Σχεδόν 70 χρόνια μετά, ο σπουδαίος ηθοποιός Δημήτρης Μυράτ γίνεται viral, με αφορμή τις σεξουαλικές κακοποιήσεις και τους βιασμούς στον καλλιτεχνικό χώρο που έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Ο μεγάλος ηθοποιός είχε παραιτηθεί από το Εθνικό Θέατρο καθώς ερωτεύτηκε τη Βούλα Ζουμπουλάκη, με την οποία και έζησε για 40 χρόνια. Σε συνέντευξή τους στον Βασίλη Τσιβιλίκα το 1986, στην εκπομπή «Καλλιτεχνικό Καφενείο», η Βούλα Ζουμπουλάκη περιέγραψε πώς γνωρίστηκαν, ενώ ο Δημήτρης Μυράτ αποκάλυψε ότι η Βούλα Ζουμπουλάκη ήταν μαθήτριά του στο Εθνικό Θέατρο. Επειδή του άρεσε και κατάλαβε ότι της άρεσε, της έκλεισε ραντεβού, αλλά την επόμενη ημέρα παραιτήθηκε.
«Ήταν μαθήτριά μου και εγώ ήμουν καθηγητής του Εθνικού Θεάτρου, πολλά χρόνια πριν. Όταν λοιπόν βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού στον κινηματογράφο Παλλάς θυμάμαι, την άλλη μέρα παραιτήθηκα από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου για να μη δώσω την εντύπωση ότι εκμεταλλεύομαι τη θέση μου ως καθηγητής και έχω σχέση με μαθήτριες», είχε πει ο Δημήτρης Μυράτ. Χρόνια μετά, η δήλωσή του έγινε viral, καθώς τη δημοσίευσαν στα social media πολλοί ηθοποιοί, μετά τα όσα αποκαλύπτονται για τον καλλιτεχνικό κόσμου.
Μετά το 3ο λεπτό
Βούλα Ζουμπουλάκη: Προσωπικός θάνατος, η απώλεια του Μυράτ
«Πιστεύω ότι ο βιολογικός θάνατος του Μυράτ ήταν ο δικός της καλλιτεχνικός θάνατος. Προσπαθούσα επί ματαίω να την πείσω να κάνει κάποιες εμφανίσεις γιατί όλοι την ζητούσαν αλλά όταν είπε τέρμα με την ηθοποιία, στα τέλη περίπου της δεκαετίας του ’90, το εννοούσε. Δεν είμαι πια ηθοποιός, αυτό μου έλεγε.», είχε αναφέρει ο ανιψιός της…
Γεννημένη στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 24 Σεπτεμβρίου του 1924, η Βούλα Ζουμπουλάκη θέλοντας να κάνει το χατίρι της οικογένειάς της εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών, ενώ παράλληλα σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου. Μαθήτρια ακόμα της σχολής του Εθνικού, γνωρίζει τον Δημήτρη Μυράτ, με τον οποίο παντρεύεται στο Κάιρο το 1951.
Η Μαρτίριο από το «Σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα» είναι ο πρώτος της σημαντικός ρόλος, στο Θέατρο Κοτοπούλη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Στο ίδιο θέατρο, διευθυντής του οποίου ήταν ο Δημήτρης Μυράτ, θα συνεχίσει με παραστάσεις όπως: «Φαύλος κύκλος» του Ψαθά, «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, «Επτά χρόνια φαγούρα» του Αξελροντ, «Η δικηγορίνα» του Βενέιγ, «Λυσσασμένη γάτα» του Ουίλιαμς κ.ά.
