Οι τελευταίες μέρες και τα όσα επισυνέβησαν με αφορμή τα διακόσια χρόνια από την ελληνική επανάσταση ήταν αδιάφορες και πληκτικές για κάποιους, κιτς για ορισμένους, και ενοχλητικές και παράταιρες, δεδομένης της κατάστασης που αντιμετωπίζει η χώρα, για κάποιους άλλους. Κοντά σε αυτούς υπήρξαν και εκείνοι που είδαν τις ημέρες αυτές λιγότερο ή περισσότερα σαν μια ευκαιρία εθνικού αναστοχασμού. Οι Έλληνες έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε το παρελθόν. Δεν είναι κρυφό αυτό. Ίσως είναι και ανθρώπινο. Παράλληλα όμως έχουμε και την τάση να υποτιμάμε τον εαυτό μας σε σχέση με τους προγόνους μας. Το τι συνέβη τα διακόσια χρόνια που μεσολάβησαν από την επανάσταση μέχρι σήμερα μπορεί να μην είναι πηγή υπερηφάνειας, μπορεί ωστόσο να είναι πηγή ικανοποίησης.
Γιατί δεν τα καταφέραμε και άσχημα. Αν μάλιστα προσμετρήσει κανείς πολέμους, εμφυλίους και εξωτερικούς, εθνικές καταστροφές, δικτατορίες, πολιτικές παλινδρομήσεις και πτωχεύσεις, θα περίμενε να είμαστε στον πάτο του βαρελιού. Δεν είμαστε όμως. Και πού είμαστε; Παρόλη τη χρηματοπιστωτική κρίση που βιώνουμε την τελευταία δεκαετία, συγκαταλεγόμαστε στα 30 πλουσιότερα έθνη του κόσμου. Και στα 30 πιο φιλελεύθερα. Και χρησιμοποιώ την τελευταία λέξη με την απόλυτη έννοια του όρου. Παράλληλα, βιώνουμε τη μακροβιότερη περίοδο ειρήνης στην ιστορία μας. Κοντεύουμε σχεδόν μισό αιώνα που είμαστε «άκαπνοι».
Επανάσταση 1821: Μια απροσδόκητη επιτυχία
Το πράγμα γίνεται πιο εντυπωσιακό αν προσυπολογίσουμε τη… μηδαμινότητα του πληθυσμού μας σε σύγκριση με τον παγκόσμιο, 11 εκατομμύρια στα 7,6 δισεκατομμύρια. Και την έκταση του κράτους μας σε σχέση με τα μεγαθήρια που… κυκλοφορούν στον πλανήτη. Ανήκουμε στην Ευρώπη, στην «πεφωτισμένη» πλευρά του κόσμου, που με όλες τις παθογένειες και τα προβλήματά της εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο ελεύθερα μέρη στον πλανήτη για να ζήσει κανείς. Και είναι αυτή ακριβώς η ελευθερία που επιτρέπει σε όλους τους αρνητές της και τους αντιρρησίες να διαμαρτύρονται. Γιατί αν βρίσκονταν αλλού, αυτό δεν θα ήταν δικαίωμα. Μπορεί να μην ήταν καν σκέψη. Σε κάθε περίπτωση δεν τα πήγαμε και άσχημα για ένα μικρό κράτος σε μια τόσο επικίνδυνη γειτονιά. Έτσι δεν είναι;
