Πολυτεχνείο 2020: «Τα νωπά ακόμη γεγονότα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έδειξαν με οδυνηρό τρόπο πόσο ευρηματικός και παράλογος είναι ο φασισμός και πόσο εύθραυστη είναι η ελευθερία ακόμη και στον χώρο των Πανεπιστημίων» ανέφερε μεταξύ άλλων ο καθηγητής Χρήστος Μπούρας
Πολυτεχνείο 2020: «Το Πολυτεχνείο των ημερών μας είναι και στις MΕΘ και στις μονάδες COVID19. Εκεί, όπου νοσηλευτές και γιατροί καθημερινά δίνουν τον αγώνα για το υπέρτατο αγαθό της ζωής και της υγείας», τονίζει, μεταξύ άλλων, στο μήνυμά του ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, καθηγητής Χρήστος Μπούρας, με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
«Κάθε επέτειος είναι ευκαιρία αναστοχασμού και αυτοπροσδιορισμού στο παρόν και στο μέλλον. Στη σημερινή Ελλάδα η κρίση και η αδυναμία των πολιτικών συστημάτων να επιλύσουν ουσιαστικά προβλήματα του μέσου πολίτη έχουν οδηγήσει είτε σε ένα είδος πολιτικής αποχαύνωσης είτε σε πρακτικές που καθημερινά καταπατούν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι επιτακτική ανάγκη, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τις θεμελιώδεις έννοιες που έθεσε το κίνημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, καθώς καμία αξία δεν αποκτά ουσιαστική υπόσταση παρά μόνον από την πραγματική δράση των ανθρώπων.
Το πρόσφατο παρελθόν, ιδίως οι κοινωνικές συνθήκες όπως διαμορφώθηκαν από το 2011 και εξής επιβεβαιώνουν την αντοχή και τη διάρκεια του φασισμού. Τα νωπά ακόμη γεγονότα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έδειξαν με οδυνηρό τρόπο πόσο ευρηματικός και παράλογος είναι ο φασισμός και πόσο εύθραυστη είναι η ελευθερία ακόμη και στον χώρο των Πανεπιστημίων», επισημαίνει ο κ. Μπούρας.
«Είναι επιτακτική ανάγκη να τεθούν εκ νέου και με υγιή τρόπο οι βάσεις της ελευθερίας και της δημοκρατίας»
«Σήμερα», τονίζει, «είναι επιτακτική ανάγκη να τεθούν εκ νέου και με υγιή τρόπο οι βάσεις της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Η συγκυρία της πανδημίας, επιπλέον, μας οδηγεί να συλλογιστούμε την εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση αυτού του ουσιαστικού μετασχηματισμού που αφορά το σύνολο της κοινωνίας αλλά και τον καθένα μας χωριστά: την επείγουσα ανάγκη να αντικατασταθεί η απόλυτη πίστη στις οικονομικές αξίες από τα θεμελιώδη περιεχόμενα της ύπαρξης: τη φύση, την παράδοση, την επιστήμη, την τέχνη, την παιδεία».
«Τι γυρεύουν λοιπόν, οι τιμής ένεκεν τυμπανοκρουσίες, οι κομματικοί λόγοι και οι στημένες, βαρετές εκδηλώσεις;» διερωτάται ο πρύτανης και συνεχίζει: «Δημιουργούν έναν αντιαισθητικό, αντιπραγματικό, παραπλανητικό μύθο και υποθάλπουν τη σπουδαιότητα της ιστορίας. Ίσως, γιατί μεγεθύνουν το αντιπαράδειγμα, ανθρώπων που εμφορήθηκαν τότε απ’ αυτές τις ιδέες και ύστερα διολίσθησαν και αφομοιώθηκαν από το σύστημα που πολέμησαν. Υποτάχθηκαν στην αναξιοκρατία και τα οφέλη, χάνοντας το πολυτιμότερο αγαθό της συνείδησης του ανθρώπινου όντος: την ατομική ελευθερία και τον σεβασμό στην ελευθερία του άλλου, υποτασσόμενοι σε ωφελήματα πολιτικής ή άλλης “καριέρας”». «Ζητούμενο είναι», καταλήγει ο πρύτανης, «η 17η του Νοέμβρη να γίνει συνείδηση των φοιτητών και των πολιτών κάθε ηλικίας και όχι επετειακή μνημόνευση τιμής ένεκεν».
