Οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων που απασχολούνται στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης και προσφέρουν τα πάντα για να σωθούν εκατομμύρια ζωές. Πάρα πολλές έχουν επίσης πληγεί σοβαρά από την κρίση λόγω της απώλειας θέσεων εργασίας ή της απασχόλησής τους σε επισφαλείς θέσεις εργασίας. Ακόμη, οι συνεχόμενοι εγκλεισμοί έχουν οδηγήσει σε αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας. Οι επιπτώσεις της πανδημίας είναι τεράστιες. Μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο λόγω της απώλειας θέσεων εργασίας. Ενώ οι έμφυλες διακρίσεις οξύνονται με κίνδυνο να χαθούν τα οφέλη των τελευταίων 20 ετών ως προς την γεφύρωση του μισθολογικού χάσματος.
από τη Φωτεινή Βρύνα,
Αν. Διοικήτρια Γενικού Νοσοκομείου Δυτικής Αττικής “Αγ. Βαρβάρα”
Επικεφαλής Γραφείου Ισότητας Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας
Η φετινή όμως επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας 2021 στην Ελλάδα μας βρίσκει στην κορύφωση πολυάριθμων αποκαλύψεων σεξουαλικής παρενόχλησης γυναικών από ιεραρχικά ανωτέρους τους στον χώρο του αθλητισμού και του θεάτρου. H παρενόχληση, η κατάχρηση εξουσίας δεν είναι φαινόμενα που περιορίζονται στον χώρο του πολιτισμού -υπάρχουν σε όλο το φάσμα της κοινωνίας. Το πρόβλημα έχει να κάνει με προνόμια και ανισότητες αιώνων -αλλά δεν είναι μόνο φυλετικό. Όπου συσσωρεύεται εξουσία και όπου γίνεται με τρόπους αδιαφανείς, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κατάχρησης
Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας 2021: «Δεν έχουμε φτάσει στον στόχο»
Η τωρινή συζήτηση, το ότι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται πως έχουν βήμα να εκφράσουν κάτι που παλαιότερα ίσως δεν μπορούσαν, είναι απόρροια αλλαγών που έχουν συντελεστεί με πολύ αγώνα. «Αλλά δεν έχουμε φτάσει στον στόχο». To κοινωνικό κίνημα των γυναικών -me too- που διατρανώνουν τη βούληση τους να αντιδράσουν πλέον συλλογικά σε συσσωρευμένες κακοποιητικές έφτασε έστω με καθυστέρηση και στην Ελλάδα. Το me too είναι η μεγάλη ευκαιρία των γυναικών στη χώρα μας να καταρρίψουν στερεότυπα δεκαετιών και να φτάσουν στη δικαιοσύνη υποθέσεις που μέχρι πρότινος έμεναν στη σκιά λόγω του φόβου και των κοινωνικών προκαταλήψεων. Το σίγουρο είναι ότι οι ανισότητες δεν ανατρέπονται από τη μια μέρα στην άλλη και η ισότητα είναι μια πρόκληση που δεν αφορά μόνο τις γυναίκες, αλλά όλους μας. Ιδιαίτερα όμως όσες και όσους έχουν τη δυνατότητα να συμβάλλουν στη χάραξη και εφαρμογή σύγχρονων πολιτικών για την επίτευξη του στόχου αυτού.
Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς και ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε δύσκολος, όμως το οφείλουμε στον εαυτό μας αλλά και στις επόμενες γενιές, να δώσουμε τη μάχη μας, έχοντας τη σκέψη μας στο μέλλον. Οι συνταγές και τα εργαλεία του παρελθόντος, δεν αρκούν για να προβλέψουμε και να αντιμετωπίσουμε το παρόν και το μέλλον. Έχουμε ανάγκη από νέες στρατηγικές και ευέλικτες πολιτικές, που θα ανταποκρίνονται στα διαφορετικά δεδομένα των χωρών. Χρειαζόμαστε ρεαλιστικούς στόχους, που θα συμβάλουν στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της θέσης των γυναικών στις σημερινές συνθήκες της κρίσης. Ιδιαίτερα στις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου – όπως η Ελλάδα – που πλήττονται περισσότερο.
