Κοινωνικές φούσκες – κορονοϊός: Στη δημιουργία «φούσκας» μέσα στο lockdown προκειμένου να μην προχωρήσει περαιτέρω η διάδοση του κορωνοϊού, προέτρεψε η παιδίατρος – λοιμωξιολόγος Βάνα Παπαευαγγέλου. Η λοιμωξιολόγος, μιλώντας κατά την ζωντανή ενημέρωση του υπουργείου υγείας, κάλεσε κάθε πολίτη να επιλέξει τη δική του «φούσκα», τους 2-3 συνανθρώπους που θέλει να περάσει την καραντίνα μαζί και να περιορίσει έτσι τις μετακινήσεις προκειμένου να αποδώσουν τα μέτρα του lockdown.
«Να δημιουργήσουμε “κοινωνικές φούσκες”, να περιορίσουμε γι’ αυτή την περίοδο τον κοινωνικό μας κύκλο. Να συναντάμε μόνο φίλους και γνωστούς και μπορούμε να τους συναντάμε όσο συχνά θέλουμε. Να ζήσουμε σε αυτές τις “κοινωνικές φούσκες” για λίγο καιρό έως ότου έρθουν τα εμβόλια» έλεγε για το ίδιο θέμα ο επίκουρος καθηγητής Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Γκίκας Μαγιορκίνης από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Φυσικά, η αναφορά Μαγιορκίνη δεν απευθυνόταν σε καθεστώς lockdown, που σημαίνει πως προφανώς αυτή η «κοινωνική φούσκα» θα πρέπει να είναι πολύ πιο περιορισμένη, 2 με 3 άτομα, όπως σημείωσε και η Βάνα Παπαευαγγέλου.
Τι είναι η κοινωνική φούσκα για τον κορωνοϊό
Μια «φούσκα βοήθειας» είναι σύμφωνα με το BBC, που έγραψε για το φαινόμενο σε καιρούς κορωνοϊού, μια ομάδα ανθρώπων με τους οποίους έχει κανείς στενή φυσική επαφή. Στη Βρετανία η οποία έχει διαμορφώσει πιο συγκεκριμένες δομές για τις περίφημες φούσκες, η κυβέρνηση καλούσε τους πολίτες να δημιουργήσουν μια τέτοια «δομή» με κάποιο άλλο νοικοκυριό. Συνήθως, το νοικοκυριό αυτό θα έπρεπε να βρίσκεται σε εγγύτητα με το σπίτι του κάθε πολίτη.
«Αν όλοι μας αλληλεπιδράσουμε μέσα σε ένα μικρό γκρουπ ανθρώπων, μπορούμε να αποτρέψουμε την περαιτέρω διάδοση του κορωνοϊού» έλεγε σε παλιότερο δημοσίευμα κοινωνιολόγος από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο Περ Μπλοκ. «Αν είμαι σε μια φούσκα με εννέα άτομα, μπορώ να διαδώσω τον ιό μόνο σε αυτούς και όχι περαιτέρω» σημείωνε ο ίδιος.
Πώς επιλέγει κανείς μια κοινωνική φούσκα
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Euronews για το θέμα, ένα κριτήριο για μια ασφαλή φούσκα είναι αυτή να προσδιορίζεται με ηλικιακά κριτήρια, ώστε να μην έρχονται σε επαφή νεότεροι άνθρωποι, με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Συγκεκριμένα, όλοι τα μέλη σε μια φούσκα να αλληλοεπιδρούν με άτομα κοντά στην ηλικία τους (με διαφορά δύο χρόνων, πάνω-κάτω).
Φυσικά κάτι τέτοιο είναι θεωρητικό, αφού σε ένα νοικοκυριό συνήθως συναντάμε μια οικογένεια, όπου διαμένουν άτομα με σημαντικές διαφορές ηλικίας. Επιπλέον, οι ειδικοί τονίζουν πως θα πρέπει η επιλογή των ατόμων μιας τέτοιας φούσκας να γίνεται με τρόπο που να μην αποκόπτει βίαια τους ηλικιωμένους, κάτι που θα μπορούσε να έχει σημαντική ψυχολογική επίπτωση σε αυτούς.
