«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»: Ένα από τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ταινίας είναι το σπίτι που έγιναν τα γυρίσματα
«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»: “Ύμνος” αποτελεί για τη γυναίκα του σήμερα η μυθική ταινία, με τους σπουδαίους Γιώργο Κωνσταντίνου και Μάρω Κοντού, να σκιαγραφούν τον θεσμό του γάμου με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Οι ευφυέστατες ατάκες, που ακούγονται μέχρι και σήμερα στα νοικοκυριά, αλλά και το… απεγνωσμένο σχεδόν ύφος του «Αντωνάκη» όταν η «Ελενίτσα» κατά το μυστήριο του γάμου κατόπιν προτροπής των οικείων τήρησε το έθιμο στο πάτημα ποδιού, θα μείνουν στην ιστορία. Σε ένα όμορφο σπίτι της Πλάκας, η Ελενίτσα περνά τα πάνδεινα στο πλευρό του Αντωνάκη, που δεν λέει να περάσει την κουλούρα στην αγαπημένη του… Εκείνη, βράχος και βαθιά ερωτευμένη, υπομένει την σκληρή και φαινομενικά αδιάφορη συμπεριφορά του μνηστήρα της, ελπίζοντας πως μια μέρα θα ακούσει την πολυπόθητη πρόταση γάμου… Μετά όμως, τίποτα δεν είναι το ίδιο! Οι ρόλοι αντιστρέφονται και η Ελενίτσα… μεταμορφώνεται σε Ελένη, που κόβει μονομιάς τον αέρα του κ. Κοκοβίκου.
Μια ελληνική ταινία που έχουν δει όλοι δεκάδες φορές και έχει αφήσει ανεξίτηλες μνήμες. Έναν παλιό ρομαντισμό και αέρα της παλιάς Αθήνας. Ο δημιουργός της ταινίας Γιώργος Τζαβέλλας, αρχικά ήθελε να ονομάσει την ταινία «Η αστεφάνωτη», αλλά εκείνη την περίοδο γυριζόταν ήδη μια άλλη ταινία με αυτόν τον τίτλο κι έτσι τα σχέδιά του άλλαξαν.
Προβλήθηκε για πρώτη φορά στις αίθουσες το 1965 και έκοψε 297.273 εισιτήρια!
Ένα από τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ταινίας είναι το σπίτι που έγιναν τα γυρίσματα καθώς εκεί διαδραματίστηκαν τα περισσότερα γεγονότα.
https://www.youtube.com/watch?v=uqwEwdrSKvs&feature=emb_title
«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»: Η υπόθεση της ταινίας
Ο Αντώνης Κοκοβίκος, διευθυντικό στέλεχος κάποιου υπουργείου, ζούσε επί δέκα και πλέον χρόνια με μια φτωχή και αγράμματη γυναίκα, την Ελένη. Αυταρχικός και σατράπης καθώς ήταν, της συμπεριφερόταν σαν να είναι σκλάβα, αποφεύγοντας να τη γνωρίσει ακόμα και στους φίλους του. Εκείνη υπέμενε αγόγγυστα τα πάνδεινα, φροντίζοντας, αγαπώντας και υπακούοντας τον Αντωνάκη της. Στην κηδεία κάποιου φίλου του, ο Αντώνης υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων να συστήσει την Ελένη στους φίλους του. Οι σύζυγοι των τελευταίων εκτιμούν αμέσως τα προσόντα της Ελένης. Όλοι τώρα πιέζουν τον Αντώνη να παντρευτεί το χρυσό κορίτσι, πράγμα που γίνεται.