https://www.youtube.com/watch?v=T-nY9HqnpZA
Βίντεο: Συνέντευξη
Από το 1957 πρωταγωνιστεί στον θίασο του Δημήτρη Μυράτ στην «Υπόθεση Ντρέυφους» του Σκουλούδη, «Το φως της καρδιάς» του Ουίλιαμς, τους «Δίκαιους» του Καμί, το θρυλικό «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλλο κ.ά. Από το 1968 το θεατρικό σχήμα γίνεται «Θίασος Μυράτ – Ζουμπουλάκη» και συνεχίζουν με έργα όπως: «Εσθήρ» του Ρακίνα, «Απαγορευμένο τετράδιο» του Τσέσπεντες, «Αντιγόνη» του Σοφοκλή», «Διάλογοι» του Πλάτωνα, «Εκάβη» του Ευριπίδη, «Να ντύσουμε τους γυμνούς» του Πιραντέλλο κ.α. Το Μετά το θάνατο του Δημήτρη Μυράτ το 1991, συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο, και με το Μοντέρνο Θέατρο του Γιώργου Μεσσάλα.
https://www.youtube.com/watch?v=67syK6U17Yo
Στη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη
Στον κινηματογράφο, όλοι τη θυμόμαστε ως Αννέτα στη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη, να τραγουδά το «Εφτά τραγούδια θα σου πω», ενώ έχει παίξει σε ακόμα εννέα ταινίες. Για την τελευταία της ταινία, τους «Αθηναίους» του Γιάννη Αλεξάκη, το 1990, απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στην κατηγορία Β’ ρόλου.
Η Βούλα Ζουμπουλάκη είχε τιμηθεί με το Α’ Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβόνας (1964), με το Α’ βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1966, αλλά και με το Α’ Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη (καλύτερης ηθοποιού) το 1961. Στις ελάχιστες τηλεοπτικές εμφανίσεις της ανήκει και η τηλεοπτική σειρά «Πορφύρα και αίμα» του Νίκου Φώσκολου, το 1978. Πέθανε στα 91 της χρόνια το 2015.
https://www.youtube.com/watch?v=LFsiQnPZlFI
Δημήτρης Μυράτ
Ο Δημήτρης Μυράτ υπήρξε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις στο ελληνικό θέατρο. Ένας πνευματικός άνθρωπος με βαθύτατη γνώση της κλασικής παιδείας και της λατινικής γλώσσας. Ένας λόγιος που εκτός από τους μεγάλους ρόλους που υποδύθηκε, είχε και πλούσιο συγγραφικό έργο. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, θιασάρχης και θεωρητικός του θεάτρου, γιος του Μήτσου Μυράτ και της Χρυσούλας Κοτοπούλη (αδελφής της Μαρίκας), γεννήθηκε στην Αθήνα (κατά άλλους στο Μπογιάτι, τη σημερινή Άνοιξη Αττικής) στις 5 Δεκεμβρίου του 1908 και πέθανε στις 10/1/1991. Σπούδασε φιλολογία στο Βερολίνο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Μαξ Ράιχαρτ, ο οποίος εκείνα τα χρόνια θεωρούνταν ένας από τους σημαντικότερους Αυστριακούς σκηνοθέτες. Στη συνέχεια σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1931 στο θίασο της Κοτοπούλη, όπου και παρέμεινε ως το 1947. Από το 1947 μέχρι το 1950 ήταν πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου. Από το 1951 μέχρι το 1956 Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Θέατρο Κοτοπούλη – ΡΕΞ. Από το 1957 διεύθυνε δικό του θίασο. Για μια ενδιάμεση τριετία (1947 – 1950) έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο («Συρανό ντε Μπερζεράκ», «Το ημέρωμα της Στρίγγλας», «Ορέστεια») όπου και έπαιξε τον Ορέστη με Κλυταιμνήστρα την Κοτοπούλη και σκηνοθέτη τον Ροντήρη, το 1949).
Δημήτρης Μυράτ: Σπουδαίες συνεργασίες
Στο ΡΕΞ ο Μυράτ σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην «Άννα των χιλίων ημερών» (με την Μελίνα Μερκούρη), στον «Κορυδαλλό» του Ζαν Ανούιγ, στο «Η βασίλισσα και οι επαναστάτες» του Ούγκο Μπέττι, στο «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» του Ουίλιαμ Φώκνερ, στη «Λυσσασμένη γάτα» του Τένεσι Ουίλιαμς, στον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ.
Συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς πρωταγωνιστές (Συνοδινού, Ηλιόπουλος, Διαμαντόπουλος, Κατράκης, Τσαγανέας), ενώ το 1957 ιδρύει, μαζί με τη σύζυγό του Βούλα Ζουμπουλάκη, προσωπικό θίασο και στεγάζονται (ως το θάνατό του) στο Θέατρο ΑΘΗΝΩΝ της οδού Βουκουρεστίου. Εκεί ανέβασε και έπαιξε Πιραντέλλο («Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», «Να ντύσουμε τους γυμνούς»), Μπρεχτ («Αγία Ιωάννα των σφαγείων»), έργα του Σώμερσετ Μωμ, της Δάφνης ντυ Μωριέ, την «Εκάβη» του Ευριπίδη και την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και πολλά άλλα.
Δημήτρης Μυράτ – Βούλα Ζουμπουλάκη: Σταθμός
Σταθμός στην προσωπική του ζωή υπήρξε η Βούλα Ζουμπουλάκη. Δεν υπήρξαν μόνο ζευγάρι στη ζωή, αλλά και στο θέατρο. Το δίδυμο «Μυράτ-Ζουμπουλάκη» ήταν συνώνυμο του αστικού θεάτρου. Οι επιλογές τους ήταν πάντα ιδιαίτερες, όπως και οι ερμηνείες τους. Γνωρίστηκαν στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παντρεύτηκαν το 1951 στο Κάιρο, την γενέθλια πόλη της Ζουμπουλάκη. Το 1957 που θα ανοίξουν μαζί το δικό τους θέατρο θα διαπρέψουν. Ακόμη κι εκεί θα φανεί το ιδιαίτερο στυλ τους. Για πάρα πολλά χρόνια διετέλεσε καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και Διευθυντής του Ωδείου Αθηνών.
Δημήτρης Μυράτ: Σφοδρός αντικομμουνιστής
Υπήρξε γραμματέας του ΕΑΜ Θεάτρου. Ωστόσο, ήταν σφοδρός αντικομμουνιστής. Σε απογευματινή αθηναϊκή εφημερίδα στα τέλη του 1965 δήλωνε: “Κοσμοθεωρητικά με απωθεί όσο δε λέγεται η μαρξιστική φιλοσοφία. Ασφυκτιώ με τη σκέψη πως κάποια μέρα μπορεί να επιβληθεί ο κομμουνισμός, όσο βρίσκομαι στη ζωή.” Εντούτοις, στην ίδια συνέντευξη επικροτούσε τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, συγκρίνοντάς την με τη στάση ζωής άλλων νέων.
“Αλλά δεν μπορώ να σας αποκρύψω το θαυμασμό μου για τους νέους, που πιστεύουν στο διαλεκτικό ματεριαλισμό. Πιστεύουν σε κάτι, παλεύουν για κάτι. Αυτό φανερώνει πως έχουν πάρει τη ζωή στα σοβαρά. Είναι ζωντανοί. Οι άλλοι που κυλιούνται στα ποικιλώνυμα κλαμπς και παριστάνουν πότε τους άντρες και πότε τις γυναίκες κατά την περίσταση κι όχι κατά το πάθος μού φαίνονται περιφερόμενα φαντάσματα…”. Και συνέχιζε: “Τι απέμεινε γερό, για να τραβήξει τους νέους; Οι Λαμπράκηδες! Έτσι είναι. Εγώ, τουλάχιστον, αντικομμουνιστής, μέχρι μυελού οστέων, τους χειροκροτώ μέσα από την καρδιά μου”.
Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 1991, σε ηλικία 83 ετών.
https://www.youtube.com/watch?v=f1tahyoxV5U