Το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο «Αϊζενχάουερ», το οποίο αναμένεται να καταπλεύσει στο ναύσταθμο τα επόμενα 24ωρα, πιθανότατα το Σάββατο, θα επισκεφθεί την Τρίτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τα παραπάνω αναφέρει επικαλούμενο πληροφορίες το zarpanews. Τον πρωθυπουργό θα συνοδεύει στην επίσκεψή του ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος. Υπενθυμίζεται πως USS Dwight D. Eisenhower πέρυσι τον Ιούλιο είχε περάσει νότια της Κρήτης προερχόμενο από τον Περσικό Κόλπο και είχε εκτελέσει και πάλι γυμνάσια συνεκπαίδευσης με τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Σύμφωνα με το πρόγραμμα το USS Dwight D. Eisenhower θα καταπλεύσει στη Σούδα, δηλαδή στο μοναδικό ναύσταθμο της Μεσογείου ο οποίος έχει δυνατότητα φιλοξενίας αεροπλανοφόρου αφού διαθέτει τον προβλήτα Κ-14.
Το «Αϊζενχάουερ» είναι ένα κολοσσιαίο αεροπλανοφόρο, φόβος και τρόμος των θαλασσών και καμάρι της αμερικανικής ναυτικής δύναμης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνονται, το USS Dwight D. Eisenhower (CVN-69) (γνωστό ανεπίσημα ως «Ike») είναι ένα αεροπλανοφόρο πυρηνικής ενέργειας. Το πλοίο, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 1977, είναι το δεύτερο από τα δέκα αερομεταφορείς κατηγορίας Nimitz που βρίσκονται σε υπηρεσία και είναι το πρώτο πλοίο που πήρε το όνομά του από τον 34ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Dwight D. Eisenhower. Το πλοίο ονομάστηκε αρχικά απλώς ως USS Eisenhower, σαν το επικεφαλής πλοίο της κατηγορίας, Nimitz, αλλά το όνομα άλλαξε στην παρούσα μορφή του στις 25 Μαΐου 1970.
5.600 άτομα πλήρωμα
Ο αερομεταφορέας, όπως και όλοι οι άλλοι της κατηγορίας της, κατασκευάστηκε στην εταιρεία Newport News Shipbuilding Company στη Βιρτζίνια, με τον ίδιο σχεδιασμό με το επικεφαλής πλοίο, αν και το πλοίο έχει αναθεωρηθεί δύο φορές για να το φέρει στα πρότυπα αυτών που κατασκευάστηκαν πιο πρόσφατα. Από την έναρξη λειτουργίας του, ο Dwight D. Eisenhower συμμετείχε σε αποστολές, συμπεριλαμβανομένης της Επιχείρησης Eagle Claw κατά τη διάρκεια της κρίσης ομήρων του Ιράν το 1980, καθώς και του Πολέμου του Κόλπου στη δεκαετία του 1990, και πιο πρόσφατα για την υποστήριξη στρατιωτικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Μπορεί να «κουβαλά» περί τα 90 αεροσκάφη και ελικόπτερα ενώ έχει πλήρωμα 5.600 άτομα.
Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Αϊζενχάουερ στη Μεσόγειο
Ντουάιτ Αϊζενχάουερ
Ο Ντουάιτ Ντέιβιντ «Άικ» Αϊζενχάουερ ήταν Αμερικανός πολιτικός και στρατηγός, που υπηρέτησε ως 34ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1953 μέχρι το 1961. Η οικογένεια Αϊζενχάουερ μετανάστευσε, το 1741, από το Κάρλσμπρουν του Νασάου-Σααρμπρίκεν, στην Αμερική, πρώτα στο Γιορκ της Πενσιλβάνια και, κατά τη δεκαετία του 1880, στο Κάνσας. Ο πατέρας του Ντουάιτ, Ντέιβιντ, είχε αρχικά παντοπωλείο στο Κάνσας, χρεωκόπησε και αργότερα εργάστηκε στους σιδηροδρόμους και έπειτα σε τυροκομείο, καταφέρνοντας στο τέλος να εξασφαλίσει άνετες συνθήκες διαβίωσης για την οικογένειά του.
Ο Ντουάιτ γεννήθηκε στο Ντένισον του Τέξας και ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά της οικογένειας. Το 1911 κατατάχθηκε στον στρατό και το 1915 αποφοίτησε από την στρατιωτική ακαδημία. Στο τέλος του Α΄ παγκοσμίου πολέμου στάλθηκε στη Γαλλία όπου υπηρέτησε ως εκπαιδευτής του σώματος θωρακισμένων αρμάτων. Στη συνέχεια υπηρέτησε στην Πενσυλβάνια, στο Μέριλαντ και στον Παναμά. Το 1933 μετατέθηκε στο επιτελείο και το 1935 στάλθηκε στις Φιλιππίνες, υπό τις διαταγές του Μακ Άρθουρ.
Έλαβε μέρος στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και τον Νοέμβριο του 1942, αφού προηγουμένως είχε προαχθεί από συνταγματάρχη σε υποστράτηγο, οργάνωσε και διηύθυνε την απόβαση των συμμάχων στην Νότια Αφρική. Το 1943 διορίστηκε ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων κατά την απόβαση της Νορμανδίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου ανερχόμενος στον βαθμό του στρατηγού 5 αστέρων. Η θέση που του εμπιστεύτηκαν παρόλο που μάχιμα δεν διέθετε αντίστοιχη πείρα ήταν αποτέλεσμα της διπλωματικής ισορροπίας που απαιτούσε ο πόλεμος μεταξύ των συμμάχων και ειδικά της Αγγλίας και όπου οι προστριβές με τον στρατηγό Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ ήταν αρκετά συχνές στο παρασκήνιο.