Μετά την κουλούρα, η Ελενίτσα γίνεται Ελένη κι αρχίζουν οι απαιτήσεις. Δεν είναι πια αυτή η ταπεινή γυναικούλα που λέει σε όλα ναι, πράγμα που τον εξοργίζει και τον κάνει να θέλει να πάρει το καπελάκι του και να φύγει! Η Ελένη ζητάει μεν διαζύγιο αλλά αρνείται να δεχτεί την πλουσιοπάροχη διατροφή που της επιδικάζουν τα δικαστήρια. Μετά από αρκετά χρόνια, οι δύο πρώην σύζυγοι ξανασυναντιούνται στο παλιό τους σπίτι, το οποίο τώρα κατεδαφίζεται προκειμένου να δοθεί αντιπαροχή για ανέγερση πολυκατοικίας. Οι αναμνήσεις τούς κατακλύζουν αναπάντεχα κι αποφασίζουν να δώσουν στη σχέση τους μια δεύτερη ευκαιρία… Happy end, όπως οι περισσότερες αξέχαστες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
https://www.youtube.com/watch?v=C8BCuK6uSAk
«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»: Πώς είναι σήμερα το σπίτι που γυρίστηκε η ταινία;
Το σπίτι χτίστηκε πριν από δύο περίπου αιώνες για να χρησιμοποιηθεί ως στέγη της τουρκικής στρατιωτικής διοίκησης. Βρίσκεται στην Πλάκα και συγκεκριμένα στην οδό Τριπόδων 32. Η Τριπόδων μάλιστα αποτελεί τον παλαιότερο δρόμο της Αθήνας που διατηρεί το ίδιο όνομα εδώ και 25 αιώνες. Το σπίτι επιλέχθηκε για τις ανάγκες της ταινίας και εκεί διαδραματίστηκαν οι βασικές σκηνές του έργου, εκτός από τον γάμο, όπου η νύφη πάτησε το πόδι του γαμπρού. Ο Αντωνάκης με την Ελενίτσα αντί για ταξίδι του μέλιτος έκαναν τον γύρο της Ακρόπολης και επέστρεψαν στο σπιτικό τους για να ανταλλάξουν κορυφαίες ατάκες. Εκεί ακούστηκαν το «παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω» και «σκασμός Αντωνάκη μου».
Το 1965 η αυλή μετατράπηκε σε πλατό και έσφιζε από ζωή. Για πολλούς το φινάλε του έργου χαρακτηρίστηκε προφητικό καθώς το δείχνει σε παρακμή πριν το κατεδαφίσουν. Τότε ακούγεται ο χτίστης να φωνάζει: «Βάστα το φελέκι Καραβάγκοοο! Άνθρωποι από κάτω…». Στις ημέρες μας γέμισε από μπάζα και σκουπίδια. Εδώ και αρκετά χρόνια το νεοκλασικό που έχει περάσει στην κυριότητα του δημοσίου, έχει «βγει στο σφυρί» από το ΤΑΙΠΕΔ χωρίς να έχει βρεθεί ενδιαφερόμενος αγοραστής.
Σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας, το σπίτι γκρεμίζεται για να δοθεί αντιπαροχή, αλλά τελικά η αληθινή ζωή το προστάτευσε, καθώς ο νόμος της Μελίνας Μερκούρη εμπόδισε να σηκωθεί μια ακόμα πολυκατοικία στην Αθήνα. Το διατηρητέο σώθηκε, άλλαξε χέρια και κατέληξε στο Δημόσιο προς «αξιοποίηση». Ο υποψήφιος αγοραστής θα πρέπει να λάβει υπόψιν του και τα «ψιλά» γράμματα της νομικής υπηρεσίας που αναφέρει «θέμα αποτελεί η εκκένωση του ακινήτου από τους σημερινούς χρήστες του«. Δηλαδή το σπίτι κατοικείται προφανώς από κάποιους άστεγους των Αθηνών…
Σήμερα θυμίζει αμυδρά τις στιγμές από την ελληνική ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» και σε ταξιδεύει πίσω στο χρόνο αν τύχει να περάσεις από εκεί…
«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»: Η έγχρωμη version
Την περασμένη χρονιά, η εταιρεία Καραγιάννης- Καρατζόπουλος «μεταμόρφωσε» την ταινία από ασπρόμαυρη σε έγχρωμη με την χρήση σύγχρονης τεχνολογίας για να γιορτάσει τα 50 χρόνια επιτυχιών της στον ελληνικό κινηματογράφο. Ήταν ένα ανέλπιστο «δώρο» στο κοινό μετά από μισό αιώνα ζωής της ταινίας.
Με την προσθήκη χρώματος, φαίνεται η διακόσμηση του σπιτιού Το τρέιλερ που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο είναι πολύ εντυπωσιακό, ενώ τα σχόλια των αναγνωστών είναι ενθουσιώδη και κάνουν λόγο για μια «άλλη ταινία». Η αλήθεια είναι ότι η διαφορά ανάμεσα στο έγχρωμο και το ασπρόμαυρο είναι έντονη και σε πολλές σκηνές η έκπληξη είναι πολύ μεγάλη….
