1821 Τσωρτς: Τον Μάρτιο του 1827, η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας έχρισε τον Τσωρτς Αρχιστράτηγο των κατά Ξηράν Δυνάμεων.
Τέτοιες μέρες (28 Φεβρουαρίου) του 1827 αποβιβάζεται στην Ερμιόνη της Πελοποννήσου ο ιρλανδικής καταγωγής Βρετανός στρατιωτικός Ρίτσαρντ Τσωρτς, που είχε κληθεί από την επαναστατική κυβέρνηση να αναλάβει την αρχιστρατηγία του στρατού ξηράς. Ο σερ Ρίτσαρντ Τσωρτς ή Τσωρτζ όπως τον ανέφεραν και αναφέρουν στην Ελλάδα υπηρετούσε στον στρατό από πολύ μικρός. Πολέμησε από το 1805 στους Ναπολεόντειους Πολέμους, στην Ισπανία, στην Αίγυπτο, στη Σικελία, στην Κορσική και στα Ιόνια νησιά, όπου συνέστησε για λογαριασμό των Βρετανών μια στρατιωτική μονάδα από Έλληνες μέχρι το 1813. Το 1817 μπήκε στην υπηρεσία του βασιλιά Φερδινάρδου του Α΄ των Δυο Σικελιών και το 1827 εκλήθη από τους Έλληνες.
Τον Μάρτιο του 1827, η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας έχρισε τον Τσωρτς Αρχιστράτηγο των κατά Ξηράν Δυνάμεων και τον Λόρδο Κόχραν Πρώτον Στόλαρχον Όλων των Ναυτικών Δυνάμεων. Πρώτη τους αποστολή ήταν η ενίσχυση του Καραϊσκάκη που μαχόταν στο Φάληρο και το Κερατσίνι για να λύσουν την πολιορκία της Ακρόπολης, κάτι που δεν κατάφεραν, με σημαντικές απώλειες για τους Έλληνες. Μετά το χαμό του Καραϊσκάκη και τη διάλυση του στρατού, ο Τσωρτς έσωσε τους άνδρες που ήταν σκορπισμένοι στα παράλια, φρόντισε για την επιβίβασή τους σε πλοία και στη συγκέντρωσή τους στο Φάληρο και στον Πειραιά και στη συνέχεια στη Σαλαμίνα όπου συγκεντρώθηκε μετά από λίγο το μεγαλύτερο μέρος των στρατευμάτων.
1821 Τσωρτς: Η πορεία του στην επανάσταση
Στη συνέχεια η Αντικυβερνητική Επιτροπή του ανέθεσε το φρούριο του Ναυπλίου. Μετά από μερικούς μήνες πήγε στο φρούριο της Κορίνθου και από εκεί στο Διακοπτό της Βοστίτσας και μετά στην Ανατολική Ελλάδα, όπου έμεινε μέχρι που ήλθε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Μετά την άφιξη του Καποδίστρια στάλθηκε στη Δυτική Στερεά Ελλάδα, όπου το 1829, επικεφαλής των στρατευμάτων της Δυτικής Ελλάδος και με τη βοήθεια στολίσκου στον οποίο συμμετείχε ο Άστιγξ (Hastings) με την «Καρτερία» και άλλα πέντε πολεμικά με σκοπό τον αποκλεισμό του Αμβρακικού Κόλπου, κατάφερε να κυριεύσει τη Βόνιτσα, το Αιτωλικό και το Μεσολόγγι, μια από τις τελευταίες πράξεις του πολέμου της απελευθέρωσης που όρισαν τα σύνορα της Ελλάδας εκτός της Πελοποννήσου, στη Στερεά Ελλάδα.
1821 Τσωρτς: Μετά την επανάσταση
Μετά τον Ιούλιο του 1829, ο Τσωρτς παραιτήθηκε από τη θέση του, δείχνοντας τη δυσαρέσκειά του στην επιλογή του Καποδίστρια να διορίσει τον αδελφό του Αυγουστίνο πληρεξούσιο τοποτηρητή στη Δυτική Ελλάδα, αλλά και για την παραμέληση των στρατιωτών του από την Κυβέρνηση Καποδίστρια. Με την έλευση του Όθωνα, η Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Τρικούπη πρόσφερε στον Τσωρτς του τη θέση του πρέσβη στη Ρωσία, κάτι που δεν αποδέχθηκε ο Ρώσος αυτοκράτορας. Στη συνέχεια διορίστηκε Σύμβουλος της Επικράτειας και το 1836, κατά τη διάρκεια της Κυβέρνησης Άρμανσπεργκ, διορίστηκε γενικός επιθεωρητής του Στρατού.
1821 Τσωρτς: Στο κίνημα του 1843
Στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 ο Τσωρτς επιλέχθηκε ανάμεσα από τους Συμβούλους της Επικράτειας που ήταν επαναστάτες να έχει διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ αυτών και του Όθωνα και συνυπέγραψε την επόμενη ημέρα την προκήρυξη του Συμβουλίου της Επικράτειας που ευχαριστούσε το λαό και τη φρουρά των Αθηνών για τη συμπεριφορά τους και ανακήρυσσε την 3η Σεπτεμβρίου ως εθνική εορτή. Ήταν ο τέταρτος υπογράφων μετά τον Μαυρομιχάλη, τον Κουντουριώτη και το Νοταρά.
1821 Τσωρτς: Πολιτική καριέρα
Ένα μήνα μετά εκλέχθηκε πληρεξούσιος Ζυγού Αιτωλίας στην Γ’ Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευση, αντιπροσωπεύοντας μια περιοχή από τα μέρη της Δυτικής Ελλάδας που απελευθέρωσε το 1828-1829 και επιλέχθηκε στη Γερουσία. Ως μέλος της Εθνοσυνέλευσης τάχθηκε με την πλευρά των ετεροχθόνων. Θρυλική έχει μείνει η αγόρευσή του για το ζήτημα αυτό, διότι περιείχε μόνο μια λέξη: «Γκαϊντούρια!», αγανακτισμένος από τη στάση των αυτοχθονιστών βουλευτών που τον θεωρούσαν ετερόχθονα παρά το ότι ο ίδιος είχε λάβει την ελληνική υπηκοότητα. Τον ίδιο χρόνο, το 1844, ο Όθωνας αποφάσισε την απομάκρυνση του Τσωρτς από τη θέση του Γενικού Επιθεωρητή και διορίζει στη θέση του τον Θεόδωρο Γρίβα. Ο Τσωρτς παραιτήθηκε από το στρατό και στην ουσία τελειώνει τη στρατιωτική του καριέρα σε ηλικία 60 ετών, παραμένοντας στη Γερουσία.
Όταν το 1854, δέκα χρόνια αργότερα, ο Όθωνας του πρόσφερε την τιμητική θέση του στρατηγού, ο Τσωρτς τη δέχθηκε με επιφύλαξη, χωρίς όμως να αναλάβει ενεργό στρατιωτικό ή πολιτικό ρόλο. Ήταν μέλος της Γερουσίας μέχρι την κατάργησή της το 1864. Έμενε στην Αθήνα μέχρι το θάνατό του το 1873. Χαρακτηριστικό της εκτίμησης που έχαιρε μέχρι το τέλος της ζωής του είναι οι επισκέψεις του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ στον Τσωρτς, όταν ήταν άρρωστος, λίγες ημέρες πριν το θάνατό του. Ετάφη δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών και η πόλη των Αθηνών τον τίμησε, δίνοντας -με λανθασμένη ορθογραφία- το όνομά του στην οδό «Τζωρτζ», κάθετη στην πλατεία Κάνιγγος.