Η παραίτηση από τον στρατό
Το 1948 παραιτήθηκε από τον στρατό και έγινε πρόεδρος του πανεπιστημίου Κολούμπια ενώ το 1950 ανέλαβε την αρχηγία του Ν.Α.Τ.Ο. Το 1952 έθεσε υποψηφιότητα για το προεδρικό αξίωμα με την υποστήριξη των Ρεπουμπλικανών. Κέρδισε τις εκλογές άνετα αφού ο Αϊζενχάουερ στα μάτια των Αμερικανών πολιτών ήταν ένας ζωντανός μύθος. Ο κύριος λόγος ήταν ωστόσο ο Πόλεμος στην Κορέα και τα ισχυρά αντικομμουνιστικά αισθήματα της κοινής γνώμης που πίστευε ότι θα αντιμετώπιζε καλύτερα ένας στρατιωτικός παρά ο πολιτικός «δεύτερης κατηγορίας» Χάρυ Τρούμαν που για τους Ρεπουμπλικάνους είχε χαρακτηριστεί ως «ατύχημα »που προέκυψε από τον θάνατο του Ρούζβελτ. Τον Σεπτέμβριο του 1955 έπαθε καρδιακό και χρειάστηκε επτά μήνες για να αναρρώσει.
Επανεκλέχτηκε στην προεδρία το 1956. Πεπεισμένος ειρηνιστής ο ίδιος (“Μισώ τον πόλεμο όπως μόνο ένας στρατιωτικός που τον έχει ζήσει, που έχει δει τη βία, τη ματαιότητα και την ανοησία του, μπορεί”), ο Αϊζενχάουερ άφησε ωστόσο τον υπουργό Εξωτερικών του, Τζον Φόστερ Ντάλες, να ασκήσει πολιτική εξαιρετικά ριψοκίνδυνη έναντι της Ε.Σ.Σ.Δ., με κίνδυνο πρόκλησης παγκοσμίου πολέμου, ενώ στο εσωτερικό μέτωπο ευθύνεται για την απερίγραπτη διόγκωση του προβλήματος του ρατσισμού και τον αντικομμουνιστικό παροξυσμό και τις έξαλλες ακρότητες του Μακαρθισμού. Παρ’ όλα αυτά η οκταετία του παραμένει εποχή ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης και γενίκευσης της ευημερίας του «αμερικανικού ονείρου».
Επίσκεψη στην Ελλάδα
Στις 14 Δεκεμβρίου του 1959 ο Αϊζενχάουερ επισκέφθηκε επίσημα την Ελλάδα. Μόλις έφτασε στην Αθήνα, τον υποδέχθηκε ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και αναχωρώντας απ’ το αεροδρόμιο κατευθύνθηκαν προς το ξενοδοχείο στο οποίο θα έμενε. Ο Αϊζενχάουερ ήταν ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος ο οποίος πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα.
Ο θάνατος
Το 1961, με την λήξη δηλαδή της θητείας του, ο Αϊζενχάουερ αποχώρησε από την ενεργό πολιτική δράση. Τον Ιανουάριο του 1969, είδε τον προστατευόμενό του, και επί οκταετία αντιπρόεδρό του, Ρίτσαρντ Νίξον να ορκίζεται πρόεδρος. Στις 28 Μαρτίου του 1969, ο Αϊζενχάουερ απεβίωσε στην Ουάσινγκτον από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 78 ετών. Αν και τα χρόνια που είχαν περάσει από την απόσυρσή του από την πολιτική ζωή ήταν πολλά και η αμερικανική κοινωνία βαθιά αλλαγμένη από τα χρόνια της δεκαετίας του 1950, το πένθος ήταν βαρύ και γνήσιο.
Στις 29 Μαρτίου, η σορός του Αϊζενχάουερ μεταφέρθηκε στον εθνικό καθεδρικό ναό της Ουάσινγκτον και την επομένη μεταφέρθηκε στη «ροτόντα» του Καπιτωλίου, όπου εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Στις 31 Μαρτίου, ημέρα εθνικού πένθους στις Η.Π.Α., η σορός επανήλθε με κάθε επισημότητα στον εθνικό καθεδρικό ναό, όπου ο Αϊζενχάουερ κηδεύτηκε ενώπιον δεκάδων επισήμων από σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου.
Ένα μαύρο άλογο ακολουθούσε τη σορό του Αϊζενχάουερ με ένα ζευγάρι μπότες τοποθετημένο ανάποδα στους αναβατήρες, συμβολίζοντας τον ηγέτη που έφυγε. Στη συνέχεια η σορός του μεταφέρθηκε σιδηροδρομικώς στο Αμπιλίν του Κάνσας, την πόλη στην οποία μεγάλωσε. Το τελευταίο αυτό ταξίδι του στρατηγού κράτησε σχεδόν δύο ημέρες και δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί συγκεντρώθηκαν σε σταθμούς και διαβάσεις για να αποτίσουν τον ύστατο φόρο τιμής στον πρόεδρο. Στις 2 Απριλίου, ο στρατηγός ενταφιάστηκε στο μικρό παρεκκλήσιο του Μουσείου Αϊζενχάουερ, δίπλα στον μικρό γιο του, Ντέιβιντ[6].
Ήταν παντρεμένος από το 1916 με την Μάμι Ντάουντ και είχαν δύο παιδιά, από τα οποία το πρώτο, ένας γιος, πέθανε σε ηλικία τεσσάρων ετών το 1921 από οστρακιά. Ο εγγονός του, Ντέιβιντ Αϊζενχάουερ, νυμφεύτηκε την κόρη του Ρίτσαρντ Νίξον, Τζούλι.
