O Γιάννης Μπέζος είναι ένας από τους “μεγαλύτερους” ηθοποιούς της γενιάς του. Αυστηρός, γνωστός για την σκληρή στάση του, αλλά με αστείρευτο ταλέντο που μάς έχει χαρίσει γέλιο μέχρι δακρύων. Γέννημα θρέμμα Αθηναίος και μεγάλωσε ουσιαστικά στο κέντρο της Αθήνας στην περιοχή του Φιλοπάππου. Γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου του 1952. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στην Πλάκα όπου πήγε σχολείο ενώ και η μετέπειτα σχολή του ήταν κοντά στην πλατεία Βικτωρίας. Ήταν καλός μαθητής, όχι άριστος. Η πρώτη ταινία στην οποία έπαιξε ήταν το 1983 και ο ίδιος υποδυόταν έναν χούλιγκαν της κιτρινόμαυρης ομάδας που παρακολουθούσε αγώνα με τον Ολυμπιακό. Πρόκειται για την ταινία «Κάτω τα χέρια από τα νιάτα”.
Ωστόσο, το τηλεοπτικό κοινό σίγουρα δεν μπορεί να ξεχάσει τις ερμηνείες του σε ορισμένες από τις πιο πετυχημένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης: «Οι Απαράδεκτοι» όπου άφησε εποχή με τον ρόλο του ως γκρινιάρης γκέι, «Της Ελλάδος τα παιδιά», «Εκείνες κι εγώ» με τους τραβηγμένους ρόλους του και «Bίος Ανθόσπαρτος».
Η Ναταλία Τσαλίκη βρίσκεται στη ζωή του εδώ και περίπου 35 χρόνια. Δεν είναι όμως ο πρώτος του γάμος, μιας και ο Γιάννης Μπέζος έχει παντρευτεί άλλη μια φορά, όπως εξομολογήθηκε πριν από μερικά χρόνια στη Real News: “Γνωριστήκαμε πάνω στη δουλειά, το 1984. Όταν τη γνώρισα ήμουν παντρεμένος. Με την πρώτη μου γυναίκα είχαμε παντρευτεί μικροί. Ήμασταν κάπως επιπόλαιοι. Και στα τελειώματα εκείνου του γάμου συνάντησα τη Ναταλία με την οποία δέθηκα πάρα πολύ. Είναι από τους λίγους ανθρώπους που επικοινωνώ πραγματικά και επί της ουσίας”.
Μαζί με την σπουδαία ηθοποιό Ναταλία Τσαλκίκη έχουν αποκτήσει μια κόρη, την Ηρώ η οποία έχει ακολουθήσει τα χνάρια των γονιών της. Είναι σήμερα 30 ετών, τελειόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Αν και η πρώτη της εμφάνιση ήταν ως πιτσιρίκι στην σειρά “Εκείνες κι εγώ”, μεγαλώνοντας έχει προτιμήσει το θέατρο. “Ένα από τα λάθη που έχω κάνει, σε σχέση με την οικογένειά μου, είναι ότι για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, όταν η κόρη μου ήταν πολύ μικρή, εργαζόμουν πάρα πολλές ώρες και δεν μπορούσα να είμαι κοντά της ενώ θα έπρεπε. Προσπαθώ να το επανορθώσω.” είχε αναφέρει σε συνέντευξη του.
Η απόμακρη παρεξηγημένη στάση του
Ωστόσο, δεν θα τον βρεις εύκολα στο καμαρίνι, δεν θα ποζάρει για selfie. Ο Γιάννης Μπέζος σέβεται και τιμά το κοινό που τον επιλέγει, όμως προτιμά να μην έχει πολλά – πολλά. «Δεν με ενοχλεί να είμαι μόνος μου, επιλέγω με ποιους θα συνομιλήσω. Κάνω παρέα και με νεότερους, εντός κι εκτός δουλειάς. Δεν θέλω να σπαταλάω τον χρόνο μου σε βλακείες. Εγώ κάθε φορά αυτό που θέλω –ακραίο, παράξενο, θα το κάνω. Αλλά θα το πληρώσω εγώ. Δεν ζητάω από κανέναν άλλον να μου το κάνει», έχει δηλώσει στη Bovary.
«Λένε κάποιοι δεν είμαι στο Φεστιβάλ. Και γιατί να είσαι; Μα δεν είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε συνέχεια. Τι είναι το Ηρώδειο, το σπίτι μας; Πρέπει να παίξω στην Επίδαυρο για να δικαιωθώ; Δεν είναι υποχρεωτικό. Έχω παίξει, αν τύχει, θα παίξω. Αλλά δεν είναι αυτό που μας δικαιώνει. Είναι λίγο σοβαροφανές όλο αυτό. Αισθάνομαι πολύ ικανοποιημένος μέσα μου και ακόμα περισσότερο γιατί μπορώ να λέω αυτό που πιστεύω».
Οι Απαράδεκτοι
«Οι Απαράδεκτοι ήταν και σε μια ειδική στιγμή, ταυτίστηκαν και με το ξεκίνημα της ιδιωτικής τηλεόρασης. Συν το κείμενο βέβαια, ο λόγος, και το μόνιμο ζητούμενο, η ανανέωση. Ήταν ένας καινούργιος λόγος με καινούργια πρόσωπα. Είχα καταλάβει ότι θα γινόταν επιτυχία. Αυτή την δουλειά την κλείσαμε πριν διαβάσουμε κείμενα. Τότε δεν ξέραμε ούτε περί τηλεθέασης ούτε τίποτα.
Δεν με απασχόλησε καθόλου ότι θα έκανα τον ρόλο του γκέι. Υπήρχε μια πιο παιχνιδιάρικη διάθεση σε όλο αυτό. Νομίζω ότι αυτό είναι που πιστωθήκαμε. Δεν κάναμε την πλάκα μας, αλλά το αντιμετωπίζαμε με μια παιδικότητα. Κι αυτό λείπει σήμερα από το θέατρο, η έννοια του παιχνιδιού. Ο Ράινχαρντ λέει κάπου ότι όταν ένα παιδί παίζει και παριστάνει ότι αυτό που έχει στα χέρια του είναι καράβι, αυτό είναι το θέατρο. Εμείς το έχουμε κάνει πιο επιστημονικό».
