Τη δόξα του κορονοϊού ζήλεψε ο Έμπολα, ο οποίος έκανε την επανεμφάνισή του στη Γουινέα. Εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ανακοίνωσε σήμερα από την πρωτεύουσα της χώρας Κόνακρι ότι θα βοηθήσουν με κάθε τρόπο στην αντιμετώπιση της επανεμφάνισης του ιού. Έτσι πέντε χρόνια αφότου έληξε η προηγούμενη, η Γουινέα βρίσκεται και πάλι σε κατάσταση επιδημίας, από τη στιγμή που επιβεβαιώθηκε ότι εντοπίστηκαν επτά κρούσματα, εκ των οποίων τα τρία ήταν θανατηφόρα. Πρόκειται για την πρώτη επανεμφάνιση της ασθένειας στη Δυτική Αφρική, αφ’ ότου είχε ξεκινήσει η χειρότερη επιδημία Έμπολα στον κόσμο, το 2013, με αποτέλεσμα να πεθάνουν περισσότεορι από 11.300 άνθρωποι.
Ο καθηγητής Άλφρεντ Τζορτζ Κι-Ζέρμπο, μετά τη συνάντηση που είχε με στελέχη των υγειονομικών αρχών της χώρας, επισήμανε ότι η Γουινέα έχει ήδη «μεγάλη εμπειρία», αφού από εκεί ξεκίνησε το 2013 η επιδημία του Έμπολα. «Το οπλοστάσιό μας είναι σήμερα μια εκτεταμένο και πρέπει να επωφεληθούμε για να περιορίσουμε αυτήν την κατάσταση το συντομότερο δυνατόν. Ο ΠΟΥ έχει τεθεί σε συναγερμό, σε όλα τα επίπεδα», πρόσθεσε.
Έμπολα: Η ιστορία
Η Νόσος του Έμπολα (EVD) ή αιμορραγικός πυρετός Έμπολα (EHF) είναι μια ανθρώπινη νόσος που προκαλείται από τον Ιό Έμπολα. Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται δύο μέρες έως και τρεις εβδομάδες μετά την επαφή με τον ιό και σε αυτά περιλαμβάνονται πυρετός, πονόλαιμος, μυϊκοί πόνοι και πονοκέφαλος. Συνήθως, συνοδεύονται από ναυτία, εμετό και διάρροια, και ταυτόχρονα μειωμένη λειτουργία του συκωτιού και του/των νεφρού/ών. Σε αυτό το στάδιο, ορισμένα άτομα αρχίζουν να εμφανίζουν προβλήματα αιμορραγίας. Έντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1976 στο Ζαΐρ, τη σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Πώς μεταδίδεται
Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί μετά από επαφή με το αίμα ή με τα υγρά του σώματος κάποιου μολυσμένου ζώου (κυρίως πίθηκοι ή φρουτοφάγα χειρόπτερα. Δεν έχει τεκμηριωθεί η διάδοση μέσω του αέρα στο φυσικό περιβάλλον. Πιστεύεται ότι τα φρουτοφάγα χειρόπτερα μεταφέρουν και μεταδίδουν τον ιό, χωρίς να μολυνθούν. Μόλις επέλθει μόλυνση σε ανθρώπινο οργανισμό, η νόσος μπορεί να εξαπλωθεί και μεταξύ των ανθρώπων. Οι άντρες επιζώντες είναι σε θέση να μεταδώσουν τη νόσο μέσω του σπέρματος επί σχεδόν δύο μήνες. Για να γίνει η διάγνωση, συνήθως εξαιρούνται πρώτα άλλες ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα, όπως ελονοσία, χολέρα και άλλοι ιογενείς αιμορραγικοί πυρετοί. Προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, τα δείγματα αίματος ελέγχονται για ιογενή αντισώματα, ιικό RNA, ή για τον ιό καθαυτόν.
Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την ασθένεια. Στις προσπάθειες για παροχή βοήθειας σε άτομα που έχουν μολυνθεί περιλαμβάνονται είτε η από του στόματος θεραπεία ενυδάτωσης (η πόση ελαφρώς γλυκού ή αλμυρού νερού) ή τα υγρά με ενδοφλέβια έγχυση. Η νόσος έχει υψηλά ποσοστά θνησιμότητας: ποσοστό 50% έως και 90% των ατόμων που μολύνονται από τον ιό, καταλήγει συνήθως στον θάνατο.
