Ακόμη και στην πολιτική, όπως και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και της καθημερινότητας, τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει εάν δεν τηρούνται κάποιοι κανόνες, στους οποίους όλοι έχουμε συμφωνήσει και κυρίως αν δεν τηρούνται κάποια όρια. Αυτό ισχύει και για την κυβέρνηση και για την αντιπολίτευση και για τα υπόλοιπα κόμματα που ανήκουν στο συνταγματικό τόξο. Όταν στην επικαιρότητα υπάρχει ένα άκρως ευαίσθητο θέμα, όπως είναι η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, γυναικών και ανδρών, ένα θέμα που αγγίζει κάθε ελληνική οικογένεια και κάθε κοινωνική ομάδα, τότε τα όρια είναι ξεκάθαρα, όπως επίσης και οι ισορροπίες που οφείλουν να τηρούν οι πάντες.
γράφει ο Γιάννης Ντσούνος
Γιατί σε διαφορετική περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος όλες οι καταγγελίες να περάσουν στην σφαίρα της «φήμης» ή της παραφιλολογίας και το θέμα θα εκφυλιστεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν θα υπάρξει ουσιαστική «κάθαρση» και παραδειγματική τιμωρία όσων αποδειχθούν ένοχοι. Και βέβαια όταν η υπόθεση αυτή έχει φθάσει στα χέρια της δικαιοσύνης, τότε τα όρια που δεν πρέπει να ξεπερνά κανείς είναι ακόμη πιο ευδιάκριτα. Στο διαδίκτυο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην δημόσια συζήτηση μπορεί να ακούγονται πολλά, και όπως είδαμε τις τελευταίες ημέρες τα πράγματα να «ξεφύγουν» σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πολιτικοποιείται ή καλύτερα να χρησιμοποιείται για μικροκομματικά συμφέροντα ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Σεξουαλική κακοποίηση: Αναγκαία η ξεκάθαρη θέση των πολιτικών
Ένα πολιτικό κόμμα και ο εκάστοτε επικεφαλής του κόμματος αυτού, είτε είναι πρωθυπουργός, είτε είναι πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή αρχηγός οποιουδήποτε άλλου κόμματος οφείλει να πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε τέτοιου είδους υβριστικούς και χυδαίους χαρακτηρισμούς. Και αυτό έπρεπε να γίνει πολύ νωρίτερα από την συζήτηση στην Βουλή, όπου η αλήθεια είναι ότι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί καταδίκασαν τέτοιου είδους αναφορές που περιείχαν ύβρεις για κόμματα ή για πρόσωπα. Παράλληλα όμως κάθε πολιτικός αρχηγός οφείλει να επιβάλλει την άποψη αυτή και στα στελέχη του κόμματός του, είτε αυτά είναι στην «πρώτη γραμμή», είτε είναι στην τελευταία. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση τι νόημα έχει να καταδικάζει ο αρχηγός τις υβριστικές αναφορές και να τις υιοθετεί ένα ή περισσότερα στελέχη της παράταξής του;
Σεξουαλική κακοποίηση: Ένα μετρήσιμο ζήτημα
Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο όπου συναντιέται η πολιτική με τους πολίτες. Γιατί αυτή η πρακτική της λάσπης στον ανεμιστήρα, η πρακτική των ύβρεων ή των μειωτικών προσωπικών χαρακτηρισμών δεν υιοθετείται από την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, επομένως ουδείς θα ήθελε να υιοθετούνται από εκπροσώπους του ελληνικού λαού στο κοινοβούλιο. Ευτυχώς για όλους το ζήτημα αυτό είναι μετρήσιμο: Θα δούμε δηλαδή σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ποιος θα καταδικάσει και ποιος όχι τέτοιου είδους συμπεριφορές ή τέτοιου είδους αναφορές. Στην δε πολιτική αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει όλα όσα ακούστηκαν στην Βουλή περί συγκάλυψης ενός σκανδάλου οφείλουν να αποδειχθούν και ενώπιον της δικαιοσύνης με στοιχεία, την ίδια στιγμή που και οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης θα πρέπει να εφαρμοστούν από χθες και όχι σήμερα.
Σεξουαλική κακοποίηση: Στόχος η κάθαρση
Στόχος εδώ είναι όντως η «κάθαρση». Και ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται αν η δικαιοσύνη κάνει την δική της δουλειά και αν τα πολιτικά κόμματα κάνουν την δική τους, δηλαδή η δικαιοσύνη εξετάζει τα στοιχεία, αποδίδει κατηγορίες, καταδικάζει ή αθωώνει και τα πολιτικά κόμματα συμφωνούν επιτέλους ότι πρέπει να υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο, το οποίο θα προστατεύει απόλυτα όλους όσοι καταγγέλλουν παρόμοια περιστατικά έως ότου αυτά φθάσουν στα χέρια της δικαιοσύνης. Και εδώ μικροκομματισμοί δεν χωρούν, χυδαιότητες και ύβρεις δεν συγχωρούνται!
