Τα γυρίσματα φιλοξενούν 120 κομπάρσους και ηθοποιούς διαφορετικών εθνικοτήτων
«Είπα στον εαυτό μου: «Είναι ασυλληπτο, είναι απίστευτα θεαματικό, αγγίζει τα βάθη της ψυχής». Και υπάρχει αυτή η ομορφιά, αυτό το σύμβολο που εξαφανίζεται, με όλο τον πλανήτη να δακρύζει. Τρεις μέρες είχα αρχίσει να γράφω το σενάριο», δήλωσε ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Ζακ Ανό.
Και συνεχίζει: «Είναι μια καλή εμπειρία για εμάς, μάς επιτρέπει να βλέπουμε από κοντά τα γυρίσματα και τι γίνεται. Είναι εντυπωσιακό. Ακούγοντας πώς έχει σημάνει ο συναγερμός, προσπαθούμε να έχουμε την ανάλογη έκφραση και διάθεση. Ακόμα κι αν γνωρίζουμε σαφώς ότι η Νοτρ Νταμ εξακολουθεί να υπάρχει, είναι πολύ δυνατή σκηνή».
Παναγία των Παρισίων: Ιστορία
Η κατασκευή του άρχισε το 1163 και τον θεμέλιο λίθο έθεσε ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ και ο Βασιλεύς Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας. Ο Ναός αποπερατώθηκε περί τα μέσα του 13ου αιώνα. Το 1699 υπέστη ακρωτηριάσεις, με το δικαιολογητικό της επισκευής του. Τα πλέον άξια ιδιαίτερης προσοχής σημεία, που προκαλούν το θαυμασμό της αρχιτεκτονικής του ναού, είναι η υπέροχη πύλη με τον υπεράνω αυτής τεράστιο ρόδακα και τις δύο εκατέρωθεν αυτής πύλες, τα περίφημα γλυπτά, τα δύο κωδωνοστάσια ύψους 68 μ. καθώς και ο εσωτερικός διάκοσμος με τα έξοχης υαλογραφικής τέχνης (βιτρώ) παράθυρα.
Το παράθυρο της βόρειας πλευράς του ναού
Πριν από την εμφάνιση του Χριστιανισμού στην Γαλλία, στην θέση που είναι σήμερα η Παναγία των Παρισίων, υπήρχε Ρωμαϊκός ναός αφιερωμένος στον Δία. Πριν την Παναγία των Παρισίων θεμελιώθηκαν 4 χριστιανικοί ναοί, πάνω στα θεμέλια του αρχαίου ναού που ήταν αφιερωμένος στον Δία. Στις 2 Δεκεμβρίου του 1804 στο ναό στέφθηκε Αυτοκράτορας ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης. Με κέντρο δράσης το ναό συνέγραψε ο Βικτόρ Ουγκώ το κλασσικό μυθιστόρημα με το τίτλο Η Παναγία των Παρισίων.
Τα τελευταία χρόνια ο ναός είχε πολλά προβλήματα συντήρησης, και καθώς η κρατική επιχορήγηση δεν ήταν επαρκής, έκανε έρανο σε ιδιώτες, ώστε να μπορέσει να καλύψει τα έξοδα. Στις 15 Απριλίου του 2019, κατά τη διάρκεια αποκατάστασης του ναού, ξέσπασε πυρκαγιά η οποία οδήγησε σε κατάρρευση της οροφής και του κεντρικού οβελού της εκκλησίας.
