Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου υποδέχεται απόψε Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου τους καλεσμένους του για μια συνέντευξη από την παιδική ηλικία τους ως τα θέματα της επικαιρότητας. Ο Γρηγόρης υποδέχεται την Μαρία Κανελλοπούλου, την αγαπημένη σε όλους μας «Τασία» από το «Καφέ της Χαράς». Η ηθοποιός μιλά για την πολυετή πορεία της στο σανίδι και την τηλεόραση, ενώ εκφράζει τη μεγάλη θλίψη της για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στον καλλιτεχνικό χώρο. Αναφέρεται στις αριστερές καταβολές της και την ιδιότητά της ως βουλευτής, επί ΣΥΡΙΖΑ, και μιλά για την άψογη συνεργασία που είχε με την Κάτια Δανδουλάκη στο θέατρο και εξηγεί γιατί την θεωρεί ως το «μέτρο» των συνεργασιών.
https://www.youtube.com/watch?v=QN0zXQ_Q7P8
Μαρία Κανελλοπούλου: «Το μόνο κενό της ζωής μου είναι το παιδί»
Η ηθοποιός Μαρία Κανελοπούλου είχε δώσει παλαιότερα μια συγκινητική συνέντευξη. «Το μόνο κενό της ζωής μου είναι το παιδί. Δεν έτυχε να αποκτήσω ένα παιδί που θα ήθελα να έχω. Οι συνθήκες της υιοθεσίας απέκλειαν ανθρώπους σαν κι εμένα. Είχα σκεφτεί να υιοθετήσω, αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο να το κάνω. Μετά βρίσκεις άλλα πράγματα.» είπε η Μαρία Κανελοπούλου.
«Έχω δυο ανίψια. Τα δύο παιδιά της αδερφής μου. Η ανιψιά μου είναι ήδη μάνα. Έχω εγγόνια δηλαδή από την ανιψιά μου που είναι λατρευτός μου άνθρωπος. Όταν γεννήθηκε πάθαινα ταχυκαρδία λες και πήγαινα να συναντήσω έρωτα. Τότε έλεγα πως αν κάνω δικό μου παιδί μάλλον θα πρέπει να μοιράσω την αγάπη μου…Έχω μαθητές που πραγματικά σας λέω έχω πάρει πολύ μεγάλη χαρά και τρομερά μεγάλη αγάπη», είπε συγκινημένη η Μαρία Κανελοπούλου.
Μαρία Κανελλοπούλου: Πώς διαχειρίζετε την κατάσταση που ζούμε με τους περιορισμούς, λόγω της πανδημίας
«Με πάνω και με κάτω. Άλλοτε με ψυχραιμία, άλλοτε με αίσθημα κλειστοφοβίας. Είμαι μοναχικός άνθρωπος. Δεν με πειράζει η απομόνωση, αρκεί να την έχω διαλέξει. Το γεγονός πως σήμερα δεν είναι προσωπική επιλογή, αλλά επιβολή, με προβληματίζει, με ανησυχεί, σχεδόν με τρομάζει. Για το μέλλον. Πάντως δεν ανήκω στην κατηγορία “κάνω γιόγκα”, “αθλούμαι”, “ανακαλύπτω τον εαυτό μου” και “γίνομαι καλύτερος άνθρωπος”! Αλίμονο, αν στην ηλικία μου περίμενα την πανδημία για να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να ανακαλύψω την αλληλεγγύη, την αξία του “μαζί” και τη σπουδαιότητα του καλού γείτονα…».
