεστε μέρος της χυδαιότητας, μη συμβάλλετε σε αυτήν.
Αυτού του είδους η συνταγή δεν βοηθάει εσάς, βοηθάει τους παραγωγούς των τηλεοπτικών προγραμμάτων. Είναι άλλο ως παραγωγός να πουλάς ευτελές (πνευματικό) προϊόν και άλλο να είσαι εσύ το ευτελές προϊόν. Μην ευτελίζεστε. Ο σκοπός, δεν αγιάζει πάντα τα μέσα.
Ωστόσο κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας αποθαρρύνει στις προσπάθειές σας για τα πιο τρελά σας όνειρα. Κάντε το όμως αθόρυβα, χωρίς να κοινοποιείτε δεξιά κι αριστερά τις φιλοδοξίες σας. Μπορεί στα μισά του δρόμου “να τα παρατήσετε”, όχι επειδή δεν έχετε τα προσόντα, αλλά επειδή αρνηθήκατε κάποιους συμβιβασμούς. Και τότε, ποιος νομίζετε θα πειστεί για κάτι άλλο, πέραν του ότι σας πέταξε το σύστημα γιατί δεν ήσασταν αρκετοί;
Για την Έντυπη Έκδοση (ΕΔΩ)
